Κάποιοι στην πόλη της  Μεσσήνης δεν θέλουν τον παραλιακό δρόμο. Θεωρούν ότι ένας αυτοκινητόδρομος θα διώξει όλο τον κόσμο της περιφέρειας  από την πόλη. Θα μπαίνουν όλοι από τα χωριά στην Καλαμάτα και έτσι η Μεσσήνη θα πάψει να είναι πέρασμα και θα μαραζώσει οριστικά. Κοντά σε αυτή την προσέγγιση βρίσκεται και το αίτημα, αν  γίνει δρόμος, να είναι ανοικτός, προκειμένου να ανοίξουν  μαγαζιά και να αντισταθμιστεί έτσι η ζημιά. Πέρα όμως από αυτά που είναι βάσιμα στη λογική του μικροσυμφέροντος,  διακινείται και μια «θεωρία συνωμοσίας» σύμφωνα με την οποία υπάρχουν κάποια οικόπεδα που έχουν δοθεί ή θα δοθούν – ανάλογα με τη διήγηση - για τουριστικές επενδύσεις και ο δρόμος, όπως είναι σχεδιασμένος, τα κόβει στη μέση, και άρα πρέπει να πάει σε μια άλλη χάραξη για να προχωρήσουν οι επενδύσεις. Ενοείεται ότι αυτή η θεωρία, μαζί με τη διακίνησή της, έχει και διάφορα τερατώδη νούμερα που ίπτανται, όπως γίνεται πάντα σε αυτές τις υποθέσεις.

Από θέση αρχή τις θεωρίες συνωμοσίας δεν τις πιστεύουμε. Είναι όμως φανερό ότι η σημερινή δημοτική αρχή Μεσσήνης δεν θέλει τον παραλιακό δρόμο. Δεν έχει εκδηλώσει καμία αντίδραση σε αυτά που ακούγονται, κάνει, κατά το κοινώς λεγόμενο, το παγόνι. Υπάρχει πολιτικό ζήτημα. Γιατί δεν λέει καθαρά  η δημοτική αρχή Μεσσήνης  ότι δεν θέλει τον παραλιακό  δρόμο;  Μήπως επειδή δήμος δεν είναι μόνο η πόλη και οι άλλες περιοχές και οι σύμβουλοι που προέρχονται από αυτές έχουν άλλη άποψη; Δεν ξέρουμε ποια είναι η πραγματική αιτία αλλά αυτό το κρυφτούλι και οι κινήσεις στο παρασκήνιο ανήκουν από κάθε άποψη σε άλλη εποχή.  

Είναι φανερό πως η δημοτική αρχή Μεσσήνης έχει βρει άκρες με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Κάποιοι που έπεσαν στη Μεσσηνία με αλεξίπτωτο και εκλέχτηκαν βουλευτές προφανώς βρήκαν τα πολιτικά τους στηρίγματα για να επιβιώσουν όταν επανέλθει ο σταυρός. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες άλλες εκδοχές με πρωταγωνιστές άλλους και άλλες … άκρες αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η δημοτική αρχή Μεσσήνης, αν όντως έχει βρει άκρες στο υπουργείο υποδομών, καλό θα ήταν να τις χρησιμοποιήσει  για να προχωρήσει μεγάλα έργα και υποδομές που έχουν μελετητική ωριμότητα και στοχεύουν στο μέλλον. Το να μικραίνει και να κονταίνει παρεμβάσεις δεν είναι σοφό πολιτικά, δεν είναι σίγουρα αναπτυξιακό και  δεν είναι  προοδευτικό. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη το σύνολο του δήμου Μεσσήνης και όχι 4-10 γύρω από την πλατεία του Νησιού.

Είμαστε από αυτούς που είχαμε εκφράσει έγκαιρα και δημόσια τις επιφυλάξεις μας για την παραλιακή χάραξη. Υπογραμμίζαμε πριν από χρόνια ότι το κόστος του συγκεκριμένου δρόμου είναι μεγάλο και δύσκολα θα ενταχθεί σε χρηματοδοτικό πλαίσιο. Τα χρόνια όμως που τα δανεικά έρρεαν άφθονα κανένας δεν άκουγε και δεν ορθολογικοποιούσε τις απαιτήσεις του. Στη φάση όμως που βρίσκεται σήμερα μελετητικά ο δρόμος, το να κάνεις πίσω και να προχωράς μια άλλη λύση δεν είναι μια ορθολογική κίνηση. Καταρχήν, το κατασκευαστικό κόστος θα είναι το ίδιο αν όχι μεγαλύτερο. Επιπρόσθετα, αν όντως μιλάμε για ευρεία παράκαμψη της Μεσσήνης, μιλάμε επίσης για μεγάλο κόστος απαλλοτριώσεων. Άρα, τι θα έρθει φθηνότερο; Και εν πάση περιπτώσει, πόση είναι η διαφορά; Εκτός και  αν εννοούν ένα δρόμο που θα ξεκινά από τον κυκλικό κόμβο του «Μορέα» πριν το αεροδρόμιο, ο οποίος θα συνεχίζεται με μια διαπλάτυνση στο όριο της υφιστάμενης απαλλοτρίωσης  του  υπάρχοντος δρόμου, διανθισμένου  με μια καινούργια γέφυρα, πλατύτερη, στον Πάμισο. Αυτό όντως θα είναι φθηνότερο, μόνο που δεν είναι νέος δρόμος, αλλά μια μίζερη αναπαλαίωση του παλιού. Ένας δρόμος που πριν από μια 15ετία θα ήταν χρήσιμος αλλά όχι αυτός που έχει ανάγκη σήμερα η Μεσσηνία για την ανάπτυξή της. 

                                                                panagopg@gmail.com