Ενα μήνα (και… βάλε) νωρίτερα ξεκίνησε ο Δήμος Καλαμάτας τους στολισμούς για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Δεν πρόκειται για… καινοτομία καθώς εδώ και πολλά χρόνια η υπόθεση στολισμός-αποκαθήλωση με διάφορες ευκαιρίες, διαρκεί ολόκληρους… μήνες. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι βοηθούσης της οικονομικής κρίσης η επιστράτευση ολόκληρης υπηρεσίας και η δαπάνη για τον ηλεκτροφωτισμό, προκαλούν πολύ πιο έντονες αντιδράσεις από κάθε άλλη φορά. Στην πραγματικότητα για το ζήτημα αυτό οι γνώμες των πολιτών διχάζονται. Από τη μια πλευρά είναι εκείνοι οι οποίοι θεωρούν πως όλα αυτά συνιστούν περιττή δαπάνη και από την άλλη είναι εκείνοι που θεωρούν ότι στις σημερινές συνθήκες "συλλογικής κατάθλιψης" χρειάζεται η δημιουργία ενός κλίματος που μπορεί να δώσει έστω και τεχνητές ανάσες.
Και εδώ, όπως σε όλες τις καταστάσεις, εκείνο που επιβάλλεται είναι το μέτρο και η προσαρμογή στο κλίμα οικονομίας. Με αφετηρία αυτή τη σκέψη μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται να απορριφθούν οι ακρότητες. Και η μιζέρια του "τίποτα" που δημιουργεί τη χειρότερη ψυχολογία σε μια δύσκολη στιγμή και η σπατάλη του "αβέρτα" που αποτελεί πρόκληση για εκείνους που δεν έχουν να πληρώσουν ούτε το ρεύμα. Οι δημοτικοί παράγοντες από όλες τις πλευρές οφείλουν να ανακαλύψουν το μέτρο και τη χαρά που μπορεί να δώσουν μικρά αλλά σπουδαία πράγματα.
Σημειώνουμε το τελευταίο έχοντας κατά νου και το πλήθος διαμαρτυριών που έρχονται από διάφορες περιοχές κάθε χρόνο. Οσο λογικό και αν είναι να ξεκινά ο δήμος από το κέντρο και την Παραλία, άλλο τόσο άδικο είναι να περιορίζεται σε αυτούς τους χώρους που λειτουργούν ως "δημοτική βιτρίνα". Και επειδή μπορεί κάποιος να ανακαλύψει μια αντίφαση ανάμεσα στα όσα προαναφέρθηκαν, χρειάζεται να τονίσουμε πως ο στολισμός και οι δαπάνες πρέπει να είναι στοιχεία που τα χαρακτηρίζει το λιτό και αποκεντρωμένο. Και αυτό δεν αφορά μόνο στα… μπιχλιμπίδια που κρέμονται δεξιά και αριστερά, αλλά και στις εκδηλώσεις-δραστηριότητες που αναπτύσσονται. Είναι τραγικό λάθος να πιστεύει κάποιος πως όλοι σπεύδουν στην κεντρική πλατεία για να πάρουν… ολίγη από τη χαρά που σκορπούν οι εκδηλώσεις. Και αυτό δεν έχει να κάνει με την απόσταση, αλλά με το γεγονός ότι η μετακίνηση αυτή σημαίνει κόστος καθώς συνοδεύεται από υποχρεωτικά έξοδα τα οποία αμέτρητες οικογένειες πλέον δεν μπορούν να κάνουν. Κριτήριο για τον προσανατολισμό της δραστηριότητας αυτής δεν θα πρέπει να είναι ο μεσαίος (έστω και κουρεμένος με την χοντρή ή την ψιλή αναλόγως), αλλά ο φτωχός που μετράει και το τελευταίο μονόλεπτο για να τα φέρει βόλτα (πολλές φορές μάλιστα χωρίς να τα καταφέρνει). Ως εκ τούτου οι όποιες εκδηλώσεις θα πρέπει να αποκεντρωθούν, μαζί με τα στολίδια που μπορεί να είναι συμβολικά αλλά να δίνουν πραγματικά χαρά.
Ολα αυτά με πλήρη συναίσθηση βεβαίως ότι ο πολύς κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση απελπισίας, πως το σύνολο των πολιτών απαιτεί περιστολή δαπανών στο ελάχιστο για τους δημόσιους φορείς και ότι οι δημοτικοί παράγοντες οφείλουν να προσεγγίσουν με μεγαλύτερη προσοχή τα στρώματα που βρίσκονται σε κοινωνικό αποκλεισμό ή είναι ένα βήμα πριν από αυτόν.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr