Πρόκειται για μία ιστορία που ανακυκλώνεται εδώ και χρόνια, ανάλογα με το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται από διάφορες πλευρές. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του τελευταίου διαστήματος υπάρχει ισραηλινό ενδιαφέρον για την εκπαίδευση πιλότων, παλιότερα υπήρχε καναδικό, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις… ιστορίες για τη διαστημική πύλη. Την ίδια στιγμή είναι γνωστό ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία παραχώρησης σε ιδιώτη του πολιτικού αεροδρομίου, προκειμένου αυτό να εκσυγχρονιστεί και να καλύψει τις ανάγκες της τουριστικής κίνησης. Μια ιδιωτική επένδυση στο πολιτικό αεροδρόμιο είναι προφανές ότι δεν θέλει στα πόδια της στρατιωτικές εγκαταστάσεις με ξένους πιλότους και αυξημένες εκπαιδευτικές πτήσεις.   

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν μπορούν όλες αυτές οι χρήσεις να συνυπάρξουν στον υπάρχοντα χώρο του αεροδρομίου. Η απάντηση είναι όχι, αν δεν υπάρξει επέκταση των εγκαταστάσεων. Το πολιτικό αεροδρόμιο χρειάζεται χώρους για στάθμευση αεροσκαφών και το στρατιωτικό επιπρόσθετους χώρους για την εκπαίδευση πιλότων. Υπάρχουν αυτοί οι χώροι; Είναι εύκολο να αποκτηθούν; Αυτό που σίγουρα υπάρχει και παραμένει ανεκμετάλλευτο είναι το παλιό αεροδρόμιο Τριόδου. Μπορεί αυτή η έκταση να μπει στην εξίσωση του προβλήματος προκειμένου να δοθεί λύση; Αν ναι, θα έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα για τη συνύπαρξη δραστηριοτήτων στην περιοχή, όπως περίπου αντίστοιχα γίνεται στο Ακρωτήριο Χανίων. Θεωρούμε ότι πρέπει να ψάχνουμε μια λύση για κάθε πρόβλημα και όχι να βρίσκουμε ένα πρόβλημα σε κάθε τι που προτείνεται. Βρισκόμαστε επιπρόσθετα σε μια κρίσιμη  περίοδο σε σχέση με τα εθνικά θέματα και οι συμμαχίες της χώρας στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελούν στρατηγική εθνική επιλογή, δηλαδή κάποια πράγματα ξεφεύγουν από το στενό τοπικό συμφέρον. Η περιοχή έχει ανάγκη από δημιουργικές προτάσεις και όχι από μόνιμες αρνήσεις.