Η παρουσία των στελεχών του “Μορέα” στην τεχνική σύσκεψη που έγινε δεν έπεισε και εκφράστηκαν σοβαρές αντιρρήσεις και επιφυλάξεις. Η “πολιτική γεωγραφία” των υποστηρικτών της φαραωνικής λύσης μπορεί και να κρύβει εκπλήξεις, όπως και αυτή εκείνων που επιμένουν σε “λύσεις λογικής”.
Τελευταία παρέμβαση πριν από τη συνεδρίαση και θα χρειαστεί να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να δούμε πως εξελίχθηκαν και γιατί υπάρχει αυτό το κύμα αντίδρασης από διάφορες πλευρές οι οποίες μάλιστα στο παρελθόν ουδέποτε είχαν συγκλίνει. Αναγκαία διευκρίνηση για εκείνους οι οποίοι από το καφενείο και το σπίτι τους φαντασιώνονται “εχθρούς” και στήνουν “δίκες προθέσεων” σε μια εμφανή προσπάθεια αποπροσανατολισμού από το κύριο. Το κακό γιαυτούς είναι ότι… ζυμώνονται μεταξύ τους και αποκαλύπτουν την κοινή… προέλευση απόψεων που διατυπώνονται και γραπτώς έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το πως λειτουργούν τα… συγκοινωνούντα δοχεία.
Πάμε λοιπόν στην… αφετηρία: Μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του 2016 και τις ζυμώσεις που ακολούθησαν, οι αρμόδιοι (κεντρικοί και τοπικοί) παράγοντες της τότε κυβέρνησης ανακοίνωσαν ότι θα εκπονήσει μελέτη “αφιλοκερδώς” η εταιρεία “Μορέας”. Μετά από τόσα χρόνια μένει ένα αναπάντητο ερώτημα: Η μελέτη που ανέλαβε μετά… προθυμίας να εκπονήσει ο “Μορέας” ήταν μια αντιπλημμυρική μελέτη για τον αυτοκινητόδρομο ή μια μελέτη για την αντιπλημμυρική προστασία της Καλαμάτας; Ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει “χάος” ανάμεσα στις δύο επιλογές, αυτό όμως που επισήμως δήλωσε ο Πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Καλαμάτα είναι ότι πρόκειται για “έργα των τοπικών υποδομών τα οποία αφορούν την αντιπλημμυρική θωράκιση του αυτοκινητόδρομου Τσακώνα - Καλαμάτα και της περιμετρικής οδού της πόλης”. Και φυσικά όταν πρόκειται για έργο που χαρακτηρίζεται έτσι πηγαίνει κατ΄ευθείαν στο “Μορέα” με επέκταση της σύμβασης παραχώρησης. Πολύ απλά θα πληρώσουμε το έργο μέσω των εικονικών διοδίων.
Το ερώτημα που τέθηκε προηγουμένως δεν είναι… φιλολογικό αλλά ουσιαστικό για την εξέλιξη των πραγμάτων. Μια “ανεξάρτητη” μελέτη αντιμετώπισης του προβλήματος που θα προκηρυσσόταν από το δήμο με βάση συγκεκριμένες προδιαγραφές, θα έδινε εναλλακτικές λύσεις στα όποια ζητήματα έχουν παρουσιαστεί σχετικά με την προστασία της πόλης. Και το δημοτικό συμβούλιο θα ερχόταν να επιλέξει ή και να κρίνει τις εναλλακτικές λύσεις ώστε να προκρίνει την κατά την κρίση του καλύτερη. Ο “ιστοριοδίφης” λοιπόν γνωρίζει ότι η πόλη απαλλάχθηκε από τον εφιάλτη της πλημμύρας του Νέδοντα τη δεκαετία του 1930-1940 με την κατασκευή σειράς φραγμάτων και έργων αντιπλημμύρισης κατά μήκος του χειμάρρου, τα οποία συμπληρώθηκαν τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια κατά πως μαρτυρούσαν πριν λίγα χρόνια άνθρωποι που δούλεψαν σε αυτά. Εκείνος που ψάχνει για τις λύσεις που δίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η κατασκευή φραγμάτων ώστε να μειωθεί και η ταχύτητα και η ποσότητα του νερού που κατεβαίνει ορμητικά από το βουνό. Η πολύ παλιά αυτή λύση είναι και… άκρως μοντέρνα για όσους αγνοούν τι “τρέχει” από την άποψη των δημοσίων έργων αυτή την περίοδο. Εχει ενδιαφέρον μια προχθεσινή κυβερνητική τοποθέτηση σχετικά με τα φράγματα και τη σημασία τους: “Είναι έργα με τα οποία το αρμόδιο υπουργείο φιλοδοξεί να επιλύσει αιτήματα δεκαετιών για την άρδευση γεωργικών εκτάσεων, εξοικονομώντας νερό για άλλες χρήσεις, όπως η ύδρευση οικισμών, να συμβάλλει ουσιαστικά στην αντιπλημμυρική προστασία εκτάσεων στην οποία προκλήθηκαν καταστροφές και έντονα πλημμυρικά φαινόμενα από τις βροχοπτώσεις, με παράλληλη έξυπνη διαχείριση των υδατικών πόρων και την εξοικονόμηση των διαθέσιμων υδατικών αποθεμάτων”.
Το καταπληκτικό λοιπόν με το Νέδοντα είναι το γεγονός ότι τα φράγματα μπορούν να συνδυάσει πολλά από τα οφέλη που προαναφέρθηκαν: Να συμβάλουν στην αντιπλημμυρική προστασία της πόλης, στην ύδρευση ολόκληρων περιοχών που λένε “το νερό νεράκι” και αυτό αποτελεί ουσιώδες αναπτυξιακό στοιχείο (Μάνη σύμφωνα με τη μελέτη που επέβλεψαν καθηγητές του ΕΜΠ) ή κινδυνεύουν… να το πουν (με πρώτη την Καλαμάτα), να συμβάλουν στον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα με νερό σε εποχές που η κλιματική αλλαγή κάνει περισσότερο από ποτέ έντονη την παρουσία της. Οι προτάσεις για φράγματα έχουν γίνει από διάφορες πλευρές και μάλιστα ο πρώτος που το έθεσε από πολύ καιρό και πριν προκύψει το θέμα, είναι ο Μιχάλης Αντωνόπουλος, που μετά την προσχώρηση στη δημοτική πλειοψηφία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα όσα επιστημονικά έχει υποστηρίξει στο παρελθόν και στην “υποχρέωση” να ακολουθεί τις επιλογές του δημάρχου. Αυτονοήτως βεβαίως τίθεται το ερώτημα για ποιο λόγο μια μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία όπως ο “Μορέας” προσπερνά αυτή τη λύση χωρίς με την επίκληση του κινδύνου της μη αδειοδότησης (τον οποίο αναμασούν οψίμοι… οικολόγοι) λόγω… Natura (περιοχές που τις κάνουν… σουρωτήρι το νέο κυβερνητικό νομοσχέδιο). Εδώ λοιπόν θέτω ένα ερώτημα, έστω υποθετικό, που θα πρέπει να απαντήσουν τόσο οι υποστηρικτές του φαραωνικού έργου όσο και οι εμπνευστές του: Μια λύση η οποία θα προέβλεπε ένα ή δύο φράγματα κατά μήκος του Νέδοντα θα μπορούσε να ενταχθεί στην επέκταση της σύμβασης παραχώρησης ή θα έπρεπε να ενταχθεί σε άλλο “ανοιχτό” στον ανταγωνισμό πρόγραμμα;
Και φυσικά υπάρχουν τέτοια προγράμματα που “τρέχουν” εδώ και πολύ καιρό αλλά είναι και ανοιχτά. Μόλις προχθεσινή η είδηση: “Μεγάλοι διαγωνισμοί συνολικού ύψους άνω του 1 δισ. ευρώ που σχετίζονται με την κατασκευή φραγμάτων και έργων άρδευσης – ύδρευσης μέσω ΣΔΙΤ βρίσκονται ήδη στα «σκαριά» ή ετοιμάζονται να «βγούνε» προσεχώς από τις αρμόδιες αρχές, μεταξύ των οποίων βέβαια το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών που ευρύτερα προωθεί επενδυτικό πρόγραμμα άνω του 1,5 δισ. ευρώ. Αν σε αυτό προστεθεί και το πρόγραμμα «Ύδωρ 2.0» (υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων), τότε η «βεντάλια» των έργων αφορά σε επενδυτικό πρόγραμμα περίπου 2,5 δισ. ευρώ, όσον αφορά στο κατασκευαστικό τομέα, και άνω των 5 δισ. ευρώ αν συνυπολογιστούν και το κόστος συντήρησης, λειτουργίας για 25 έτη και οι πληρωμές διαθεσιμότητας”. Το… αξιοθαύμαστο της ιστορίας είναι ότι όλα αυτά τα φράγματα (μεταξύ άλλων σε Ενιπέα, Ταυρωνίτη, Μπραμιανού και Μύρτου, Χαβρία) έχουν τύχει… αδειοδότησης αλλά στο Νέδοντα υπάρχει πρόβλημα κατά τους ισχυρισμούς. Και να μην ξεχνάμε ότι υπάρχει ένα ακόμη πολύ κοντά… στην Καλαμάτα, το Μηναγιώτικο για το οποίο εκεί πανηγυρίζουν οι τοπικοί άρχοντες ενώ εδώ απορρίπτουν τη λύση του φράγματος. Και από κατασκευαστικό ενδιαφέρον, ολίγων ημερών είναι τα δημοσιεύματα σε σχέση με αυτό: “Πρόκειται για έργα τα οποία συγκεντρώνουν ήδη το έντονο ενδιαφέρον των εγχώριων κατασκευαστικών ομίλων, όπως των ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, ΑΚΤΩΡ, ΑΒΑΞ, Μυτιληναίος και Intrakat. Επίσης δεν είναι «μυστικό» ότι οι γαλλικοί όμιλοι είναι μεταξύ αυτών που έχουν παρουσία στην εγχώρια αγορά (Suez κ.α.)”.
Αν αντί για τέτοιες λύσεις (σε συνδυασμό με ανάλογες για τα ρέματα), επιλέγεται η συγκέντρωση όλων των νερών της βροχής στο Νέδοντα… από δύση και ανατολή, για να τα κρατήσει χρειάζεται να τον ξηλώσουν, να τον σκάψουν, να τον φαρδύνουν για να χωράει την υπερφόρτωση. Χρειάζεται το φαραωνικό έργο του “Μορέα”. Οι περιφερειακοί σύμβουλοι λοιπόν μεθαύριο καλούνται να αποφασίσουν αν θα υποκύψουν στους εκβιασμούς (ή αυτό το έργο ή δεν έχει αντιπλημμυρικό) ή θα απαιτήσουν “λύσεις λογικής” που υπάρχουν και οι αρμόδιοι δεν ασχολούνται με αυτές.
Υ.Γ. 1: Ο υπογραφόμενος έχει και όνομα και 45 χρόνια ανελλιπούς δράσης στο δημόσιο χώρο. Ο ανώνυμος χαρακτηρισμός “ιστοριοδίφης” που χρησιμοποίησε σε πρόσφατο άρθρο του ο πρώην δήμαρχος Καλαμάτας Γιώργος Κουτσούλης με εμφανή μειωτική πρόθεση, συνιστά επιεικώς “πολιτική αγένεια”. Κατά τα άλλα φυσικά και έχει το δικαίωμα να κρίνει και να επικρίνει αλλά θέσεις που διατυπώνω και όχι υποθέσεις που φαντασιώνεται. Οπως και εγώ έχω το δικαίωμα να υπενθυμίσω ότι κατά τη διάρκεια της θητείας του ως δημάρχου δεν έγινε απολύτως τίποτε για το Νέδοντα, τα ρέματα και το δίκτυο ομβρίων, θέματα που απασχολούν από πολύ καιρό την πόλη και για το οποία εσχάτως κινδυνολογούν όλοι. Το αυτό ισχύει για όλους εκείνους οι οποίοι σιώπησαν όλα αυτά τα χρόνια από τη θέση ευθύνης που είχαν, στις διαρκείς επισημάνσεις για τη σοβαρότητα αυτών των ζητημάτων.
Υ.Γ. 2: Πολλές φορές είχα αντιδικήσει σε συζητήσεις με τον αείμνηστο δήμαρχο Χρήστο Μαλαπάνη για την υπόθεση του Νέδοντα, όταν αντέτεινε ότι η μελέτη του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ φούσκωνε τον κίνδυνο και τόνιζε ότι οι ποσότητες είναι πολύ μικρότερες καθώς μετά το σεισμό άνοιξαν καταβόθρες και έφευγε από εκεί στον υδροφόρο πολύ νερό. Φαντάζομαι ότι αυτό θα το είχαν πληροφορηθεί και όσοι συνεργάστηκαν πιο στενά (υπηρεσιακά και πολιτικά) με τον αναμφισβήτητης ειλικρίνειας και επιστημονικής κατάρτισης αείμνηστο δήμαρχο. Με την υπενθύμιση ότι η μελέτη του “Μορέα” θεωρεί πολύ λίγο εκείνο που εκείνος θεωρούσε υπερβολικό.
Υ.Γ. 3: Ειδικό πολιτικό ενδιαφέρον έχει η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Αυτονοήτως θεωρώ ότι δεν μπορεί ένα κόμμα να παίζει με διαφορετικές θέσεις κατά περίσταση και τόπο. Με την υπενθύμιση ότι πλησιάζουν δημοτικές εκλογές και από τη στάση στο κρίσιμο αυτό ζήτημα με το “ναι” θα ψάχνει να βρει συμμάχους με το… φανάρι.
