Παρά τις αντιρρήσεις του καιρού και τις ενστάσεις της τρόικας και του μνημονίου μπαίνουμε στο καλοκαίρι και μαζί του έρχονται οι γνωστές «γιορτές της ρίγανης»! Ηδη έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες, ενώ ολοκληρώνονται οι διαβουλεύσεις και εξασφαλίζονται οι απαραίτητες χρηματοδοτήσεις προκειμένου να αντηχήσουν απ' άκρου εις άκρον στη Μεσσηνία αλλά και ολόκληρη τη Νότια Πελοπόννησο τα εξελιγμένα πανηγύρια που ονομάζονται γιορτές τοπικών προϊόντων. Να ξεκαθαρίσουμε για μια ακόμα φορά ότι δεν έχουμε τίποτα με τα πανηγύρια. Το αντίθετο. Από τη στιγμή μάλιστα που αρέσουν στον κόσμο, ο οποίος περνά καλά, σε εμάς περισσεύει. Αυτό που ενοχλεί είναι ότι το σύγχρονο πανηγύρι ονομάζεται εκδήλωση προβολής τοπικών προϊόντων και για το λόγο αυτό επιδοτείται.
Ενοχλεί, δηλαδή, η υποκρισία και το παραμύθι της δήθεν προβολής των τοπικών προϊόντων μέσα από τις δημοτικό - λαϊκές ορχήστρες, τις γουρνοπούλες και τις μπίρες οι οποίες αποτελούν το κυρίαρχο στοιχείο που απλώς συνοδεύεται κάθε φορά από το αντίστοιχο ντεκόρ τοπικού προϊόντος που χρησιμοποιείται κυριολεκτικά ως άλλοθι. Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν άλλωστε να είναι διαφορετικά μιας και τα τοπικά προϊόντα δεν μπορούν να προβληθούν με γιορτές εντός των ορίων του νομού, όπου όλοι τα γνωρίζουν και στις περισσότερες περιπτώσεις η πλειοψηφία των κατοίκων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα καλλιεργούν και τα κατέχουν.
Γιορτές και χάπενινγκ προβολής τοπικών προϊόντων θα είχαν νόημα μόνο αν απευθύνονταν σε ανθρώπους που δεν τα γνωρίζουν και αποτελούν εν δυνάμει μελλοντικούς καταναλωτές. Είναι προφανές ότι τέτοιοι πελάτες δεν υπάρχουν στα όρια του νομού ενώ οι όποιες εκδηλώσεις εντός νομού θα πρέπει να είναι στοχευμένες και να απευθύνονται στους επισκέπτες των καλοκαιρινών μηνών, Ελλήνων και κυρίως ξένων. Γνωρίζετε καμία γιορτή που να έχει τέτοια χαρακτηριστικά; Προφανώς και όχι. Ολες αφορούν τους κατοίκους ενός χωριού, άντε και των διπλανών, για να μαζευτεί ο κρίσιμος όγκος για να «φαντάξει» το πανηγύρι. Αυτή η υποκρισία έχει κρατήσει αρκετά και πρέπει να τελειώσει. Οποιος θέλει να διοργανώσει πανηγύρι, μπορεί, πρέπει και πολύ καλά θα κάνει. Το έχουν ανάγκη οι κάτοικοι των χωριών και είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος για να ανταμώνουν το καλοκαίρι ντόπιοι και ετεροδημότες πολύ περισσότερο μάλιστα σε εποχές δύσκολες όπως αυτές που ζούμε. Αυτό όμως είναι άλλο και άλλο οι γιορτές προβολής των τοπικών προϊόντων. Ενώ σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να γίνονται αδαπάνως από διοργανωτές και συμμετέχοντες μέσα από την εξασφάλιση χορηγιών και χρηματοδοτήσεων για τη δήθεν προβολή τοπικού προϊόντος.
Η περιοχή μας χρειάζεται εξωστρεφείς πρωτοβουλίες γιατί πραγματικά έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα που πρέπει να τα μάθει και ο υπόλοιπος κόσμος. Κάτι που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να γίνει μέσα από γιορτές – πανηγύρια που απευθύνονται ουσιαστικά στους ιθαγενείς, που χρηματοδοτούνται και στηρίζονται μόνο και μόνο για να εκφωνηθούν πανηγυρικοί λόγοι και να σφίξουν χέρια ψηφοφόρων οι πολιτευόμενοι κάθε μορφής και είδους.
Αυτό είναι τελικά και το πολιτικό πρόβλημα του νομού. Ολες οι δράσεις, όλες οι πρωτοβουλίες και το ενδιαφέρον εξαντλείται στο επίπεδο της διαχείρισης της ψήφου των πολιτών. Ελάχιστους, αν όχι κανέναν, δεν ενδιαφέρει η ουσία. Το θέμα είναι πώς θα δείξουμε το ενδιαφέρον μας. Πώς θα δημιουργήσουμε παράγοντες μέσα από τη διοργάνωση εκδηλώσεων που έχουν ως μοναδικό τελικό στόχο την προσωπική πολιτική προβολή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στο παρασκήνιο των «γιορτών» κυριαρχούν διαγκωνισμοί και αντιπαραθέσεις, στοιχίσεις και διαμάχες για το ποιος είναι με ποιον, πού θα κάτσει ο ένας και πού ο άλλος, ποιος θα προηγηθεί ποιανού στο βήμα, ποιος θα κάνει την πιο εντυπωσιακή εμφάνιση και ποιος θα χαιρετήσει με κινήσεις αιλουροειδούς περισσότερους παρευρισκόμενους. Το περιοδεύον αυτό καλοκαιρινό τσίρκο γυρίζει από γιορτή σε γιορτή ενώ τις «γεμάτες» ημέρες του Δεκαπενταύγουστου, σχεδόν αερομεταφερόμενο, προλαβαίνει να «περάσει» από σειρά εκδηλώσεων. Η υπερδραστηριότητα εξαντλείται όμως εκεί με αποτέλεσμα κανένας να μην ενδιαφέρεται να οργανώσει εκστρατείες προβολής του νομού και των προϊόντων του. Να συντονίσει δράσεις φορέων, συλλόγων και πολιτών. Να κινητοποιήσει τις δημιουργικές δυνάμεις και να ανοίξει νέους αναπτυξιακούς ορίζοντες. Γιατί άλλωστε να το πράξει; Αφού τελικά όλοι μας μια χαρά βολευόμαστε με τα πανηγύρια και τα καλοκαιρινά όνειρα στο φεγγαρόφωτο. Τα όνειρα τελείωσαν και η επανάληψη των πρακτικών χρεοκοπίας δεν μπορούν να γίνονται πλέον αποδεκτές. Τα επιδοτούμενα πανηγύρια της χρεοκοπίας πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν.
