Δυστυχώς και ανεξάρτητα από τις προθέσεις των πολιτικών αποδεικνύεται καθημερινώς ότι η καθοδική πορεία της οικονομίας δεν ανακόπτεται ούτε με... νόμους ούτε πολύ περισσότερο με ευχές και ανακοινώσεις για ανώδυνα μέτρα που δεν λαμβάνονται επειδή δεν αφήνουν κάποιοι κακοί καπιταλιστές ή τραπεζίτες. Πολύ φοβάμαι μάλιστα ότι η κατάσταση θα γίνει ακόμα πιο τραγική αν έστω και την ύστατη στιγμή δεν σοβαρευτούν όλα τα κόμματα και δεν κάτσουν στο ίδιο τραπέζι προκειμένου να συζητήσουν ειλικρινώς και χωρίς πολιτικές υστεροβουλίες ένα εθνικό σχέδιο σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό οι επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να κλείνουν η μία μετά την άλλη, με συνέπεια να αυξάνει συνεχώς ο αριθμός των ανέργων. Σε αυτόν το φαύλο κύκλο οι εναπομείνασες επιχειρήσεις, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θα καλούνται να πληρώσουν ολοένα και μεγαλύτερους φόρους προκειμένου να αναπληρωθούν τα δημόσια έσοδα που χάνονται εξαιτίας των “λουκέτων” και της αύξησης των ανέργων. Σταδιακά ολοένα και περισσότερες επιχειρήσεις δε θα μπορούν να πληρώσουν τους μεγαλύτερους φόρους και θα βάζουν με τη σειρά τους “λουκέτο” σε ένα φαύλο κύκλο που οδηγεί την οικονομία με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. 

Μέσα σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον πολλοί εκτιμούσαν ότι θα σβήσουν οι κομματικές αυταπάτες και ότι τελικώς θα επικρατήσει η λογική. Οι ελπίδες αυτές αποδείχτηκαν φρούδες, καθώς όλα τα κόμματα είτε συνεχίζουν να έχουν αυταπάτες είτε λένε μισές αλήθειες θυσιάζοντας τις άλλες μισές στο βωμό του πρόσκαιρου επικοινωνιακού κέρδους. Ετσι λοιπόν τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, έχουν επενδύσει πολλά στο "success story" του πρωτογενούς πλεονάσματος και κάνουν ότι δεν βλέπουν τη “σφαγή των αμνών” που συντελείται στην πραγματική οικονομία. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος είναι αναγκαία συνθήκη για την έξοδο από την κρίση χρέους αλλά όχι ικανή για να ανακόψει από μόνη της την κάθοδο της ελληνικής οικονομίας. Αν η κυβέρνηση όμως πιστεύει ότι αρκούν η δημιουργική λογιστική και η αναστολή εκτέλεσης των δαπανών για να αναχαιτιστεί το τσουνάμι της ύφεσης τότε ένα μόνο έχω να πω: “Βάλτε τις ταυτότητες στο στόμα και καλό μας ταξίδι στην κόλαση της πλήρους και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας”. Και δυστυχώς όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον καρκίνο της ελληνικής οικονομίας με λογιστικές ασπιρίνες και δημοσιονομικά παυσίπονα.

Στο ίδιο μήκος κύματος με την κυβέρνηση εκπέμπει και η αντιπολίτευση προτείνοντας συνεχώς τη λήψη μέτρων για την ανακούφιση των πληγέντων χωρίς να προσδιορίζει τις πηγές από τις οποίες θα προέλθουν οι πόροι ανακούφισης. Η μία πηγή είναι το εισόδημα των επιχειρήσεων, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Θέλει η αντιπολίτευση να αυξηθούν οι φόροι στα εισοδήματα αυτά; Αφενός ποτέ δεν έχει δηλώσει ξεκάθαρα κάτι τέτοιο και αφετέρου η αύξηση των φόρων, όπως εξηγήσαμε νωρίτερα, θα οδηγήσει σε αύξηση των  “λουκέτων” και της ανεργίας, με συνέπεια να χρειάζονται ακόμα περισσότεροι πόροι για την ανακούφιση τω πληγέντων από την ύφεση. Μια δεύτερη ενδεχόμενη πηγή πόρων είναι ο τραπεζικός δανεισμός. Κανένας όμως δεν απαντά πού θα βρουν κεφάλαια οι τράπεζες αν “κουρευτούν” οι οφειλές για να ανακουφιστούν οι δανειολήπτες. Ενδεχομένως κάποιοι πιστεύουν ότι θα πρέπει να πάρουμε νέα δάνεια από το εξωτερικό. Σε αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να εξηγήσουν στην κοινή γνώμη γιατί ενώ ήταν αντίθετοι στα δύο πρώτα μνημόνια προτείνουν ως λύση το... τρίτο μνημόνιο. 

Γενικότερα πιστεύω ότι όπως ακριβώς στην αρχή της ύφεσης έτσι και τώρα οι ηγεσίες των κομμάτων δεν έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της κατάστασης και εξακολουθούν να πολιτεύονται με γνώμονα την παραμονή τους στην εξουσία ή την κατάκτηση των κυβερνητικών θώκων. Ειλικρινώς δεν ξέρω αν οι πολιτικοί ηγέτες είναι ανίκανοι να αντιληφθούν την οικονομική  πραγματικότητα ή αν την αντιλαμβάνονται και απλώς τη διαχειρίζονται επικοινωνιακά επειδή δεν μπορούν να βρουν λύσεις. Οσο και αν ακούγεται τραγικό, θέλω να πιστεύω ότι συμβαίνει το δεύτερο. Δεν θέλω ούτε καν να σκεφτώ ότι οι ηγεσίες των κομμάτων πιστεύουν αυτά που λένε μπροστά στις κάμερες οι βουλευτές και τα στελέχη. Αν πράγματι τα πιστεύουν... είπαμε: “Τις ταυτότητες στο στόμα και ραντεβού στην κόλαση της πλήρους και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας”. Αν δεν τα πιστεύουν αργά ή γρήγορα θα σβήσουν και οι τελευταίες αυταπάτες και τότε όλοι θα αναγκαστούν να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να συζητήσουν χωρίς κομματικές υστεροβουλίες ένα εθνικό σχέδιο αναδιάρθρωσης της οικονομίας με στόχο την πραγματική έξοδο από το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Οποιος θεωρεί ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο απλώς θα επισημάνω ότι πριν την κρίση η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ φάνταζε ως αδύνατη ενώ σήμερα είναι... αυτονόητη.