Το δημοσιευμένο ευχαριστήριο* είχε και τη λογική «γραμμής» προς τους πιστούς, τα μέλη και τους φίλους των αντίστοιχων συλλόγων κ.λπ., να μην ξεχάσουν να δώσουν «τον έναν σταυρό» στον… ευεργέτη. Μέσα από αυτή την παιδευτική λογική, ο δεύτερος σταυρός θα μπορούσε να «πουληθεί» για προσωπικό όφελος: διορισμό, μετάθεση, προαγωγή και λοιπά δώρα του πελατειακού συστήματος.
Τη θλιβερή αυτή ιστορία από το παρελθόν τη θυμηθήκαμε όταν ακούσαμε την είδηση της ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ. Ελπίζουμε ότι επιτέλους, έστω και με αυτό τον τρόπο, θα μπει ένα τέλος στη λεηλασία του δημόσιου χρήματος αφού κλείνει το μεγαλύτερο παράθυρο έμμεσης-παλαιοκομματικής χρηματοδότησης.
Με βάση τη συμφωνία ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ, τα έσοδα από την πώληση αλλά και ο μόνιμος, υψηλός πλέον φόρος, θα πηγαίνουν απευθείας στον προϋπολογισμό του κράτους και δεν θα διασκορπίζονται ως «φιλανθρωπίες κατόπιν ενεργειών» σε συλλόγους, ναούς και, το κυριότερο, σε Μέσα Ενημέρωσης ως ρουσφέτι-διαφήμιση. Για όσους δεν γνωρίζουν, η μεγαλύτερη έμμεση χρηματοδότηση Μέσων Ενημέρωσης από πολιτικούς παράγοντες γινόταν μέσω ΟΠΑΠ. Να σημειωθεί τέλος ότι από τον ΟΠΑΠ χρηματοδοτούντο και όλες οι ομάδες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και επιδοτείτο το προϊόν που παρήγαγαν... για το οποίο δεν ξέρουμε πόσοι είναι υπερήφανοι.
Γνωρίζοντας όλα αυτά, είναι πραγματικά άξιο απορίας το πώς ορισμένοι συνεχίζουν να ξιφουλκούν κατά του «ξεπουλήματος του πλούτου της χώρας». Η απεμπλοκή του κράτους από τα εργαλεία χρηματοδότησης παλαιοκομματικών δικτύων και λαμογιών κάθε είδους είναι αναμφίβολα θετικό γεγονός, που θα πρέπει μάλλον να ικανοποιεί όποιον θέλει να αλλάξει άμεσα σελίδα η χώρα.
Είναι καιρός να σταματήσουμε να δίνουμε μάχες υπηρετώντας τελικά τη λογική «να μην αλλάξει τίποτα». Δεν είναι δουλειά του κράτους να διοργανώνει λοταρίες και στοιχήματα, αλλά να θεσπίζει κανόνες, να τους εφαρμόζει με αυστηρότητα και να εξασφαλίζει έσοδα για να χρηματοδοτεί δράσεις στην παιδεία, την υγεία και τη συνολική βελτίωση των κοινωνικών υπηρεσιών προς τους πολίτες.
Ο ΟΠΑΠ σωστά ιδιωτικοποιήθηκε, κι αυτό που χρειάζεται είναι ο έλεγχος για την αυστηρή τήρηση νόμων και κανόνων - έτσι ώστε το κράτος να εισπράττει τους φόρους που του αναλογούν από τη δραστηριότητα των παιχνιδιών αυτού του τύπου. Τα έσοδα του κράτους μέσα από την πιστή και αυστηρή τήρηση των διαδικασιών θα αυξηθούν, και μέσα από την ορθολογική εκτέλεση του προϋπολογισμού και τον έλεγχο του Κοινοβουλίου είναι πιθανότερο να καταλήξουν σε πραγματικές ανάγκες της χώρας και των πολιτών. Σε κάθε περίπτωση, η διαχείριση των πόρων από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα θα γίνεται με μεγαλύτερη διαφάνεια απ' ό,τι γινόταν μέσω της κρατικής Α.Ε., και ως εκ τούτου αποδοτικότερα για το κοινωνικό σύνολο.
Εχουμε κυριολεκτικά, και σε πολλά επίπεδα, πιάσει πάτο - οπότε είναι αναγκαία όσο τίποτε άλλο μια νέα αρχή με ανατροπές, ρήξεις και συγκρούσεις. Το κάθε κόμμα μπορεί να προβάλλει τη δική του αλήθεια για τους λόγους που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και να προσεγγίζει με διαφορετικό τρόπο τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Ολοι όμως συμφωνούν ότι χρειάζονται βαθιές αλλαγές στην οικονομία και το φορολογικό σύστημα, στη λειτουργία του κράτους, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στη διαχείριση των πόρων αλλά και στη συνολική λειτουργία του πολιτικού συστήματος.
Η οικονομία και η χώρα έχουν σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα που δεν επιλύονται με καλές προθέσεις και βαρύγδουπές δηλώσεις. Οι πολιτικοί πρέπει να διεκδικήσουν τη χαμένη τους αξιοπιστία αποκλειστικά μέσα από την πολιτική. Οι προσδιορισμοί «εμείς οι καλοί» και «οι άλλοι οι κακοί», οι έντιμοι και οι ανέντιμοι, οι πατριώτες και τα μιάσματα, οι υπεύθυνοι και οι ανεύθυνοι, οι γνώστες και οι άσχετοι, οι έξυπνοι και οι βλάκες... είναι ωραία σχήματα για τσακωμούς στα καφενεία, αλλά δεν παράγουν κανένα πολιτικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, βυθίζουν βαθύτερα στο βούρκο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και εντέλει τη χώρα.
panagopg@gmail.com
* Οποιος ενδιαφέρεται για ονόματα, δεν έχει παρά να ανατρέξει στα ευχαριστήρια των τελευταίων σελίδων των εφημερίδων Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου του 2009. Τα ονόματα έχουν τη σημασία τους και τη βαρύτητά τους, για το παρελθόν αλλά και για το παρόν.
