Οπως ήταν αναμενόμενο, το στοίχημα το κέρδισε η... ρεαλιστική πλευρά του εαυτού μου - αφού οι πολιτικοί, οι άρχοντες, οι οικονομικοί φορείς και οι πολιτιστικοί σύλλογοι της Μεσσηνίας, θεώρησαν τη συγκεκριμένη είδηση ως ελάσσονος σημασίας και συνέχισαν να ασχολούνται με τα μεγάλα και τρανά των αναπλάσεων, των τσιμεντοστρώσεων, των καταπατήσεων και της αρπαχτής. Σε κάθε περίπτωση θα ήταν έκπληξη πρώτου βαθμού αν ζητούσαν κανόνες δόμησης και αρχιτεκτονικής αυτοί που -συνειδητά ή εν αγνοία τους- συνέβαλαν τα μέγιστα στην καταστροφή του μεσσηνιακού τοπίου και στην αισθητική κι οικονομική υποβάθμιση του τουριστικού μας προϊόντος.
Σε αυτό το σημείο ο καλοπροαίρετος αναγνώστης ίσως αναρωτηθεί: “Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσύ ασχολείσαι με κανόνες δόμησης και αρχιτεκτονικής;”. Αγαπητέ μου αναγνώστη, ο κόσμος καίγεται και επειδή οι άρχοντες του τσιμέντου υποβάθμισαν το τουριστικό προϊόν της Ελλάδας, καταστρέφοντας το ανεπανάληπτο τοπίο και μετατρέποντας τα πανέμορφα χωριά σε απέραντες οικιστικές εκθέσεις του κιτς και της κακογουστιάς. Ετσι λοιπόν, ενώ στα παραδοσιακά χωριά της Γαλλίας και της Ιταλίας μετράνε την αξία του τετραγωνικού μέτρου σε δεκάδες χιλιάδες ευρώ, στη Ελλάδα τη μετράμε σε... λίγα ευρώ.
Με πιο απλά λόγια: Ενώ σε χωριά της Μεσσηνίας αγοράζεις σπίτι ακόμα και με 30.000 ευρώ, στα παραδοσιακά χωριά της Ιταλίας και της Νότιας Γαλλίας δεν βρίσκεις σπίτι φτηνότερο από 300.000 ευρώ. Εχουν καλύτερο κλίμα ή τοπίο από την Ελλάδα η Γαλλία και η Ιταλία; Προφανώς και όχι. Εχουν περισσότερο ήλιο και μεγαλύτερη ακτογραμμή από την Ελλάδα; Προφανώς και όχι. Γιατί λοιπόν τα σπίτια τους είναι πιο ακριβά; Επειδή μεταξύ άλλων, αγαπητέ μου αναγνώστη, ξέρουν πολύ καλά ένα μυστικό το οποίο εσένα σού το έκρυψαν οι άρχοντες του τσιμέντου όταν έκλεβαν την ψήφο σου: Ξέρουν ότι τα άσχημα χωριά πουλιούνται φτηνά. Και ξέρουν ότι τα άσχημα σπίτια πουλιούνται... κοψοχρονιάς.
Οι άρχοντες του τσιμέντου εξαπάτησαν χιλιάδες Ελληνες τάζοντας ανάπτυξη με αντιπαροχή και εκτός σχεδίου δόμηση. Τελικά έφτιαξαν ένα φτηνό τουριστικό προϊόν με χουντοκατασκευές και νεοελληνικής αισθητικής τσιμέντα οπουδήποτε, ακόμα και στη μέση του πουθενά. Τελικά κατόρθωσαν μια ακατόρθωτη αλχημεία, εξαπατώντας χιλιάδες πρόθυμους Ελληνες για να υφαρπάξουν την ψήφο τους: Κατόρθωσαν να μετατρέψουν το χρυσό ελληνικό τοπίο σε... τσιμέντο, και τώρα ψάχνουν τρόπους για να βγει η οικονομία από την ύφεση. Ομως η ελληνική οικονομία θα βγει μόνο αν αναβαθμιστεί το τουριστικό προϊόν και αν ανοίξει η αγορά δεύτερης κατοικίας για να πάρει μπροστά ο κατασκευαστικός κλάδος. Και απαραίτητη προϋπόθεση, τόσο για την ποιοτική αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος όσο και για το άνοιγμα της αγοράς δεύτερης κατοικίας για ξένους συνταξιούχους και πλούσιους, είναι η θέσπιση αυστηρών κανόνων πολεοδομίας, δόμησης και αρχιτεκτονικής, που θα βάλουν τέλος στο χάος του τυχάρπαστου τσιμέντου και της κακογουστιάς.
Πολύ φοβάμαι φυσικά ότι οι πολιτικοί της παρακμής, προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία, στο όνομα της χωροταξίας θα υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο το τουριστικό προϊόν, ρίχνοντας το τελευταίο... τσιμέντο στο μνήμα της ελληνικής οικονομίας. Μακάρι να διαψευστώ και να κερδίσει αυτό το στοίχημα η... αισιόδοξη πλευρά του εαυτού μου, αλλά θεωρώ μάλλον απίθανο οι άρχοντες της παρακμής του τσιμέντου να θεσπίσουν σοβαρούς κανόνες δόμησης και αρχιτεκτονικής. Μην τους αδικείτε. Τόσοι είναι. Δεν μπορούν να γίνουν γίγαντες οι νάνοι.
Υ.Γ. Στην “ευλογημένη” Μεσσηνία έχουν χαρακτηριστεί παραδοσιακοί μόνο... 4 οικισμοί και ένα τμήμα της Καλαμάτας. Στην Αρκαδία έχουν χαρακτηριστεί ως παραδοσιακοί 41 οικισμοί και στη Λακωνία 71! Είχαν ομορφότερα χωριά από τη Μεσσηνία, η Αρκαδία και η Λακωνία; Εχουν ικανότερους πολιτικούς; Εχουν ισχυρότερα λόμπι; Ή μήπως τελικά κάποιοι κοροϊδεύουν ιδιαιτέρως τους ιθαγενείς της Μεσσηνίας, πουλώντας τσιμέντο για χρυσάφι; Οι απαντήσεις δικές σας.
