Η πλήρης κατάρρευση του θνησιγενούς αυτού συστήματος που αρνείται πεισματικά να μεταρρυθμιστεί, είναι θέμα χρόνου, και το μοναδικό ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί είναι πώς θα κλείσει ο κύκλος που άνοιξε με τον Εμφύλιο μετά την απελευθέρωση από τους ναζί. Αλλοι εκτιμούν ότι θα τον κλείσει η αριστερή οπισθοφυλακή του συστήματος, ενώ άλλοι (μάλλον πιο αισιόδοξοι) πιστεύουν πως θα τον κλείσει μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Κανένας όμως δεν τολμάει να μιλήσει για τον ορατό κίνδυνο ο κύκλος να κλείσει όπως άνοιξε: με μια νίκη των εθνικόφρονων δυνάμεων που θα εκμεταλλευτούν το διαγκωνισμό υπερπατριωτισμού μεταξύ των αστικών κομμάτων και της Αριστεράς. Σε κάθε περίπτωση, η αντιμνημονιακή ανοησία που χρησιμοποίησαν δεξιοί κι αριστεροί για να κατακτήσουν την εξουσία, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και απελευθέρωσε τον υπερπατριωτικό άνεμο που απειλεί να κλείσει τον μετεμφυλιακό κύκλο με μια εθνική τραγωδία μεγαλύτερη όλων των προηγούμενων. Ετσι κι αλλιώς οι νέοι εθνικόφρονες είναι εξίσου ανόητοι με τους παλιούς και δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι χωρίς ισχυρούς συμμάχους, όπως στα Δεκεμβριανά, ο υπερπατριωτισμός οδηγεί σε εθνικές τραγωδίες, όπως στην Κύπρο. Και φυσικά... εθνικιστές δεν είναι μόνο οι χρυσαυγίτες: Είναι όλοι όσοι έχουν ανέβει στο άρμα του υπερπατριωτισμού για να κατακτήσουν την εξουσία”.
Το άρθρο αυτό με τίτλο “Η νέα εθνικοφροσύνη οδηγεί σε τραγωδία” γράφτηκε το Νοέμβριο του 2015 όταν στο διεθνή πολιτικό ορίζοντα δε ήταν ορατά ακόμα τα φαντάσματα του Brexit και του προστατευτισμού που ευαγγελίζεται ο Ντόναλντ Τραμπ πιστεύοντας ότι για τις χαμένες θέσεις εργασίας ευθύνεται το ελεύθερο εμπόριο και όχι η τεχνολογική επανάσταση. Τα ίδια με τον Ντόναλντ Τραμπ πίστευαν το 2015, και φυσικά εξακολουθούν να πιστεύουν και σήμερα, τόσο όσοι υποστηρίζουν πως οι Μεσσήνιοι αγρότες δεν φυτεύουν κρεμμύδια επειδή επιτρέπονται οι εισαγωγές, όσο και αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι Ελληνες θα μεγαλουργήσουν με τη δραχμή αν βγουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Τα ίδια επίσης υποστηρίζουν και όσοι πιστεύουν ότι με τη βοήθεια του ξανθού γένους και των… πορτοκαλιών μαλλιών θα πάρουμε την Πόλη και την Αγιά Σοφιά, αλλά και εκείνοι που εκτιμούν ότι η Ελλάδα θα πετύχει όσα δεν πέτυχε η Σοβιετική Ενωση.
Το μόνο που έχει αλλάξει σε σχέση με το 2015 είναι ο… κίνδυνος να πιάσουν τόπο οι ευχές των παλαβών και να διαλυθούν υπερεθνικοί συνασπισμοί δίνοντας τις θέσεις τους στο χάος και τις εθνικές συγκρούσεις για την κατάκτηση μεγαλύτερου ζωτικού οικονομικού χώρου. Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ απειλεί να τινάξει στον αέρα όχι μόνο την μεταπολεμική ισορροπία των τελευταίων εβδομήντα χρόνων αλλά και την ευημερία του Ελληνα αγρότη που δεν φύτευε κρεμμύδια επειδή είχε χρήματα να τα αγοράσει. Σε κάθε περίπτωση και σε αντίθεση με τη Βενεζουέλα, η Ελλάδα δεν συνορεύει ανατολικά με τη Γουινέα αλλά με την Τουρκία των 75 εκατομμυρίων. Ετσι αν ο Τραμπ διαλύσει όπως απειλεί το ΝΑΤΟ ή αν η Λεπέν διαλύσει όπως απειλεί τη ζώνη του ευρώ, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να συνάψει το συντομότερο δυνατό νέες συμμαχίες για να αποτρέψει μια εθνική τραγωδία. Κανένας όμως δεν εγγυάται ούτε στην Ελλάδα ούτε σε κανένα κράτος ότι θα βρεθεί στην πλευρά των νικητών, όπως βρέθηκε η χώρα μας στους δυο Παγκόσμιους και στον Ψυχρό Πόλεμο. Ετσι κι αλλιώς στο νεοελληνικό κράτος πάντα υπήρχαν “ελαφροΐσκιωτοι” ακόμα και στην εξουσία, που θεωρούσαν ότι οι συμμαχίες συνάπτονται με βάση το χρώμα των μαλλιών και όχι με γνώμονα τα συμφέροντα της Ελλάδας. Μόνο που αυτή την περίοδο φαίνεται ότι δεν έχουν καμία προοπτική οι ορθολογικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να εκτιμήσουν σωστά τη διεθνή κατάσταση και να οδηγήσουν την Ελλάδα σε ασφαλές λιμάνι. Δυστυχώς οι περισσότεροι Ελληνες, αν και έχασαν ήδη το 1/3 του εισοδήματός τους, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα αφήνοντας να κυβερνούν όσοι εύχονται να επιστρέψουμε στην εποχή που οι Μεσσήνιοι καλλιεργούσαν κρεμμύδια επειδή δεν είχαν χρήματα να τα αγοράσουν.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
