Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων πολιτών, και με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον το "κύμα συμπάθειας" που έχει εκδηλωθεί γι' αυτές τις ειρηνικές μεγάλες διαδηλώσεις. Παράλληλα όμως προσπαθώ να καταλάβω με ακρίβεια τι προκάλεσε την αγανάκτηση χιλιάδων συμπατριωτών μας, και πώς γίνονται αυτές οι παθιασμένες διαδηλώσεις, ενώ σχεδόν κανείς δε διαδήλωνε την εποχή των παχιών αγελάδων, όταν οι εκπρόσωποι του πελατειακού κράτους έκαναν ρουσφέτια διορίζοντας τη μισή Ελλάδα στο Δημόσιο, ώστε η άλλη μισή να κάνει ότι δε βλέπει τις μίζες για τα έργα και τις προμήθειες.
Δεν αμφισβητώ καθόλου την αγανάκτηση των πολιτών. Γνωρίζω καλά ότι, εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης, πολλοί συμπατριώτες μας έχουν οδηγηθεί ένα βήμα πριν από την εξαθλίωση κι ότι, απελπισμένοι πλέον, έχουν κατέβει στους δρόμους. Αφενός για να διαμαρτυρηθούν και αφετέρου για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο. Γνωρίζω επίσης πολύ καλά ότι είναι δύσκολο να κατέβεις στους δρόμους την εποχή των παχιών αγελάδων, όταν θεωρείς ότι η καμπάνα του κινδύνου χτυπάει πάντα για άλλους λαούς, για άλλους φτωχούς, κι όχι για σένα.
Γνωρίζοντας όμως όλα αυτά, μου δημιουργείται μια τεράστια απορία: Ποιος ψήφιζε όλους αυτούς που οδήγησαν τη χώρα ένα βήμα πριν τη χρεωκοπία; Με άλλα λόγια: Ποιος ευθύνεται για την εκλογή τόσο πολλών ανάξιων πολιτικών; Δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση, αλλά υποπτεύομαι ότι πολλοί από όσους διαδηλώνουν στις πλατείες ψήφιζαν χθες αυτούς που φασκελώνουν σήμερα. Υποπτεύομαι επίσης ότι οι περισσότεροι συμπαθούντες το κίνημα των "Αγανακτισμένων" -κι όχι οι διαδηλωτές- είναι έτοιμοι να ξαναψηφίσουν τους ίδιους πολιτικούς αν τους επιτρέψει η τρόικα να προχωρήσουν σε νέους διορισμούς στο Δημόσιο. Αρκεί άλλωστε να κοιτάξει κάποιος στις ιστοσελίδες των συμπαθούντων, και θα διαπιστώσει ότι δηλώνουν αγανακτισμένοι ακόμα και οι δήμαρχοι ή οι αντιδήμαρχοι που εξελέγησαν παίρνοντας χρίσμα απ' τα κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία.
Πιστεύω λοιπόν ότι, πίσω από τη γνήσια αγανάκτηση των πολιτών, καιροφυλακτούν τα γνωστά κομματόσκυλα με στόχο να βγουν στο προσκήνιο την κατάλληλη στιγμή, ώστε να καρπωθούν εκλογικά οφέλη. Καιροφυλακτούν τα γνωστά κομματόσκυλα ώστε να επέμβουν την κατάλληλη στιγμή και να στρέψουν την αγανάκτηση του κόσμου σε δρόμο που θα τους αποφέρει πολιτικό όφελος. Καιροφυλακτούν επίσης οι διαπλεκόμενοι διανοούμενοι, ώστε να ερμηνεύσουν τα συνθήματα των διαδηλωτών με τρόπο που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του σαθρού καθεστώτος.
Ποιος θα προστατέψει τους διαδηλωτές από τα κομματόσκυλα και τους ερμηνευτές των συγκεντρώσεων; Κανένας, γιατί ως γνωστόν οι προστάτες πουλάνε προστασία μόνο επί πληρωμή στην… κάλπη. Γι' αυτό οι ίδιοι οι διαδηλωτές θα πρέπει να προστατέψουν το εαυτό τους και το κίνημά τους, απ' όσους θέλουν να μετατρέψουν τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όχημα διατήρησης ή επανόδου στην εξουσία. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα να ξεκαθαρίσουν εναντίον τίνος και γιατί διαδηλώνουν. Αν συνεχίσουν να διαδηλώνουν γενικώς και αορίστως κατά παντός υπευθύνου, θα δώσουν το δικαίωμα στον κάθε πολιτικάντη να ερμηνεύει τις συγκεντρώσεις όπως αυτός θέλει.
Για παράδειγμα, ο φασίστας θα βλέπει τις μούντζες στη Βουλή και θα ονειρεύεται το τέλος της δημοκρατίας και την παλινόρθωση του εθνικοσοσιαλισμού. Δίπλα του ο παλαιοκομματικός παράγοντας θα ονειρεύεται τη νεκρανάσταση του παλιού καλού πελατειακού κράτους. Στην τηλεόραση ο πρωθυπουργός θα λέει ότι οι "Αγανακτισμένοι" διαδηλώνουν κατά της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Στο άλλο κανάλι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα λέει ότι διαδηλώνουν κατά της κυβέρνησης. Και στα τηλεοπτικά παράθυρα θα συζητούν προσπαθώντας να ερμηνεύσουν το νόημα των συνθημάτων...
Ετσι ή αλλιώς, όλοι αγανακτισμένοι είμαστε. Αν δεν πούμε όμως καθαρά ποιος φταίει που φτάσαμε εδώ και τι θέλουμε για αύριο, πολύ φοβάμαι ότι τελικώς δε θ' αλλάξει τίποτα. Πολύ φοβάμαι ότι οι πολιτικοί που κυβερνούν σήμερα και κυβερνούσαν χθες, θα εκμεταλλευτούν την αγανάκτηση -ίσως δημιουργώντας και Κόμμα Αγανακτισμένων- και θα παραμείνουν στην εξουσία.
Δε λέω να σταματήσουν οι διαδηλώσεις. Λέω ότι η αγανάκτηση δεν φτάνει για να γυρίσει ο ήλιος.
