Στις πλατείες των αγανακτισμένων δεν ακούστηκαν απλώς τερατώδεις ανακρίβειες από διάφορους «ειδικούς επιστήμονες», αλλά δημιουργήθηκαν συνειδήσεις οι οποίες μετατράπηκαν σε πλειοψηφικές βεβαιότητες σε επίπεδο κοινωνίας. Οι αυταπάτες δεν προέκυψαν τυχαία, δομήθηκαν με παραμύθια. «Οι Ρώσοι είναι έτοιμοι να μας δώσουν λεφτά… γιατί θέλουν να μπουν στο μάτι των Δυτικών». Ποιος δεν θυμάται εκείνον τον υπουργό που είχε πιστέψει αυτή την εκδοχή, και μόνο το χώμα δεν φίλησε μόλις επισκέφτηκε την Μόσχα -μάλλον νόμιζε ότι κυβερνούν ακόμα κομμουνιστές ή κάπως έτσι έβλεπε το καθεστώς Πούτιν- και όλο έφερνε από μέρα σε μέρα πακέτο βοήθειας, μέχρι που έφυγε από την κυβέρνηση! «Οι Κινέζοι ήταν έτοιμοι να κάνουν βάση στην Ευρώπη αλλά δεν τους άφηναν οι δικοί μας… προδότες». Οι Γερμανοί εννοείται ότι «ήθελαν να μας πάρουν τα πετρέλαια που ήταν… όσο και το νερό του Αιγαίου». Μετά πέρασαν και κάτι ψεκαστικά, βρήκαμε και μετοχές σε μια τράπεζα, ο άλλος είχε και καταπιστεύματα… ξοφλάγαμε και μας μέναν και για τα εγγόνια μας! Στο φινάλε, αν δεν μας δίνανε οι Γερμανοί τις αποζημιώσεις από τον Β΄ και τον Α΄ Παγκόσμιο Π όλεμο, μπορούσαμε να κάνουμε και μια στάση πληρωμών και να πάνε… και αυτοί και το ευρώ τους! Αμέ πώς;
Μέσα σε αυτές τις απλοϊκές αναλύσεις λύνονταν τα προβλήματα και έβγαινε η χώρα από το μνημόνιο και από την κρίση. Αυτές οι βεβαιότητες φούσκωναν τα μυαλά κάθε ανθρώπου που βρισκόταν σε προφανή δυσκολία και τον έστρεφαν απέναντι σε άλλους πολίτες. Αυτό το κύμα καβάλησε η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία. Βασικοί πρωταγωνιστές στις αναλύσεις των πλατειών ήταν καθηγητές όπως ο Βαρουφάκης, ο Τσακαλώτος και ο Κατρούγκαλος. Δεν έλεγαν βέβαια τα τραγικά που… σέρνονταν στις πλατείες, απλώς έδιναν επιστημονική επίφαση στον ανορθολογισμό. Γιατί καλά τα παίγνια και οι θεωρίες τους αλλά, όπως παίζεις εσύ, παίζει και ο απέναντι. Ωραία τα παραδείγματα της Αργεντινής και της Βενεζουέλας, αλλά να βγάζει κάποιος συμπεράσματα όταν θα έχουν φτάσει στην απέναντι πλευρά του ποταμού, γιατί το "δεν πνίγηκαν ακόμα", όπως φαίνεται, ήταν πολύ πρόωρο και βιαστικό. Εκείνη, λοιπόν, την εποχή ο σημερινός υπουργός Κατρούγκαλος είχε γνωμοδοτήσει και είχε αποφανθεί ότι τα μνημόνια ήταν αντισυνταγματικά, ενώ όλες οι νομοθετικές διατάξεις που προέκυπταν ήταν αντισυνταγματικές και προδήλως παράνομες. Τις επιστημονικές αυτές απόψεις του διαλαλούσε σε πεζοδρόμια και τηλεοπτικά πάνελ, δίνοντας εγκυρότητα στις θεωρίες που κυκλοφορούσαν σε κάθε καφενέ και πλατεία.
Εχει ο καιρός όμως γυρίσματα και ακούγοντας προχθές τον πολίτη να τον κατακεραυνώνει για την «αντισυνταγματικότητα του νόμου», που ο υπουργός Κατρούγκαλος ψήφισε με την ίδια βεβαιότητα που ο διαμαρτυρόμενος Κατρούγκαλος επιδείκνυε στο παρελθόν, σκεφτήκαμε ότι υπάρχει θεία δίκη. Πέρα όμως από την ικανοποίηση να βλέπεις την αντιστροφή ρόλων, υπάρχει και η ουσία που δεν είναι άλλη από το ότι πρέπει να τελειώνουμε με το ψέμα και τον ανορθολογισμό. Η καλλιέργεια αυταπατών δεν μπορεί να γίνει πλέον ανεκτή από κανέναν μας. Το σημαντικότερο, θα πρέπει να τελειώσουν οι παραστάσεις των «αγανακτισμένων» πολιτών. Είναι αδιάφορο το αν κάποιοι λούζονται τώρα αυτά που εξέθρεψαν. Η πολιτική ζωή του τόπου δεν μπορεί να λειτουργεί με παραστάσεις αγανακτισμένων και πολιτική οξύτητα. Η πολιτική εκδήλωση του καθενός, όπως και η άποψη, θα πρέπει να γίνεται σεβαστή. Η διαφωνία και η αντίρρηση αναπτύσσεται μέσα σε ένα πλαίσιο πολιτικού διαλόγου και όχι στα πλαίσια αντι-συγκέντρωσης ή οργανωμένης κομματικά «παράστασης». Τα αναθέματα, οι μεγαλοστομίες και οι χαρακτηρισμοί δεν βοηθούν τον πολιτικό διάλογο ούτε επιλύουν κανένα πρόβλημα. Εχει πλέον αποδειχτεί ότι όσο πιο πολλές αυταπάτες καλλιεργούνται, τόσο πιο πολλοί θα πέφτουν από τα σύννεφα. Και δεν προλαβαίνουμε πλέον τα θύματα των παλαιών αυταπατών, δεν χρειαζόμαστε και καινούργια.
panagopg@gmail.com
