Ακόμα κι όταν έχεις βάσιμες υποψίες -και μάλιστα το έχεις υπαινιχθεί με έμμεσο ή άμεσο τρόπο- ότι οι τοπικές αρχές δεν ξέρουν τι τους γίνεται με το συγκεκριμένο θέμα, όταν αποκαλύπτεται το μέγεθος του σκοταδιού μένεις άναυδος. Δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις: Να ουρλιάξεις ή να κλάψεις; Να τα βάλεις με ποιον; Είναι δυνατόν να κάνει καταγραφή η Εκκλησία -και καλά κάνει- και να μην έχουν οι αρμόδιες υπηρεσίες έστω ποσοτικά στοιχεία; Είναι δυνατόν να μιλάμε για 2.000 τσιγγάνους και οι 700 από αυτούς να παίρνουν προνοιακά επιδόματα; Αλήθεια, πώς δίνονται τα επιδόματα αυτά; Ποιος καταγράφει; Ποιος ελέγχει; Ποιος υπογράφει; Πόσα άτομα έχει η οικογένεια αυτού που παίρνει το επίδομα; Και πώς γίνεται να δίνονται επιδόματα αλλά να μην υπάρχουν στοιχεία για το πόσοι κατοικούν στην περιοχή; 

Ολα αυτά είναι τουλάχιστον περίεργα, δείχνουν όμως το μέγεθος της αδιαφορίας και την ανυπαρξία πολιτικής για την επίλυση ενός ανθρωπιστικού προβλήματος με πολλές διαστάσεις και παραμέτρους.

Η ευκαιριακή ενασχόληση με τα θέματα είναι βέβαια το χαρακτηριστικό του τοπικού πολιτικού προσωπικού. Πουλάνε όλοι ψεύτικο ενδιαφέρον με μικροπολιτική στόχευση. Μόλις ζορίσουν τα πράγματα, στη Μεσσήνη τώρα και παλιότερα στα πέριξ της Καλαμάτας, δείχνουν ενδιαφέρον με... αστυνομικά ντου αλλά και χρήση διάφορων πρόθυμων κουφιοκεφαλάκηδων, νομίζοντας ότι είναι ζήτημα καταστολής. Και μόλις λιποθυμήσουν τσιγγανάκια στα σχολεία, πιάνουν στασίδι να κλάψουν για την «ανθρωπιστική κρίση». 

Είναι φανερό πως ορισμένοι κρύβουν επιμελώς ποιοι αλλά και γιατί πεινούν, ώστε στη συνέχεια να πολιτικολογούν γενικεύοντας, με φανερή πρόθεση αφενός να συγκινήσουν και αφετέρου να φοβίσουν. Ο στόχος είναι σαφής: το προσωπικό και κομματικό πολιτικό όφελος, μιας και οι περισσότεροι από αυτούς, την ίδια ώρα που «θρηνούν» για τους πεινασμένους μαθητές, ζητούν να λάβει δράση η Αστυνομία και να εκδιώξει από τα «ιερά χώματα» τσιγγάνους και μετανάστες! 

Είναι καιρός να σταματήσει πια αυτή η πρακτική. Τα προβλήματα μικροεγκληματικότητας δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν όσο τα παιδιά των τσιγγάνων πάνε πεινασμένα στο σχολείο. Τα επιδόματα όμως δεν πρόκειται να σταματήσουν ούτε την πείνα ούτε τη δυστυχία, κι αυτό νομίζουμε πως έχει γίνει πλέον κατανοητό απ' όλους. Η Αστυνομία από την πλευρά της δεν μπορεί να χρησιμοποιεί ως ευκαιριακό άλλοθι την πείνα και να μη δρα στοχευμένα προκειμένου να προστατεύσει και τους τσιγγάνους αλλά και την υπόλοιπη τοπική κοινωνία από τη δράση συμμοριών, οι οποίες πολλαπλασιάζονται εντός του τσιγγάνικου μικρόκοσμου. Οσο για τους τοπικούς άρχοντες, πρέπει να ενεργοποιήσουν το σύνολο των υπηρεσιών τους -έχουν και ανθρώπους και πόρους- προκειμένου να καταγράψουν αλλά και να βοηθήσουν αποφασιστικά, ώστε να μη φτάνουν πεινασμένα παιδιά στα σχολεία, αλλά και να παρέχουν ουσιαστική στήριξη στους συγκεκριμένους πολίτες.

Καμιά Αστυνομία και κανένα τάγμα κουφιοκεφαλάκηδων δεν μπορεί να σταματήσει πεινασμένους φτωχοδιάβολους. Η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν έχει οικονομικό κόστος - είναι ελάχιστο μπροστά στο όφελος, τόσο το ανθρωπιστικό όσο και της εμπέδωσης αισθήματος ασφάλειας. Απαιτεί όμως επεξεργασμένο σχέδιο... και κυρίως μεράκι για προσφορά, τόσο στους τσιγγάνους όσο και σε ολόκληρη την τοπική κοινωνία.