Στους τομείς όπου υπήρχε σχεδιασμός, φαίνονται ήδη αποτελέσματα τα οποία -όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις- αξιολογούνται θετικά από τους πολίτες. Υπάρχουν όμως και τομείς όπου δεν έγινε καλή προετοιμασία. Ενας από αυτούς τους τομείς είναι των υποδομών. Είχαμε επισημάνει ότι η πολιτική ηγεσία του συγκεκριμένου υπουργείου κινείται με το δόγμα «βλέποντας και κάνοντας». Ετσι όμως χάνεται πολύτιμος χρόνος και δημιουργούνται προβλήματα, τα οποία πιθανότατα θα αποδειχτούν στη συνέχεια ανυπέρβλητα.
Ο αρμόδιος υπουργός Κώστας Καραμανλής δήλωσε πρόσφατα ότι θα πάει στις Βρυξέλλες προκειμένου να λάβει έπειτα την απόφασή του για το δρόμο Πάτρα - Πύργος. Παραμένει ανεξήγητο γιατί δεν είχε προβεί στις απαραίτητες διαβουλεύσεις και δεν είχε καταλήξει σε αποφάσεις, τη στιγμή που ήταν υπεύθυνος για τις υποδομές απ’ όταν το κυβερνών κόμμα ήταν στην αντιπολίτευση. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι οι ρυθμοί με τους οποίους κινείται ο συγκεκριμένος υπουργός δεν είναι αυτοί που απαιτεί η εποχή και η πίεση των πραγμάτων. Τα οδικά έργα δεν είναι όμως κάτι που μπορεί να περιμένει μερικούς μήνες μέχρι να δει ο υπουργός τι θα κάνει. Χρειάζονται αποφάσεις ώστε να αρχίσουν να τρέχουν οι διαδικασίες κατασκευής.
Η περιοχή ενδιαφέρεται για δύο μεγάλα οδικά έργα, το Πάτρα - Πύργος - Τσακώνα και το Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Μεθώνη. Η πορεία όλων αυτών των έργων εξαρτάται από την εξέλιξη που θα έχουν τα δημοπρατημένα τμήματα του Πάτρα - Πύργος. Η πολιτική του προηγούμενου υπουργού όλοι γνωρίζουν πλέον ότι ήταν αναποτελεσματική, όχι μόνο γιατί σε τεσσεράμισι χρόνια δεν κατάφερε να φτιάξει ούτε ένα μέτρο δρόμο, αλλά και γιατί παρέδωσε ένα έργο μπλεγμένο και δύσκολα πλέον υλοποιήσιμο. Οι απειλές εργοληπτικών εταιρειών για προσφυγές στα δικαστήρια κατά του Ελληνικού Δημοσίου είναι απολύτως ενδεικτικές του τι θα επακολουθήσει, αν δεν υπάρξει άμεσα ξεκάθαρη και βιώσιμη απόφαση.
Η νέα πολιτική ηγεσία είναι φανερό ότι ψάχνει λύση για σύμβαση παραχώρησης του νότιου τμήματος της Ολυμπίας οδού. Το ανησυχητικό για την περιοχή μας είναι ότι ο υπουργός μιλάει για την ανάγκη να φτάνει ο δρόμος στην Ολυμπία, και όχι στην Τσακώνα. Δεν γνωρίζουμε ποιες διεργασίες συντελούνται στο παρασκήνιο· το μόνο βέβαιο είναι ότι συντελούνται, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση και σε θολό πλαίσιο. Οπως κινούνται τα πράγματα, αν δεν υπάρξει μέσα στον επόμενο μήνα βιώσιμη λύση, φοβόμαστε ότι θα βγει η τετραετία και σε όλον το Δυτικό άξονα από την Πάτρα μέχρι την Τσακώνα δεν θα έχει μπει ούτε φτυάρι σε εργοτάξιο.
Σε ό,τι αφορά το οδικό τμήμα Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος- Μεθώνη τα πράγματα παραμένουν επίσης θολά. Εδώ έχουμε καταρχήν το μεγάλο πρόβλημα με την επιλογή χάραξης στο τμήμα Καλαμάτα - Ριζόμυλος. Η εμπλοκή τοπικών παραγόντων της Νέας Δημοκρατίας περιέπλεξε τα πράγματα ακόμη περισσότερο. Αντί να επιλεγεί ο δρόμος της συνεννόησης, επέλεξαν κάποιοι να παίξουν τους... «Μεσσηνιάρχες από τα Λιντλ». Σαν να μην έφτανε αυτό, έμπλεξαν και οι κομματικές εξυπνάδες για το ποιος προωθούσε την καλύτερη λύση, και ήρθε κι έδεσε το γλυκό! Οπως ήταν απολύτως αναμενόμενο, η μικροπολιτική και μικροκομματική σπέκουλα προκάλεσε αντιδράσεις και κινήσεις που μπορούν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Η χάραξη του δρόμου δηλαδή μετατράπηκε σε παιχνίδι σκοπιμοτήτων μεταξύ παραγόντων και κομμάτων. Το από πού θα περάσει ο δρόμος, παρά τα περί άλλων θρυλούμενα, δεν ενδιαφέρει μεγάλους επενδυτές ή επιχειρήσεις που βρίσκονται στην Πυλία. Αυτούς τους ενδιαφέρει περισσότερο το να γίνει ο δρόμος από το αεροδρόμιο και πέρα, και όχι το από πού θα συνδέεται η Καλαμάτα με τη Μεσσήνη. Η χάραξη απασχολεί κατά βάση μικροϊδιοκτήτες αλλά και όσους διαθέτουν μεγάλα ακίνητα και προσδοκούν την αξιοποίησή τους στο μέλλον, στο τμήμα Καλαμάτα - Ανάληψη.
Το ζήτημα για τους Μεσσήνιους πολίτες και την ανάπτυξη της περιοχής δεν είναι το από πού θα περάσει αλλά το να γίνει ένας δρόμος γρήγορος και ασφαλής. Ο δρόμος μέχρι το Ριζόμυλο δεν μπορεί παρά να είναι ένας δρόμος με χαρακτηριστικά αυτοκινητόδρομου, που θα σέβεται ταυτόχρονα το περιβάλλον και το ανάγλυφο της περιοχής. Εφόσον αυτό διασφαλιστεί, όλα τα υπόλοιπα μπορούν να βρεθούν. Και εδώ όμως η καθυστέρηση από την πλευρά του αρμόδιου υπουργού στο να ληφθεί μία συγκεκριμένη απόφαση, για το πώς και από πού θα προχωρήσει το συγκεκριμένο έργο, είναι χαρακτηριστική. Η χώρα και η περιοχή δεν έχουν χρόνο για χάσιμο - και όσο καθυστερούν μεγάλα έργα υποδομής, η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει ποτέ. Αντίθετα, θα φουσκώσει ξανά το μπαλόνι της οργής.
