Οι «κλέφτες» και οι «έντιμοι», οι «ηθικοί» και οι «ανήθικοι», οι «ψεύτες» και οι «ειλικρινείς», οι «πατριώτες» και οι «προδότες», οι «υπερασπιστές του λαού» και οι «υπηρέτες των συμφερόντων» αποτελούν βασικούς διαχωριστικούς χαρακτηρισμούς που εκτοξεύονται στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η μάχη για το «ηθικό πλεονέκτημα» ήταν πάντα αδυσώπητη, την εποχή όμως των social media και της υπερβολής τους έχει πάρει χαρακτήρα ξεκατινιάσματος. Η κατάσταση έχει οδηγηθεί στην απόλυτη εξαχρείωση της πολιτικής αντιπαράθεσης και βέβαια στην εδραίωση κάθε τερατολογίας και συνωμοσιολογίας.
Το πολιτικό σύστημα χρόνια τώρα πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται. Η αντιπαράθεση χωρίς όρους και κανόνες και η εκτόξευση καταγγελιών με λογικά άλματα και με προφανή στόχο την ηθική υπόσταση του αντιπάλου έχει οδηγήσει στην απαξίωση των πολιτικών. Το «όλοι ίδιοι είναι», που κυριαρχεί ως πλειοψηφική άποψη των πολιτών, πλήττει τη δημοκρατία και τελικά το συμφέρον όλων μας. Δημοκρατία χωρίς πολιτικούς δεν υπάρχει. Χωρίς δημοκρατία -αστικού δυτικού τύπου- δεν υπάρχει οικονομική ευημερία και κοινωνική συνοχή. Σε κανένα αντιδημοκρατικό σύστημα, πουθενά στον κόσμο και σε καμία ιστορική φάση, δεν υπήρξε ευημερία και ανάπτυξη, αντίθετα υπήρχε φτώχεια και δυστυχία, ενώ χύθηκε το αίμα χιλιάδων αθώων ανθρώπων.
Η δημοκρατία προφανώς και έχει προβλήματα. Υπάρχει μία διαρκής μάχη και ανταγωνισμός στο εσωτερικό της. Τα πάντα όμως χρειάζεται να μένουν σε ένα πλαίσιο και τα όποια ζητήματα ανακύπτουν να ξεκαθαρίζονται θεσμικά. Βασικός πυλώνας της δημοκρατίας είναι η δικαιοσύνη, εκεί ο καθένας μπορεί να στοιχειοθετεί καταγγελίες και να επιλύει διαφορές. Όποιος δηλαδή έχει στοιχεία και ενδιαφέρεται για την τήρηση της νομιμότητας και των κανόνων δεν τα καταθέτει στη σελίδα του στο Facebook, αλλά τα πάει στον εισαγγελέα. Οι αποφάσεις για το νόμιμο και το ηθικό δεν εκδίδονται από το Twitter αλλά από τα αρμόδια θεσμικά όργανα. Αυτή είναι η λειτουργία που έχει ανάγκη η χώρα και όχι αυτοαναγορευμένους εισαγγελείς, που εκδίδουν καταδικαστικές αποφάσεις με προφανή ιδιοτελή κίνητρα.
Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να γίνεται αποδεκτή ανάλογα με τις αποφάσεις της. Δεν μπορεί να κατηγορείται ή να υμνείται με βάση τού τι θεωρεί ο καθένας δίκαιο ή σωστό. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να υπάρξει η χώρα χωρίς το θεσμό της δικαιοσύνης. Οι αποφάσεις και της δικαιοσύνης κρίνονται, αλλά στο πλαίσιο του νόμου και όχι των πολιτικών επιδιώξεων. Το αν πρέπει να βελτιωθεί ο τρόπος απονομής της δικαιοσύνης με την επιτάχυνση στη λήψη των αποφάσεων ή την καλύτερη εσωτερική οργάνωση των δικαστηρίων είναι ζητήματα τα οποία χρειάζονται να αντιμετωπιστούν στο πλαίσιο του πολιτικού συστήματος. Με θεσμικό τρόπο και όχι στη λογική της επιβολής των ιδεοληψιών του εκάστοτε κυβερνητικού… μαχαλόμαγκα. Το βασικότερο, να αναγνωρίζεται η ανεξαρτησία της και να θωρακίζεται η αυτονομία της.
Οι πολιτικοί προφανώς και δεν είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν διαφορετικές λειτουργίες και στάσεις ζωής. Δεν είναι κάποιος καλός πολιτικός γιατί φοράει αμπέχονο και κυκλοφορεί με λίγδα στο μαλλί από κάποιον που φοράει γραβάτα και είναι κοντοκουρεμένος. Καλύτερος είναι αυτός που υπηρετεί πολιτικές με βάση το συμφέρον των πολλών και μάλιστα όχι σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα αλλά στο μέλλον. Υπερασπιστές του λαού δεν είναι αυτοί που λένε αυτό που θέλουν να ακούσουν οι πολλοί, αλλά κυρίως αυτοί που παίρνουν αντιδημοφιλείς αλλά χρήσιμες αποφάσεις.
Ανέντιμοι και ανήθικοι υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτοί που με διαρκώς σηκωμένο το δάχτυλο κάνουν μαθήματα ηθικής είναι συνήθως οι πλέον ανέντιμοι. Οι περιπτώσεις ανέντιμων πολιτικών, οι οποίες πρέπει να αποκαλυφθούν και να καταδικαστούν, χάνονται μέσα στους τόνους λάσπης που ρίχνεται προς κάθε κατεύθυνση. Η υπερβολή οδηγεί στη γνωστή παροιμία «λύκος στα πρόβατα», ενώ απαξιώνει συνολικά τους πολιτικούς και οδηγεί σε αφορισμούς και στη γενίκευση «όλοι ίδιοι είναι».
Το τελευταίο διάστημα γίναμε μάρτυρες και τοπικά της υπερβολής σε επίπεδο καταγγελιών. Ο στόχος προφανής. Οι επιδιώξεις των πρωταγωνιστών, αφανών και φανερών, ξεκάθαρες. Το δήθεν ενδιαφέρον για το νόμιμο και το ηθικό χρησιμοποιείται για να εκτοξεύεται λάσπη προς κάθε κατεύθυνση. Ωφελημένοι από αυτή την ισοπεδωτική διαδικασία αυτοί που πραγματικά έχουν ζητήματα και στο νόμιμο και το ηθικό της δράσης τους. Όλοι το έχουμε καταλάβει. Ο τόπος είναι μικρός και όλοι γνωρίζουν τους πάντες και τα πάντα. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουν ορισμένοι. Ο δρόμος της λασπομαχίας ολισθηρός και η ιστορία έχει προδιαγράψει την κατάληξη των λασπολόγων. Ο μόνος που είναι ουσιαστικά χαμένος είναι η πολιτική δράση, δηλαδή η δημοκρατία και τελικά οι πολίτες.

panagopg@gmail.com