Εδώ και χρόνια από τις στήλες της "Ε" τονίζουμε με κάθε ευκαιρία τη σημασία που έχει για την ανάπτυξη της περιοχής η υπόθεση της "ελιάς Καλαμών". Το γεγονός ότι οι ελιές αυτές βρέθηκαν στο καλάθι με τα προϊόντα που παρέλαβαν αστέρες του Χόλιγουντ, κατά την απονομή πασίγνωστων τηλεοπτικών βραβείων, έρχεται να δικαιώσει την επιμονή μας για το θέμα αυτό και ν' αναδείξει τις ευθύνες των τοπικών παραγόντων οι οποίοι αδιαφορούν.
Η "ελιά Καλαμών" αποτελεί παγκοσμίως αναγνωρισμένο διαβατήριο για την περιοχή και τα τοπικά μας προϊόντα - τηρουμένων των αναλογιών, κάτι σαν την… κόκα κόλα και τους ανταγωνιστές της. Είναι βέβαιο ότι αν αυτό το προϊόν παραγόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Αμερικάνοι θα… είχαν φάει τα νύχια τους για να κατακτήσει τον κόσμο. Στη Μεσσηνία οι κάθε επιπέδου και τομέα παράγοντες έχουν μείνει με… το όνομα στα χέρια, αλλά δεν γνωρίζουν τι να το κάνουν. Οι απατεώνες αλωνίζουν την αγορά, το προϊόν δυσφημείται από τους ανταγωνιστές που πωλούν κάθε μαύρη ή… μαυρισμένη ελιά ως "Καλαμών", ανεξαρτήτως της χώρας όπου παράγεται, οι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες αλληλογραφούν μεταξύ τους, και η τεράστια διατροφική κληρονομιά που μας άφησαν οι παλαιότεροι έχει γίνει αντικείμενο παγκόσμιας λεηλασίας.
Το γεγονός που αποτέλεσε και την αφορμή για το σημερινό σχολιασμό δείχνει από μόνο του την ποιότητα του προϊόντος, αλλά αναδεικνύει ταυτόχρονα την ανάγκη ανάπτυξης του "επιχειρείν" στην πράξη και όχι στα λόγια. Και για να ξεκινήσουμε από το αρχικό στάδιο, θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι "ελιές Καλαμών" αποτελούν πλέον είδος υπό εξαφάνιση για τη Μεσσηνία, όταν σε άλλες περιοχές (Λακωνία, Αγρίνιο) αναπτύσσονται δυναμικά και τροφοδοτούν ακόμη και ντόπιες επιχειρήσεις. Τα δέντρα… κεντρώθηκαν για τις επιδοτήσεις σε λαδολιές και τώρα που ο κόσμος πνίγεται στο ελαιόλαδο, δικαιολογημένα έχει πέσει απελπισία.
Αυτή την πραγματικότητα κάνουμε ότι δεν την βλέπουμε αλλά την γνωρίζουν όλοι οι άλλοι. Και για το λόγο αυτό ζητούν τη διεύρυνση του ονοματεπώνυμου ώστε να καλύπτεται η ελληνική παραγωγή σε ελιές που προέρχονται από τη φημισμένη ποικιλία. Στη Μεσσηνία απλώς… στρουθοκαμηλίζουμε χωρίς να υπάρχει καμία στρατηγική για το προϊόν, για το μέλλον του στον τόπο όπου γεννήθηκε, για τις σχέσεις μας με τις άλλες περιοχές και για τις ενέργειες που θα πρέπει να γίνουν σε επίπεδο Ελλάδας, Ευρωπαϊκής Ενωσης, ΠΟΕ και διμερών σχέσεων, έτσι ώστε να προστατευτεί το προϊόν.
Και όλα αυτά... καθόλου τυχαία, αφού η υπόθεση έχει αφεθεί στα χέρια ερασιτεχνών και πολιτικών που ασχολούνται με τα πάντα χωρίς να κάνουν τίποτε. Στον δε Δήμο Καλαμάτας, που θα έπρεπε να είναι ο φορέας ο οποίος θα αξιοποιούσε το όνομα συνδυάζοντας τοπική παραγωγή, τουρισμό και παράδοση, κανένας δεν έχει ασχοληθεί στα σοβαρά εδώ και πολλά χρόνια. Πλην όμως, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί στο τέλος η κληρονομιά θα χαθεί και τότε όλοι θα κάνουν τις... μοιρολογίστρες.
Επιτέλους, ας γίνει αντιληπτό ότι ο τόπος έχει ανάγκη από οργάνωση, δημιουργική δουλειά, ιδέες και ρίσκα.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr