Οταν ξέσπασε η οικονομική κρίση ασκήσαμε αυστηρή κριτική στο δήμαρχο Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα επειδή αύξησε τα δημοτικά τέλη. Επισημαίναμε τότε ότι είναι ανόητο να αυξάνεις τα τέλη και τους φόρους σε περίοδο ύφεσης και ότι αυτή η οικονομική πολιτική έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις διακηρύξεις του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά. Απαντώντας τότε σε όσους του ασκούσαν κριτική ο κ. Νίκας έλεγε ότι παραμένει σταθερός στις προεκλογικές του δεσμεύσεις και ότι θα αυξήσει τα τέλη σε ποσοστό ίσο με το ρυθμό αύξησης του πληθωρισμού. Εμείς τονίζαμε ότι σε περιόδους οικονομικής ύφεσης δεν έχουν σημασία οι προεκλογικές δεσμεύσεις αλλά για τον κ. Νίκα αυτά δεν είχαν σημασία. Επέβαλε τις αυξήσεις στα τέλη αγνοώντας τις οικονομικές συνθήκες και επιβαρύνοντας τους δημότες με επιπρόσθετα οικονομικά βάρη. Τα χρόνια πέρασαν, η ύφεση βάθυνε και ο κ. Νίκας ανακάλυψε τους… οικονομικούς νόμους και αποφάσισε να μην αυξήσει τα δημοτικά τέλη. Δεν μπαίνει όμως στον κόπο να μας εξηγήσει πότε έχει δίκιο και πότε έχει άδικο. Τότε που επέβαλε αυξήσεις ή τώρα που διατηρεί σταθερά τα τέλη;
Μην περιμένετε απάντηση. Ο κ. Νίκας όπως και οι υπόλοιποι τοπικοί άρχοντες δεν έχουν απαντήσεις γιατί δεν ασκούν ορθολογική οικονομική πολιτική. Ασκούν οικονομική πολιτική με γνώμονα το παραταξιακό συμφέρον. Συγκεκριμένα οι τοπικοί άρχοντες επιθυμούν να διορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερους δημοτικούς υπαλλήλους ώστε να αυξάνει ο παραταξιακός στρατός που θα προσέλθει στις κάλπες για την επανεκλογή των δημάρχων. Με αυτή την λογική έγιναν οι οργανισμοί των δήμων τεράστιοι και έτσι έγιναν οι δημοτικές επιχειρήσεις προβληματικές. Με αυτή την πολιτική έγινε ο Δήμος Καλαμάτας μια από τις 10 μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Μεσσηνίας. Με αυτή τη λογική όλοι οι δήμοι της Μεσσηνίας απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους. Με απλά λόγια: Στους δήμους εργάζονται περισσότεροι υπάλληλοι από όσους χρειάζονται με συνέπεια να είναι υπέρογκες οι ανελαστικές λειτουργικές δαπάνες των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτές οι δαπάνες αυξάνουν κάθε χρόνο λόγω μισθολογικών ωριμάνσεων και για να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός απαιτείται αύξηση των δημοτικών τελών. Ετσι οι δημότες καλούνται να πληρώσουν και πληρώνουν τα προεκλογικά ρουσφέτια των τοπικών αρχόντων. Εννοείται ότι στους δήμους δεν προσλαμβάνονται οι ικανότεροι. Προσλαμβάνονται οι προθυμότεροι να υπηρετήσουν τους παραταξιακούς στρατούς. Για αυτό στους δήμους οι περισσότεροι υπάλληλοι είναι απόφοιτοι της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Για αυτό στους δήμους πολλοί υπάλληλοι βλέπουν υπολογιστή και… φοβούνται. Πώς γέμισαν τα γραφεία με απόφοιτους της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης; Με το γνωστό και απλό εκλογικό ρουσφέτι. Αρχικώς οι υπάλληλοι προσλαμβάνονται ως ωρομίσθιοι εργάτες καθαριότητας. Στη συνέχεια γίνεται "φωτογραφικός" διαγωνισμός για την μόνιμη πρόσληψη υπαλλήλου καθαριότητας. Ως μοναδικό προσόν θεωρείται η προϋπηρεσία και έτσι προσλαμβάνεται ο πρώην ωρομίσθιος. Μετά από 5-6 μήνες ο εργαζόμενος στην καθαριότητα παίρνει απόσπαση στις διοικητικές ή οικονομικές υπηρεσίες και ο δημότης καλείται να πληρώσει υψηλά δημοτικά τέλη για να τραφούν οι τεμπέληδες της… δημοτικής κοιλάδας. Ολοι οι εργαζόμενοι στους δήμους έχουν διοριστεί με ρουσφέτι και είναι τεμπέληδες; Οχι, φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως υπάρχουν εξαιρετικοί δημόσιοι υπάλληλοι σε όλο το δημόσιο τομέα. Ομως σε καμία περίπτωση οι εξαιρετικοί δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι ο κανόνας. Αποτελούν φωτεινές εξαιρέσεις στο σκοτάδι του πελατειακού κράτους.
Είναι ο κ. Νίκας ο μοναδικός δήμαρχος που υπηρέτησε ή ανέχτηκε το πελατειακό κράτος; Οχι φυσικά. Οι περισσότεροι δήμαρχοι της Ελλάδας ασκούν οικονομική πολιτική σύμφωνα με τα παραταξιακά τους συμφέροντα. Είναι όμως τόσο υποκριτική η στάση του κ. Νίκα αναφορικά με το τέλος ακίνητης περιουσίας και τα δημοτικά τέλη ώστε να γίνεται προκλητική. Δεν μπορεί ο δήμαρχος που διατηρεί το πολιτιστικό τέλος στους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΚ να υπογράφει εξώδικες διαμαρτυρίες για το τέλος ακίνητης περιουσίας. Μήπως με αυτό τον τρόπο παροτρύνει τους δημότες να πληρώνουν στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων μόνο το λογαριασμό του νερού και να αφήνουν απλήρωτο το πολιτιστικό τέλος; Δεν γνωρίζω την απάντηση. Γνωρίζω όμως ότι στην οικονομία δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές. Οταν αυξάνονται οι δημόσιες δαπάνες αυξάνονται οι φόροι και τα τέλη. Σε διαφορετική περίπτωση αυξάνονται τα δάνεια και ανοίγει ο δρόμος για τη χρεοκοπία. Οι δήμαρχοι έχουν να επιλέξουν: Υψηλά δημοτικά τέλη ή χαμηλές δημόσιες δαπάνες; Απόλυση προσωπικού ή αύξηση τελών; Αργά ή γρήγορα οι δήμαρχοι θα απαντήσουν στα ερωτήματα αυτά και το ξέρουν. Απλώς πετούν τη χειροβομβίδα της χρεοκοπίας στα χέρια του… επόμενου. Οπως έκαναν στο παρελθόν και οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας.
