Το παραλιακό μέτωπο της Καλαμάτας αποτελεί την τουριστική βιτρίνα της πόλης. Είναι πηγή εσόδων αλλά ταυτόχρονα και βασικό στοιχείο ποιότητας ζωής για ντόπιους και επισκέπτες. Οι δημοτικές αρχές των τελευταίων χρόνων φοβήθηκαν τις παρεμβάσεις στο παραλιακό μέτωπο, για να μην θίξουν συμφέροντα και κατεστημένες αντιλήψεις. Η εικόνα του παραλιακού μετώπου είναι ίδια εδώ και 25 χρόνια και αυτό είναι από κάθε πλευρά απαράδεκτο. Η ίδια βιτρίνα για τόσα πολλά χρόνια υπάρχει μόνο σε εγκαταλελειμμένο μαγαζί.
Είναι, χωρίς καμία αμφιβολία, θετικό το γεγονός ότι η δημοτική αρχή αποφάσισε να προχωρήσει σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της πόλης. Είναι κάτι που έχει καθυστερήσει απελπιστικά και ελπίζουμε να μην αποτελεί άλλοθι για άλλη μία νέα περίοδο αδράνειας. Οι διαγωνισμοί και οι προκηρύξεις σε πολλές περιπτώσεις δεν οδηγούν σε αποτελέσματα, αντίθετα περιπλέκουν τα πράγματα και δημιουργούν εμπόδια και καθυστερήσεις. Για να μην «μπλέξει» η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου σε περιπέτειες απαιτούνται σε αυτή τη φάση προβλέψεις και δικλίδες ασφαλείας, που θα εξασφαλίζουν την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα. Θα είναι καταστροφικό να μπλέξουμε με μια διαδικασία, η οποία θα σέρνεται χωρίς να οδηγεί σε αποτέλεσμα. Τα πάντα κρίνονται στις λεπτομέρειες και στις παγίδες που κρύβονται στους όρους της διακήρυξης. Αυτά μπορούν να προβλεφθούν και να αποφευχθούν.
Αν όλα πάνε καλά και ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ολοκληρωθεί, η επόμενη δημοτική αρχή θα έχει στα χέρια της μια σειρά από ολοκληρωμένες προτάσεις για παρέμβαση στο παραλιακό μέτωπο. Μιλώντας επί συγκεκριμένων προτάσεων, θα τοποθετηθεί ο καθένας με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Θα υπάρξει διαβούλευση που θα οδηγεί σε απόφαση για το τι πρέπει να γίνει και ποια εικόνα θέλουμε να δώσουμε στη βιτρίνα της Καλαμάτας. Θα έχει γίνει το μεγάλο βήμα. Η αναβάθμιση του παραλιακού μετώπου έχει να κάνει κυρίως με την απόφαση του τι πρέπει να γίνει. Το πώς και με ποια χρηματοδοτικά μέσα είναι το επόμενο και ενδεχομένως ευκολότερο, αν σκεφτεί κανείς πως “τρέχουν” προγράμματα ανάπλασης που σπαταλώνται σε παρεμβάσεις μικρής σημασίας και ελάχιστης χρησιμότητας.
