Ο συνδετικός αυτός κρίκος μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής εξουσίας έσπασε πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση, όταν τα μικρομεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας συνειδητοποίησαν ότι μειώνονται τα ρουσφέτια και άρα δεν έχει νόημα η διατήρηση των μηχανισμών που είχαν δημιουργηθεί γι' αυτό τον σκοπό. Εννοείται ότι η αποστασιοποίηση των τοπικών στελεχών από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία δεν έγινε ούτε από τη μια μέρα στην άλλη ούτε επειδή εκσυγχρονίστηκαν τα δύο κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία τα 40 τελευταία χρόνια. Ο μηχανισμός των δύο κομμάτων διαλύθηκε αργά και βασανιστικά αλλά τα ίδια τα κόμματα άντεξαν περισσότερο χάρη στους προσωπικούς μηχανισμούς των βουλευτών και των τοπικών αρχόντων.
Σε κάθε περίπτωση, μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης ο ΣΥΡΙΖΑ του 3% βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση επειδή ο κομματικός του μηχανισμός ήταν πιο αξιόπιστος και πιο αξιόμαχος από τους μηχανισμούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Το πλεονέκτημα αυτό πήρε… κυβερνητικές διαστάσεις με μεταγραφές έμπειρων τοπικών στελεχών από το ΠΑΣΟΚ. Τα πράγματα πήγαιναν μια χαρά για το κυβερνών κόμμα, μέχρι τη στιγμή που πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ του 3% εγκατέλειψαν το καλοκαίρι του 2015 το κυβερνών κόμμα και επέστρεψαν στα γνωστά ποσοστά. Ειδικά στη Μεσσηνία η αποχώρηση του Θανάση Πετράκου και των στελεχών που πήγαν στη ΛΑΕ άφησε στο κυβερνών κόμμα ένα τεράστιο κενό που άρχισε να γίνεται ορατό σταδιακά και φάνηκε πεντακάθαρα κυρίως στο φιάσκο των δασικών χαρτών.
Ουσιαστικά τα τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα και σήμερα τα προβλήματα που προκαλούν οι δασικοί χάρτες. Γι' αυτό οι βουλευτές κάνουν παρεμβάσεις για το έλασσον θέμα του κόστους των ενστάσεων, με συνέπεια να αυτοακυρώνονται στα μάτια των μικροϊδιοκτητών που κινδυνεύουν να χάσουν την περιουσία τους. Αν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν χάσει εντελώς την επαφή με την κοινωνία θα γνώριζαν ότι οι ιδιοκτήτες καλλιεργήσιμων εκτάσεων δεν θα μπουν στη διαδικασία να κάνουν ένσταση επειδή γνωρίζουν πως καμία επιτροπή δεν θα αναλάβει την ευθύνη να αποχαρακτηρίσει δασική έκταση.
Με απλά λόγια: Οι εκτάσεις που φαίνονται δασικές στους χάρτες του 1945 θα παραμείνουν δασικές και μετά την εξέταση των ενστάσεων εκτός και αν αποχαρακτηριστούν με νόμο όσες από αυτές επιδοτούνται από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Ακόμα πιο απλά: Οι αγρότες δεν θα κάνουν ένσταση γιατί γνωρίζουν ότι ο νόμος είναι ανεφάρμοστος και γι' αυτό θα αλλάξει. Από εκεί και πέρα η κυβέρνηση θα αποφασίσει αν θα πληρώσει στην κάλπη το φιάσκο των δασικών χαρτών ή αν θα δημιουργήσει ένα σύγχρονο Δασολόγιο που θα εξυπηρετεί τις αναπτυξιακές ανάγκες της χώρας.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
