Κάποιοι άλλοι στους οποίους αρέσουν οι θεωρίες συνωμοσίας, βρήκαν τις απαντήσεις που κρύβονται στα γραφήματα της φαντασίας τους! Με λίγα λόγια, ο καθένας διάβασε τη δημοσκόπηση κατά πώς βολεύονται η άποψή του και οι επιδιώξεις του. Διάβασε, δηλαδή, αυτό που ήθελε να διαβάσει και είδε τα πράγματα όπως θα ήθελε να είναι. Το πώς θα είναι θα το δούμε τελικά την άλλη Κυριακή το βράδυ.
Οι δημοσκοπήσεις υπάρχουν για να καταγράφουν τάσεις, δεν αποτελούν εκλογικό αποτέλεσμα. Τα στοιχήματα και ο τζόγος υπάρχουν για να πηγαίνουν… κουβά τα κορόιδα. Οι προβλέψεις κάθε μορφής δεν αποτελούν αποτέλεσμα αλλά το διαμορφώνουν, γι’ αυτό και γίνεται μεγάλος αγώνας για το ποιος θα κατακτήσει την περιβόητη παράσταση νίκης. Υπάρχει ένα ποσοστό ψηφοφόρων που εξαρτά την ψήφο του με βάση το ποιος νικά. Είναι δηλαδή αυτοί που πάνε πάντα με τον νικητή. Αυτό γίνεται είτε γιατί προσδοκούν από την εξουσία κάποια εξυπηρέτηση είτε γιατί θέλουν να ικανοποιήσουν εγωιστικές ανάγκες αυτοεπιβεβαίωσης. Για όποιον λόγο και να το κάνουν αυτοί που εξαρτούν την ψήφο τους από το ποιος κερδίζει, αποτελούν το απεχθέστερο είδος πολιτών.
Η παράσταση νίκης δεν αρκεί όμως για να εκλεγεί κάποιος. Οταν το πολιτικό περιβάλλον μεταβάλλεται δυναμικά οι θεωρούμενοι άχαστοι υποψήφιοι οδηγούνται σε εκλογική συντριβή. Αυτό συμβαίνει γιατί οι τοπικοί άρχοντες έχουν αναγνωρισιμότητα που τους διευκολύνει να καλλιεργούν παράσταση νίκης, αλλά το ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον να μην τους ευνοεί και τελικά να καταποντίζονται. Στις προηγούμενες εκλογές είδαμε μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής να συμβαίνουν ανατροπές που κατά βάση οφείλονταν στο ευρύτερο πολιτικό περιβάλλον. Για να το πούμε διαφορετικά, αυτός που θέλει να πάει με τον νικητή πάει με τον κομματικό νικητή και τον τοπικό εκλεκτό του επιδιώκοντας… «με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια». Βάλτε τώρα στην εξίσωση όλα τα δεδομένα και θα κατανοήσετε αυτά που καταγράφονται στη δημοσκόπηση.
