Η ύπαρξη ανεξάρτητων θεσμών και η εφαρμογή των νόμων είναι ζήτημα που αφορά την ανάπτυξη μιας χώρας. Όπως έχει αποδειχθεί πλέον και από τους φετινούς Νομπελίστες Οικονομίας, μια χώρα που έχει αδύναμους θεσμούς δεν μπορεί να προσδοκά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και ευημερία. Αντίθετα, μια χώρα με ισχυρούς θεσμούς και τήρηση των διαδικασιών είναι μια ισχυρή χώρα σε όλα τα επίπεδα.

Το πρόβλημα με την Ελλάδα είναι ότι οι θεσμοί και οι διαδικασίες γίνονται «λάστιχο», προκειμένου να ικανοποιηθεί το οποιοδήποτε προσωρινό ατομικό και πολιτικό συμφέρον. Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η ιστορία με τους συμβασιούχους του Δημοσίου. Πόσες φορές έχει δηλωθεί ότι το ζήτημα θα κλείσει και θα σταματήσει η μονιμοποίηση των συμβασιούχων, προκειμένου να γίνονται διορισμοί μόνο μέσα από τη θεσμοθετημένη οδό και πόσες φορές έχει ανοίξει ξανά και ξανά ακόμα και με αποφάσεις δικαστηρίων; Μέχρι και στο Σύνταγμα μπήκε ρύθμιση και διαρκώς γίνεται προσπάθεια να «ερμηνευτεί», προκειμένου να επιτευχθεί η μονιμοποίηση συμβασιούχων.

Η κυβέρνηση και οι δήμοι, το τελευταίο διάστημα, διόρισαν εκατοντάδες συμβασιούχους για την αντιμετώπιση του Covid. Η πανδημία πέρασε, όμως οι συμβασιούχοι διεκδικούν μονιμοποίηση, και το καταπληκτικό είναι ότι με το αίτημά τους συντάσσονται όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Άλλος διορίζει και άλλος πιέζει για διορισμό! Άραγε τι είδους στρατηγική είναι αυτή;

Το ίδιο ισχύει και με τους εποχικούς πυροσβέστες. Όταν οι διορισμοί στην Πυροσβεστική γίνονται μέσω πανελλαδικών εξετάσεων και χιλιάδες νέοι κάθε χρόνο δίνουν μάχη για μια θέση, δεν μπορεί κάποιοι άλλοι να μονιμοποιηθούν επειδή ήταν συμβασιούχοι. Αυτό δεν είναι δίκαιο. Οι συμβασιούχοι πληρώθηκαν για την εργασία τους, δεν δούλεψαν αφιλοκερδώς και γνώριζαν τη φύση της σύμβασής τους. Δεν γίνεται να επαναλαμβάνονται τα ίδια και τα ίδια, κάπου πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και ειδικά αυτά που θέλουν να κυβερνήσουν, δεν μπορούν να διολισθαίνουν στον λαϊκισμό της ικανοποίησης αιτημάτων, που ανατρέπουν διαδικασίες και νόμους. Γιατί έχουν δίκιο οι συμβασιούχοι και όχι όσοι διαγωνίζονται στις πανελλαδικές; Γιατί πρέπει να καλυφθούν οι θέσεις στους δήμους από τους συμβασιούχους Covid και όχι από αυτούς που πέρασαν στον πανελλαδικό γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ; Είναι καιρός να τελειώνει αυτή η ιστορία και τα πολιτικά κόμματα στο σύνολό τους χρειάζεται να σοβαρευτούν, για να γίνει κάποια στιγμή κανονική χώρα η Ελλάδα.

panagopg@gmail.com