Τετάρτη, 17 Αυγούστου 2016 20:26

Τρεις νεκροί στη γιορτή

Γράφτηκε από τον

Τρεις νεκροί στη γιορτή

Τα δυστυχήματα στη Γιάλοβα και στο Πολυλίμνιο έριξαν βαριά τη σκιά τους στο "Πάσχα του καλοκαιριού" και η Μεσσηνία σίγουρα δεν πρέπει να τα σκεπάσει με το σεντόνι της λήθης προκειμένου να γιατρέψει τις πληγές της. 

 Θεωρητικώς βέβαια τα δύο δυστυχήματα δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, καθώς στο Πολυλίμνιο ο θάνατος της 24χρονης από την Πάτρα προκλήθηκε από πτώση βράχων, ενώ οι δύο νέοι από τη Χώρα έχασαν τη ζωή τους σε τροχαίο στο δρόμο Γιάλοβα - Ρωμανού. Ομως και στα δύο δυστυχήματα έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο η αδυναμία του κράτους να περιορίσει τις πιθανότητες ενός ατυχήματος ή δυστυχήματος. Λέμε να περιορίσει τις πιθανότητες η Πολιτεία και όχι να τις μηδενίσει γιατί ατυχήματα και δυστυχήματα πάντα συνέβαιναν και πάντα θα συμβαίνουν. 

Δυστυχώς όμως η Πολιτεία δεν έχει καν σκεφτεί να θεσμοθετήσει κανόνες για τις επισκέψεις σε φυσικά μνημεία, όπως το Πολυλίμνιο, η Νέδα, το φαράγγι του Ριντόμου κ.ά. Κεντρική διοίκηση και αυτοδιοίκηση, σε αντίθεση με όσα διαλαλούν στα συνέδρια για τον τουρισμό, έχουν μείνει στην εποχή που ο τουρισμός ήταν υπόθεση λίγων γραφικών που γυρνούσαν τα ερημικά βουνά και τις παραλίες με δική τους ευθύνη. Γι' αυτό αφήνουν χιλιάδες επισκέπτες απροστάτευτους στις ορέξεις της φύσης. Αλήθεια ποιος φορέας θα ενημερώσει τους επισκέπτες ενός φυσικού μνημείου ότι έρχεται καταιγίδα και ότι πρέπει να σταματήσουν την περιήγησή τους σε αυτό; Η απάντηση σε μια χώρα που συνηθίζει να βλέπει παντού συνωμότες ενώ κανένας δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητη: Ενώ υπάρχουν δεκάδες φορείς που θα επιχειρήσουν να κερδίσουν χρήμα ή δόξα από ένα φυσικό μνημείο, δεν υπάρχει κανένας φορέας να προστατέψει τους επισκέπτες του από μια καταιγίδα. 

 Οσον αφορά το δεύτερο δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή σε δύο νέους ανθρώπους τι να πει κανείς; Εχουν γραφτεί και έχουν λεχθεί τόσα πολλά για τους επικίνδυνους δρόμους όλης της Ελλάδας και την αδυναμία της Πολιτείας να τους αστυνομεύσει, που έστω και μια λέξη να προστεθεί ακόμα αγγίζει τα όρια της γραφικότητας. Τα μόνα λόγια  που έχω να πω στις οικογένειες των θυμάτων είναι: Ντρέπομαι που ζω σε μια χώρα η οποία έχει συνηθίσει να θρηνεί θύματα στην άσφαλτο και δεν κάνει σχεδόν τίποτα για να μειώσει τις θυσίες στο Μολώχ της ασφάλτου. Ντρέπομαι που ζω σε μια χώρα που οι πολιτικοί δεν έχουν πρώτη προτεραιότητα να μειωθούν τα τροχαία δυστυχήματα και συζητούν ακόμα για αναπλάσεις και άλλα έργα με στόχο την ψηφοθηρία. 

lathanasis@yahoo.gr

Θανάσης Λαγός 

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 17 Αυγούστου 2016 22:21