Πολλές φορές η δικαίωση έρχεται με… καθυστέρηση, και είναι όπως λένε πανηγυρική. Αυτή τη φορά έχει να κάνει με εκείνους που υποστήριξαν διαφορετικές λύσεις για τον περιφερειακό δρόμο - οι οποίες απορρίφθηκαν τόσο από τοπικούς παράγοντες όσο και από τους αρμόδιους του υπουργείου Υποδομών.
Από την πλευρά του Β. Κοσμόπουλου, που σήκωσε το κύριο βάρος της αντιπαράθεσης για τον περιφερειακό, είχε προταθεί ο χαρακτηρισμός του περιφερειακού ως "δευτερεύοντος οδικού δικτύου" με σκοπό να περιοριστούν οι δυσμενείς επιπτώσεις στους παρόδιους και να επιτρέπεται η δόμηση στα 45 μέτρα από τον άξονα του δρόμου και όχι στα 60 μέτρα που προβλέπει η νομοθεσία για το πρωτεύον οδικό δίκτυο. Μάχες ολόκληρες, οι δήμαρχοι… ακλόνητοι και το υπουργείο έκανε πως δεν άκουγε. Και ξαφνικά η πρόταση αυτή έρχεται ως… εξαγγελία, αλλά για εντελώς διαφορετικό λόγο: Δεν "κόβεται" το υπουργείο για τους παρόδιους και τα προβλήματα που δημιουργούνται, αλλά για το κόστος της απαλλοτρίωσης. Τώρα που είδαν τα σκούρα προσπαθούν με κάθε τρόπο να μειώσουν αυτό το κόστος, μήπως και καταφέρουν τελικά να καθοριστεί σε ύψος… προσιτό για το βαλάντιο του υπουργείου.
Βεβαίως υπήρχε και μια ακόμη πρόταση που είχε κατατεθεί και συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο, η οποία είχε απορριφθεί επίσης, παρά το γεγονός ότι από την εφαρμογή της προέκυπτε μικρότερο κόστος και απαλλοτριώσεων και κατασκευής, ενώ διευκολυνόταν και η κυκλοφορία σε όλο το τόξο. Ηταν η πρόταση για κατασκευή του δρόμου ως επιφανειακού με παράδρομους που θα εξασφάλιζαν τη σύνδεση από τις δύο πλευρές. Φαντάζει απίθανο να έχουμε και… νέο γύρο υπαναχώρησης από… αμετακίνητες θέσεις, αλλά έτσι όπως πάνε τα πράγματα κανένας δεν γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί μέχρι το τέλος.
Οπως φαίνεται όλα παίζονται με τον περιφερειακό, και η κατάληξη είναι αβέβαιη. Το μόνο σίγουρο που θα μπορούσε να διακρίνει κάποιος, είναι η σπουδή πλέον της Πολιτείας να δώσει απόληξη στον αυτοκινητόδρομο, συνδεδεμένη με την πόλη της Καλαμάτας. Εκεί που πριν από ένα διάστημα το υπουργείο θεωρούσε ότι είναι υποχρέωση του δήμου η εξασφάλιση γης στο τμήμα από τον κόμβο του Καρέλια μέχρι την Αθηνών για να γίνει ο συνδετήριος δρόμος, τώρα προτίθεται να προχωρήσει τη διαδικασία απαλλοτριώσεων με διαδικασίες εξπρές (το ίδιο γίνεται και στην απόληξη προς Μεσσήνη).
Η ερμηνεία αυτής της αλλαγής στάσης είναι απλή κι ας κρύβεται μέσα στα επίσημα έγγραφα: Η εταιρεία πιέζει για να συνδεθεί ο περιφερειακός με το υπάρχον οδικό δίκτυο, προκειμένου να είναι εφικτή η ενεργοποίηση των διοδίων εντός της Μεσσηνίας, και ειδικότερα αυτών κοντά στη Θουρία. Από εκεί και ύστερα με τη ρύθμιση αυτή θεωρεί ότι θα "χαλαρώσει" και η τοπική πίεση των παραγόντων που έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν για το ενδεχόμενο να μην κατασκευαστεί ο περιφερειακός σε όλο του το μήκος. Αυτό φυσικά θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη λειτουργικότητα της όδευσης, αλλά εκείνο για το οποίο πραγματικά "ζορίζεται" η Καλαμάτα είναι να φτάσει ο δρόμος στην… πόρτα της.
Αυτά για όσους ενδεχομένως έχουν ασθενική μνήμη και για εκείνους που δεν μπορούν να αντιληφθούν την πορεία των πραγμάτων. Το γεγονός ότι κατέχουν ή κατείχαν δημόσιες θέσεις δεν προκαλεί και ιδιαίτερη εντύπωση.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr
