Φυσικά, οι κουτοπόνηροι που θέλουν να πλουτίσουν χτίζοντας πολυκατοικίες δεν λένε ότι δεν θέλουν να κατασκευαστεί ο αυτοκινητόδρομος. Λέγοντας ότι ο αυτοκινητόδρομος θα δημιουργήσει ένα τσιμεντένιο τείχος μεταξύ του κέντρου της Μεσσήνης και της παραλίας της Μπούκας, άλλοι προτείνουν να βελτιωθεί ο υπάρχων κατσικόδρομος και άλλοι προτείνουν να κατασκευαστεί ένας σύγχρονος... ανοιχτός κατσικόδρομος. Το επιχείρημα του “τείχους” το χρησιμοποιούσαν και όσοι αντιδρούσαν στην κατασκευή της Αττικής Οδού και του νέου δρόμου Τσακώνα – Καλαμάτα: Οι μεν έλεγαν ότι θα χωρίσει την Αθήνα στα δύο και οι δε έβλεπαν διχοτόμηση της Μεσσηνίας. Σύντομα όμως αποδείχτηκε η ανοησία των επιχειρημάτων τους, καθώς η Αττική Οδός όχι μόνο δεν χώρισε την Αθήνα, αλλά αντίθετα από ό,τι έλεγαν οι ηλίθιοι, έφερε πιο κοντά τις περιοχές που υποτίθεται ότι θα χώριζε - με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι τιμές των ακινήτων στις περιοχές από όπου περνούσε το... τείχος. Ούτε βέβαια ο δρόμος Τσακώνα - Καλαμάτα διχοτόμησε τη Μεσσηνία. Αντιθέτως ο επισκέπτης από τον υπερυψωμένο ασφαλή αυτοκινητόδρομο θαυμάζει το μεσσηνιακό τοπίο, χωρίς να τον εμποδίζει το καρακατσουλιό του τσιμέντου, των παράνομων πινακίδων και των κιτς προσόψεων. 

Φυσικά όποιος έχει συμφέροντα να συντηρήσει την υπάρχουσα οικονομική τάξη πραγμάτων και να εμποδίσει τη δημιουργία νέου πλούτου σε άλλες, βλέπει παντού... τείχη. Αντιθέτως εγώ βλέπω -και αποδεικνύεται καθημερινώς στην πράξη- ότι οι ασφαλείς αυτοκινητόδρομοι φέρνουν ανάπτυξη σπάζοντας τα τείχη της απομόνωσης. 

Υπάρχουν όμως και οι κουτοπόνηροι που λένε να κατασκευαστεί νέος, αλλά... ανοιχτός κατσικόδρομος. Υπέροχη ιδέα, ώστε να μπορούν τα τρακτέρ να μπαίνουν και σε αυτόν το δρόμο, για να δημιουργούνται ουρές αυτοκινήτων αντίστοιχες με αυτές που σχημάτιζαν τα άλογα και τα γαϊδούρια των συμπέθερων όταν πήγαιναν να πάρουν τη νύφη! Οι κουτοπόνηροι θέλουν, βλέπετε, να φτιάξουν μια νέα αγορά παράλληλη με το δρόμο, για να πουλάνε στους οδηγούς φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αν κατασκευαστεί ανοιχτός δρόμος, σύντομα θα χτιστούν τριγύρω του πολλά καταστήματα και σπίτια, με συνέπεια να καταστεί... επικίνδυνος για μεγάλες ταχύτητες. Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία θα θεσπιζόταν αμέσως ένα χαμηλό όριο ταχύτητας που οι οδηγοί θα το τηρούσαν με... προτεσταντική ευλάβεια. Στην ορθόδοξη Ελλάδα των καθολικώς διαμαρτυρόμενων κατοίκων, τα όρια είναι για να τα παραβιάζουν οι πελάτες, ώστε να μπορούν να σβήνουν τις κλήσεις οι πολιτικοί. Γι' αυτό σκοτωνόμαστε καθημερινά στους δρόμους και γι' αυτό οι ανοιχτοί μεγάλοι δρόμοι είναι εξίσου επικίνδυνοι με τους παλιούς κατσικόδρομους. Οποιος αμφιβάλλει, ας μετρήσει τους νεκρούς της Νέας Εισόδου ή της εθνικής οδού Πάτρα - Πύργος, και ίσως αλλάξει γνώμη. Οταν λοιπόν στους νέους ανοιχτούς κατσικόδρομους έχουμε και χαμηλές ταχύτητες και νεκρούς, όπως ακριβώς στους παλιούς, για ποιον λόγο να ξοδευτούμε για ν' αντικαταστήσουμε τον παλιό μ' έναν καινούργιο κατσικόδρομο;

Υπάρχουν βεβαίως κι ορισμένοι που δεν έχουν ιδιοτελή συμφέροντα, αλλά υποστηρίζουν ότι ο κλειστός αυτοκινητόδρομος Καλαμάτα - Ριζόμυλος δεν πρέπει να γίνει γιατί είναι φαραωνικό έργο. Δεν μας λένε όμως τι έργα πρέπει να γίνουν με αυτά τα χρήματα: Να φτιάξουμε κι άλλους κατσικόδρομους; Ηδη η Μεσσηνία έχει 270 χιλιόμετρα εθνικής οδού και 720 χιλιόμετρα επαρχιακών οδών... Από αυτά ούτε μισό χιλιόμετρο δεν είναι ασφαλές. Πόσα επικίνδυνα χιλιόμετρα θα κατασκευάσουμε ακόμα; Ισως πάλι κάποιοι να προτείνουν βελτιώσεις δρόμων. Δεν θα είχα καμία αντίρρηση να δαπανηθούν χρήματα για βελτίωση των δρόμων, αν δεν είχα δει τις... βελτιώσεις στο τμήμα Καζάρμα - Τουλούπα Χάνι και Σωτηριάνικα - Γέφυρα Κοσκάρακας! Εκεί σπαταλήθηκαν πολλά εκατομμύρια ευρώ και οι δρόμοι παραμένουν άθλιοι από κάθε σύγχρονη άποψη. Το ίδιο αποτέλεσμα θα έχουν και τα υπόλοιπα έργα βελτίωσης εθνικών ή επαρχιακών οδών που έχουν προγραμματιστεί - και όποιος δεν με πιστεύει, ας πάει μια βόλτα μέχρι την παράκαμψη της Εύας, για να πειστεί ότι Ελληνικό Δημόσιο και Ελληνες εργολάβοι αποτελούν την... καλύτερη εγγύηση για κατσικόδρομους.

Γενικότερα λοιπόν προτιμώ να κατασκευαστούν λίγα ασφαλή χιλιόμετρα αντί πολλών επικίνδυνων. Αλλωστε τόσα χρόνια κατασκευάζουν ή “βελτιώνουν” επικίνδυνα χιλιόμετρα και ανάπτυξη δεν είδαμε. Γι' αυτό πιστεύω ότι θα έπρεπε να ιεραρχηθούν οι ανάγκες, και την επόμενη δεκαετία να κατασκευαστούν οπωσδήποτε σύγχρονοι αυτοκινητόδρομοι στα τμήματα Τσακώνα - Καλό Νερό, Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Μεθώνη και Καλαμάτα - Αγιος Νικόλαος Μάνης. Το πρώτο τμήμα δεν θα έπρεπε να παραμένει ακόμα ζητούμενο, αλλά το έκανε ο... πολυτάλαντος Κωστής Χατζηδάκης υπό την ανοχή και τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Το τμήμα Καλαμάτα - Ριζόμυλος θα έπρεπε να έχει κατασκευαστεί από... πρόπερσι, αλλά δεν το αφήνουν τα κοντόφθαλμα συμφέροντα που υψώνουν εμπόδια σε κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια. Τέλος, το δρόμο της Μάνης τον κρατούν στο “ψυγείο” όσοι δεν θέλουν να συγκρουστούν με τα συμφέροντα των οικοπεδούχων της Βέργας. Ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας, που σκούζει ανέξοδα για το Καλαμάτα - Ριζόμυλος, δεν λέει κουβέντα για το δρόμο της Μάνης, αποδεικνύοντας ότι υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον μόνο όταν δεν έχει ο ίδιος πολιτικό κόστος.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι δεν θεωρώ τους πολιτικούς ως κύριους υπεύθυνους για τους άθλιους ελληνικούς δρόμους: Θεωρώ ότι ευθύνεται κυρίως η επιχειρηματική τάξη που χρηματοδοτεί την πολιτική καριέρα των ανίκανων οι οποίοι συντηρούν τους άθλιους δρόμους, κατασκευάζοντας παράλληλα νέους κατσικόδρομους. Και δεν εννοώ μόνο τους μεγάλους επιχειρηματίες. Εννοώ και τους μικρομεσαίους που διαθέτουν ενοικιαζόμενα δωμάτια ή έχουν εστιατόριο στην Πυλία, στη Μάνη, στη Μεσσήνη και στην Τριφυλία. Αν συνεχίσουν να στηρίζουν ανίκανους πολιτικούς, οφείλουν να ξέρουν ότι τελικώς όλοι οι άθλιοι δρόμοι της Μεσσηνίας οδηγούν στο... Μιλάνο. Με απλά λόγια: Αν θέλω μιάμιση ώρα για να πάω στην αγαπημένη κατά τα άλλα Φοινικούντα, τελικώς θα πάω για Σαββατοκύριακο στο Μιλάνο. Η πτήση για Μιλάνο είναι φτηνή και διαρκεί όσο το ταξίδι μέσω κατσικόδρομου για Φοινικούντα - ενώ ο ταξιδιώτης γλιτώνει τόσο τις στροφές όσο και τα... τείχη της κακογουστιάς που έχουν σηκώσει δίπλα στους ελληνικούς δρόμους οι νεόπλουτοι θεωρητικοί της μιζέριας και της συντήρησης.