Κάνοντας έναν πρώτο απολογισμό (και χωρίς να γνωρίζω, την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, τι ειπώθηκε στη συνέντευξη Τύπου μετά την ανακοίνωση) εκτιμώ ότι η Αχίλλειος πτέρνα της υποψηφιότητας της Καλαμάτας ήταν η αδυναμία της δημοτικής αρχής να συσπειρώσει όλους τους Μεσσηνίους και να εκμεταλλευτεί την παρουσία τους και τις γνωριμίες τους σε όλα τα κέντρα των αποφάσεων.
Δυστυχώς ο δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι Ελληνες πολιτικοί, λειτουργεί συγκεντρωτικά και δεν έχει μάθει να συνεργάζεται με ισάξια στελέχη. Η αδυναμία αυτή του κ. Νίκα στέρησε από το Γραφείο Κalamata:21 τη βοήθεια πολλών Μεσσήνιων που υπό ιδανικές συνθήκες θα είχαν δραστηριοποιηθεί ενεργά υπέρ της υποψηφιότητας της Καλαμάτας.
Βεβαίως, ευθύνες πολιτικές δεν φέρει μόνο ο κ. Νίκας, αλλά και οι πολιτικοί που δεν στήριξαν ενεργά την υποψηφιότητα, θεωρώντας ότι με τη στάση τους αυτή πλήττουν πολιτικά το δήμαρχο Καλαμάτας. Ομως η κύρια ευθύνη βαρύνει τον κ. Νίκα, γιατί δεν κατάφερε ούτε καν να συσπειρώσει γύρω από την υποψηφιότητα τους πολιτικούς που έχει εκμεταλλευτεί στο παρελθόν για τη χρηματοδότηση ενός έργου μερικών χιλιάδων ευρώ.
Θέλω να πιστεύω, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ελπίζω, ότι τις επόμενες ημέρες ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, οι βουλευτές του νομού και ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου θα εξηγήσουν δημοσίως τόσο πώς στήριξαν την υποψηφιότητα της Καλαμάτας όσο και ποιος τους εμπόδισε (αν τους εμπόδισε) να προσφέρουν περισσότερα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι επέλεξα να στηρίξω παθητικά την υποψηφιότητα, και όχι πιο ενεργά γράφοντας άρθρα υπέρ της, επειδή καραδοκούσαν τα τρολ για να ξεσπαθώσουν εναντίον της Ευρώπης, όπως κάνουν με κάθε αφορμή. Εκτιμώντας λοιπόν ότι με αυτόν τον τρόπο μάλλον ζημιά θα προκαλούσα παρά όφελος, επέλεξα το δρόμο της σιωπηλής στήριξης. Σήμερα, στενοχωρημένος για την εξέλιξη, το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι θα συνεχίσω να αρθρογραφώ ώστε να γίνει η Καλαμάτα... ευρωπαϊκή πόλη. Αφού δεν κατορθώσαμε να γίνουμε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, ας γίνουμε τουλάχιστον μια κανονική ευρωπαϊκή πόλη.
Για να γίνουμε όμως Ευρωπαίοι, θα πρέπει πρώτα από όλα να μάθουμε να συνεργαζόμαστε και να αξιοποιούμε τους άξιους, αφήνοντας στην άκρη τα ρουσφέτια και τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Διαφορετικά, τα νέα παιδιά θα φεύγουν στην Ευρώπη, και θα μένουν πίσω όσοι ανησυχούν κι όσοι απλώς αναρωτιούνται σε πόσα χρόνια θα είναι περισσότεροι οι μουσουλμάνοι στη Μεσσηνία.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
[Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο του Σαββατοκύριακου 12-13 Νοεμβρίου]
