Το βασικό συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει είναι ότι την τρέχουσα τετραετία σε κανένα δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο δεν πρόκειται να ληφθεί απόφαση, η οποία θα έχει πολιτικό κόστος, ενώ κάθε κρίσιμη απόφαση θα είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης στα όρια της συναλλαγής. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα και είναι καιρός να την κατανοήσουν όλοι και κυρίως οι πολίτες.
Εχει αξία να δούμε προσεκτικά τι ακριβώς συνέβη στο Περιφερειακό Συμβούλιο και πώς κινήθηκαν οι παρατάξεις, για να καταλάβει και ο πλέον δύσπιστος σε τι αδιέξοδο έχει οδηγήσει ένα εκλογικό σύστημα που έχει αφαιρέσει από την πλειοψηφία τη δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις και να απολογείται στους πολίτες για αυτά που πράττει ή παραλείπει.
Η παράταξη Νίκα ως πλειοψηφία και έχοντας την ευθύνη να ολοκληρώσει τη διαδικασία ΣΔΙΤ για τα σκουπίδια που είχε δρομολογήσει η προηγούμενη περιφερειακή αρχή, ήταν η μόνη που εισηγήθηκε και ψήφισε τις απαλλοτριώσεις οικοπέδων για να εγκατασταθούν οι μονάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης. Επραξε το αυτονόητο που θα έπραττε κάθε πλειοψηφία που θέλει να προχωρήσουν τα πράγματα μπροστά. Επιπρόσθετα αυτή θα έχει το πολιτικό κόστος εάν τα σκουπίδια πνίξουν την Πελοπόννησο, οι πολίτες δεν θα ζητήσουν τα ρέστα από κανέναν άλλον αλλά από τον περιφερειάρχη.
Τι έκαναν οι υπόλοιπες παρατάξεις; Η παράταξη του πρώην περιφερειάρχη Πέτρου Τατούλη, παρότι η ίδια έχει δύο φορές ψηφίσει τις απαλλοτριώσεις, προχθές τις καταψήφισε! Το καταπληκτικό είναι ότι δεν ψήφισε υποστηρίζοντας ότι πάσχει νομικά η απόφαση που θα ελάμβανε το Περιφερειακό Συμβούλιο, δηλαδή έκανε και καλά μάθημα στη νέα περιφερειακή αρχή! Εκανε μάθημα κάποιος ο οποίος για το ίδιο θέμα έχει δύο φορές ψηφίσει αλλά και τις δύο φορές κατέπεσε η απόφασή του σε έλεγχο νομιμότητας! Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη στάση δεν εξηγείται με όρους πολιτικού ορθολογισμού. Η παράταξη Τατούλη δεν ψήφισε όχι γιατί υπήρχε ζήτημα νομικό ή ζήτημα ετοιμότητας, αλλά για να κάνει επίδειξη δύναμης στον Νίκα και να του υπογραμμίσει ότι δεν διαθέτει την πλειοψηφία στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Δεν θα ήταν λοιπόν υπερβολή αν κάποιος υποστήριζε ότι προσπαθεί να διαπραγματευτεί.
Η παράταξη Δέδε που είχε στηριχθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ως κυβέρνηση είχε συμφωνήσει με τις απαλλοτριώσεις που είχαν μάλιστα υπογραφεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, προτίμησε τη λύση του λευκού. Τη λύση κάντε ό,τι θέλετε και εμένα μη με ανακατεύετε! Πρόκειται για μία στάση μικροπολιτική και κατώτερη των περιστάσεων και του ρόλου μίας υπεύθυνης παράταξης, η οποία στηρίζεται από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θέλει να εκφράσει τη νέα Σοσιαλδημοκρατία. Τον εύκολο δρόμο της αποχής ακολούθησε και η παράταξη Μπουντρούκα που είχε στηριχθεί από το ΚΙΝΑΛ, μιας και εδώ επιλέχθηκε ο εύκολος δρόμος του μικρότερου πολιτικού κόστους.
Οι υπόλοιπες παρατάξεις της Αριστεράς έχουν μία ιδεολογική θέση με την οποία μπορεί να διαφωνεί η πλειοψηφία της κοινωνίας, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτή έχουν, αυτή στηρίζουν, οπότε απολύτως φυσιολογικά καταψήφισαν. Αλλωστε κανένας δεν πρόκειται να τους ζητήσει ευθύνες για οτιδήποτε συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο. Στον άλλο κόσμο που… είναι εφικτός αν και εφόσον… βλέπουμε!
Στα περιφερειακά και στα δημοτικά συμβούλια τα επόμενα χρόνια ελάχιστα πράγματα θα περάσουν, όπου βέβαια δεν έχουν συγκροτηθεί πλειοψηφίες με μοίρασμα θέσεων και αξιωμάτων. Οι νέες αυτοδιοικητικές αρχές είναι υποχρεωμένες να χτίσουν γέφυρες και να δημιουργήσουν κατά περίπτωση πλειοψηφίες αν θέλουν να προχωρήσουν βασικά ζητήματα. Το εκλογικό σύστημα που εφαρμόστηκε έχει επιφέρει διαλυτικά αποτελέσματα στο θεσμό της αυτοδιοίκησης. Οι αλλαγές που προωθήθηκαν από τη νέα κυβέρνηση δεν μπορούν να διορθώσουν το σύνολο των ζητημάτων. Βελτίωσαν οριακά την κυβερνησιμότητα αλλά δεν μπορούν να δώσουν δύναμη στην πλειοψηφία να πάρει κρίσιμες και δύσκολες αποφάσεις.
Το εκλογικό σύστημα έχει δώσει δύναμη σε πολιτικά τυχοδιωκτικές δυνάμεις. Σε δυνάμεις που θέλουν να κάνουν νταραβέρια στηριζόμενες από συμφέροντα οικονομικά και πολιτικά. Οποιος δεν βλέπει το πού ακριβώς οδηγεί η υπάρχουσα κατάσταση, έχει σοβαρό πρόβλημα πολιτικής αντίληψης των πραγμάτων. Η επαναφορά του παλιού εκλογικού συστήματος με τη νομιμοποίηση του δημάρχου και του περιφερειάρχη με το 50% και τη σαφή πλειοψηφία στο αντίστοιχο συμβούλιο για να μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις, είναι όρος επιβίωσης για την αυτοδιοίκηση. Οι πολίτες θέλουν λύσεις στα προβλήματά τους και όχι νταραβερτζήδες που θα κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο. Θέλουν δημάρχους κανονικούς με ευθύνη και δυνατότητα λήψης απόφασης. Δεν θέλουν να κάνουν τους μικρούς δημάρχους οι αποτυχόντες του 3% και του 5%, ούτε να διαπραγματεύονται το μέλλον τους οι καταψηφισθέντες. Το κάθε εκλογικό σύστημα θα πρέπει να ταιριάζει με τις πολιτικές συνθήκες και τη συνολική πολιτική κουλτούρα, διαφορετικά καταντά από απλή αναλογική σε κανονική συναλλαγή.
