Η συνεργασία έσπασε τώρα γιατί μετά τις αλλαγές της κυβέρνησης δεν μπορούν να υπάρξουν εκβιασμοί στο δήμαρχο και την παράταξη της πλειοψηφίας από τις μειοψηφίες. Είχαμε από την πρώτη στιγμή υποστηρίξει ότι η απλή αναλογική στην εκλογή δημοτικών συμβούλων θα δημιουργήσει διαλυτικές καταστάσεις στους δήμους. Και αυτό γιατί ο κάθε συνεργαζόμενος θα ήταν ένας μικρός δήμαρχος στον τομέα που θα αναλάμβανε στα πλαίσια της μοιρασιάς. Οι πολίτες θα είχαν επιλέξει δήμαρχο με πάνω από 50% και αυτός θα ήταν όμηρος συμβούλων του 7% και του 8%, το οποίο θα αναλάμβανε να διοικεί τους κρίσιμους τομείς του δήμου.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που θα συνέβαινε στην Καλαμάτα. Η Οικονομάκου, αν δεν είχε αλλάξει ο νόμος, θα είχε αναλάβει τους τομείς της κοινωνικής πολιτικής και του πολιτισμού στο Δήμο Καλαμάτας. Η Αλειφέρη τα τεχνικά έργα και την ανάπτυξη, κάποιος άλλος αν χρειαζόταν έναν άλλον τομέα και ο δήμαρχος θα παρίστανε τον… παρίσταται και χαιρετίζει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το σύστημα αν δεν άλλαζε θα μετέτρεπε τους δημάρχους σε πρόσωπα χωρίς αρμοδιότητες, μόνο για τις τελετές και τα πανηγύρια. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι και διαφορετικά, μιας και ο κάθε μικρός δήμαρχος θα ζητούσε απόλυτη πλειοψηφία στον τομέα ευθύνης, για να εφαρμόσει την πολιτική του η οποία είχε αποδοκιμαστεί από τους ψηφοφόρους, που άλλον ψήφισαν για δήμαρχο και άλλο πρόγραμμα ενέκριναν.
Στην ελληνική πολιτική ζωή δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασίας που να στηρίζεται σε αρχές και θέσεις. Αυτό δεν είναι κάτι σημερινό, που υποτίθεται ότι έχει υποχωρήσει η πολιτική έναντι των προσωπικών στρατηγικών. Και παλιότερα είχαν επιχειρηθεί συνεργασίες στο χώρο της αυτοδιοίκησης με μηδενικά αποτελέσματα. Η διαφορά ήταν ότι στο παρελθόν ήταν πιο εύκολο το μοίρασμα της εξουσίας, γιατί η πίτα είχε και διορισμούς που αποτέλεσαν ισχυρό συγκολλητικό κίνητρο -θα είχε ενδιαφέρον να εξετάσει κάποιος τους λόγους της κυριαρχίας του ΚΚΕ στις ΔΕΥΑ.
Η αυτοδιοίκηση δεν χρειάζεται νέο εκλογικό σύστημα, μια χαρά νομιμοποίηση έχουν οι εκλεγμένοι δήμαρχοι με το 50% των ψήφων. Οταν κάποιος έχει συγκεντρώσει αυτό το ποσοστό είναι απολύτως λογικό να έχει αυξημένες αρμοδιότητες και ευθύνες. Οι πολίτες επιλέγουν δήμαρχο και στα μάτια τους αυτός θα πρέπει να έχει την ευθύνη για κάθε θετικό ή αρνητικό συμβαίνει. Η εκλογή δημάρχου και περιφερειάρχη με αυξημένη πλειοψηφία δεν πρέπει να αλλάξει και καλό θα ήταν να σταματήσουν τα σενάρια για εκλογή με πλειοψηφία του 40%-42% που εξετάζει η κυβέρνηση. Δεν χρειάζεται να περάσουμε από το ένα άκρο στο άλλο.
Αυτό που πρέπει να αλλάξει στην αυτοδιοίκηση είναι οι αρμοδιότητες σε σχέση με το κράτος και την περιφέρεια. Η οικονομική και θεσμική αυτοτέλεια της αυτοδιοίκησης είναι το ζητούμενο. Τα παιχνίδια με τα εκλογικά συστήματα δεν υπηρετούν τις τοπικές κοινωνίες και τις ανάγκες τους, αλλά κομματικές στοχεύσεις και υπολογισμούς. Οπως έδειξε το φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ με την «απλή αναλογική» οι πολίτες με την ψήφο τους γκρεμίζουν κάθε μαγείρεμα σε συνθήκες κομματικού εργαστηρίου. Η Νέα Δημοκρατία με την επαναφορά του 42% φλερτάρει με πανωλεθρία προκαλώντας τη συσπείρωση όλων των υπολοίπων εναντίον των υποψηφίων της. Τα πολιτικά ζητήματα δεν λύνονται με εκλογικά συστήματα και οι συνεργασίες στην πολιτική δεν είναι μοίρασμα της περιουσίας του δήμου σε τιμάρια.
