Σε διαφορετική περίπτωση, το κράτος δεν θα ζητούσε από μικροκτηματίες να αποδείξουν ότι δεν είναι δάση τα λιοπερίβολα που έχουν με ελαιόδεντρα ηλικίας 60 και 70 ετών.
Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή: Την Παρασκευή αναρτήθηκαν οι δασικοί χάρτες της Μεσσηνίας στην ειδική ιστοσελίδα του Κτηματολογίου και εκατοντάδες (αν όχι χιλιάδες) ιδιοκτήτες αγροκτημάτων και οικοπέδων διαπίστωσαν ότι η έκτασή τους έχει χαρακτηριστεί ΔΑ που σημαίνει ότι σύμφωνα με τις αεροφωτογραφίες του 1945 ήταν δασική, ενώ σήμερα είναι αγροτική ή αστική. Ετσι τώρα πρέπει να πληρώσουν αρχικά από 45 ευρώ (οι κάτοχοι γης μικρότερης του ενός στρέμματος) έως 3.600 ευρώ (οι μεγαλοϊδιοκτήτες) μόνο και μόνο για να υποβάλουν ένσταση. Με απλά λόγια: Ακόμα και αυτοί που έχουν τίτλους ιδιοκτησίας αναγνωρισμένους από το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πληρώσουν “χαράτσι” για να αμφισβητήσουν μια αεροφωτογραφία του 1945. Υπενθυμίζουμε ότι το 1945 η Ελλάδα μόλις είχε απελευθερωθεί από τους Γερμανούς και η ελληνική ύπαιθρος υπέφερε ακόμα από τα “εμφύλια πάθη”, με συνέπεια τεράστιες εκτάσεις να μένουν ακαλλιέργητες. Αυτή λοιπόν τη “στατική εικόνα” το ελληνικό κράτος την κάνει ευαγγέλιο και απειλεί να αφήσει χωρίς επιδότηση όσους παραγωγούς δεν έχουν χρήματα για να κάνουν ένσταση.
Βεβαίως άλλες επίσημες φωτογραφίες του κράτους, όπως αυτές του ελαιοκομικού μητρώου, αναγνωρίζουν τα ελαιοπερίβολα που δεν αναγνωρίζουν οι δασικοί χάρτες. Το πρώτο ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι γιατί οι δασικοί χάρτες αμφισβητούν το ελαιοκομικό μητρώο με το οποίο δίνονται οι επιδοτήσεις και φορολογούνται οι παραγωγοί; Η απάντηση είναι απλή: Για να εισπράξει το κράτος 700 ευρώ για κάθε στρέμμα που εμφανίζεται ως δασικό το 1945 και έγινε ελαιοπερίβολο τα επόμενα χρόνια με μύριους κόπους και θυσίες συμβάλλοντας στην αύξηση του ΑΕΠ και των δημόσιων εσόδων. Μάλιστα ο διευθυντής Δασών Μεσσηνίας Γιώργος Σωτηρόπουλος δηλώνει ότι αυτό μπορεί “να γίνει για περιπτώσεις γης που φαίνονται δασωμένες στους χάρτες του 1945 και εκχερσώθηκαν αργότερα όταν δεν υπήρχαν υπηρεσίες”. Και ποιος φταίει κύριε διευθυντά που “δεν υπήρχαν υπηρεσίες”; Ο φορολογούμενος που καλείται να πληρώσει την ανυπαρξία του κράτους;
Ειλικρινά επαναλαμβάνω δεν ξέρω αν το κράτος προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξίγκι προκειμένου να διατηρήσει το μέγεθός του ή αν έχει βάλει σκοπό να αφανίσει τη μικροϊδιοκτησία. Ούτε ξέρω αν κάποιοι πιστεύουν ότι ο αφανισμός της μικροϊδιοκτησίας θα οδηγήσει σε οικονομίες κλίμακας ή σε σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Ξέρω ότι δεκάδες μικροϊδιοκτήτες είναι σε απόγνωση και ότι δεν έχουν χρήματα για να πληρώσουν μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου το ποσό που απαιτείται για να υποβάλουν ένσταση. Ετσι θα μείνουν χωρίς επιδότηση και είτε θα αναγκαστούν να πουλήσουν "μπιρ παρά" τα χωράφια τους είτε θα αναγκαστούν να πουλούν στη μαύρη αγορά τα προϊόντα τους για να γλιτώσουν τους φόρους. Σε κάθε περίπτωση το πλήγμα στην οικονομία θα είναι μακροχρόνιο και σίγουρα μεγαλύτερο από τα βραχυπρόθεσμα έσοδα του Δημοσίου. Εύχομαι, έστω και την τελευταία ώρα οι βουλευτές, οι τοπικοί άρχοντες και οι διοικήσεις των φορέων του νομού να αντιληφθούν το εγκληματικό λάθος και να το διορθώσουν πριν είναι πολύ αργά για την καταπονημένη οικονομία της Μεσσηνίας. Η ενσωμάτωση των χαρτών του ελαιοκομικού μητρώου στο δασικό χάρτη είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Διαφορετικά η Μεσσηνία κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα απέραντο δάσος.
Θανάσης Λαγός
