Το μπάχαλο του "Καλλικράτη" καλά κρατεί και ο καιρός περνάει με τους δήμους σε κατάσταση αμηχανίας. Η συσσώρευση προβλημάτων συνεχίζεται και η απουσία συλλογικής εκπροσώπησης κάνει τα πράγματα ακόμη περισσότερο δύσκολα. Οι δήμοι προς το παρόν διαχειρίζονται εύκολες υποθέσεις καθημερινότητας και οι δημοτικοί παράγοντες οχυρώνονται πίσω από τη θέση ότι "δεν μας δίνουν λεφτά". Επιχείρημα αρκούντως πειστικό αφού και βάσιμο είναι, αλλά και ο κόσμος με τέτοιες φοροεπιδρομές που δέχεται, έχει πεισθεί πως… δεν υπάρχουν λεφτά.
Ενώ έτσι εμφανίζεται σήμερα η κατάσταση και το πράγμα κυλάει μόνο του, κάποια στιγμή στο επόμενο διάστημα θα έρθουν τα δύσκολα. Και τότε θα αποκαλυφθούν τα προβλήματα σε όλη τους την έκταση, η προχειρότητα με την οποία έγινε η μετάβαση στο νέο αυτοδιοικητικό τοπίο, η ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού να διαχειριστεί μια δύσκολη ιστορία και η συνέχιση καταστροφικών πολιτικών.
Η νομοθετική προχειρότητα γίνεται εμφανής σε διάφορες πλευρές της δημοτικής δραστηριότητας που μπορεί να ξεκινούν από τις αρμοδιότητες και να φθάνουν σε αναντιστοιχία προθέσεων και νομοθετικών ρυθμίσεων. Η υπόθεση της μεταφοράς των μαθητών είναι απολύτως χαρακτηριστική της προβληματικής εφαρμογής μεταφερόμενων αρμοδιοτήτων. Και όπως φαίνεται τα αλλεπάλληλα μπαλώματα είναι αμφίβολο αν θα οδηγήσουν σε αποτέλεσμα. Σε αυτό όμως συμβάλλει και η αδιαφορία του πολιτικού προσωπικού που περιμένει με τα χέρια σταυρωμένα όταν είναι ορατός ο κίνδυνος να ξεκινήσουν τα σχολεία και να μην έχει λυθεί το πρόβλημα. Το συγκεκριμένο ζήτημα υφίσταται εξ αρχής, αλλά δεν εντοπίστηκε ούτε από το υπουργείο Εσωτερικών, ούτε από τους αιρετούς. Με αποτέλεσμα να φθάσουμε στο παραπέντε και ο ένας να προσπαθεί να χρεώσει τον άλλον με "θύμα" τους μαθητές. Είναι βέβαιο ότι στο μέλλον θα "σκάσουν" και άλλα τέτοια θέματα που ανακύπτουν στην πράξη.
Από την άλλη πλευρά έχουν κλείσει πλέον για τα καλά οι κάννουλες των χρηματοδοτήσεων, τα ευρώ δίνονται με το σταγονόμετρο και από ίδιους πόρους εξαιρετικά δύσκολα μπορεί να παραχθεί έργο. Ετσι επιστρέφουμε σε μια παραλλαγή των σχέσεων εξάρτησης, αυτή τη φορά μεταξύ των βαθμίδων αυτοδιοίκησης. Με τη διαχείριση του ΕΣΠΑ στις Περιφέρειες γίνεται ένα προφανές παιχνίδι πολιτικής μέσα από δηλώσεις και παραδηλώσεις με εντάξεις-απεντάξεις, που έχει σκοπό να ευθυγραμμίσει τους δημάρχους πίσω από τις επιδιώξεις της Περιφέρειας. Την ίδια ώρα ορισμένοι δήμαρχοι κάνουν ανοικτό παιχνίδι με τα λίγα χρήματα που διαθέτουν, σπάζοντας τα έργα σε μικρότερα έτσι ώστε να μπορούν να προχωρούν σε απ’ ευθείας αναθέσεις σε ημέτερους. Το γεγονός ότι οι εργολήπτες της Μεσσηνίας έφθασαν μέχρι την Αποκεντρωμένη Διοίκηση καταγγέλλοντας την πρακτική αυτή, δείχνει και τη σημασία που έχει στην παραγωγή των δημοσίων έργων.
Ολα αυτά καλύπτονται πίσω από την… καλοκαιρινή ραστώνη και το πανηγυριώτικο κλίμα στο οποίο πρωταγωνιστούν πολλοί δημοτικοί παράγοντες, άλλοτε από κεκτημένη ταχύτητα και άλλοτε από σκοπιμότητα. Περιορισμένα τα ευρώ αλλά και αυτά μοιράζονται με βασικό κριτήριο τη μεγιστοποίηση του πολιτικού οφέλους και την ενίσχυση των "δικών μας ανθρώπων".
Μέσα σε αυτό το κλίμα ήδη οι δήμαρχοι καλούνται να διαχειριστούν την υπόθεση των σκουπιδιών με την απειλή των προστίμων. Εκείνοι που βολεύτηκαν με τις εξαγγελίες των παραγόντων της Περιφέρειας για… μεγαλοφυές σχέδιο, καλούνται τώρα να βάλουν με το ζόρι δεματοποιητές και οι πρώτες καμπάνες έπεσαν. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με άλλου είδους… πανηγύρια, καθώς ουδείς θέλει στη γειτονιά του -και δικαιολογημένα- σκουπίδια σε… δεμάτια.
Αργότερα θα εμφανιστούν και άλλα σοβαρά θέματα (σκεφθείτε τι μπορεί να γίνει σε ένα δήμο 60 χωριών μετά από μια κακοκαιρία το χειμώνα), για τα οποία όπως όλα δείχνουν δεν υπάρχει καμία προετοιμασία. Ολα αυτά δείχνουν ότι οι δημοτικοί άρχοντες θα πρέπει να σκεφθούν και πάλι ορισμένα πράγματα και να αντιληφθούν ότι η περίοδος χάριτος τελειώνει. Τα δύσκολα είναι πίσω και χρειάζονται σχέδιο, ευρεία συναίνεση των τοπικών δυνάμεων, συλλογικές, οργανωμένες και αποφασιστικές κινήσεις σε όλα τα επίπεδα.

ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr