Ετσι και αλλιώς όλοι γνωρίζουν ότι στην Περιφέρεια Πελοποννήσου δεν υπάρχει απολύτως νόμιμη διαχείριση των σκουπιδιών και ότι όλοι οι δήμοι είτε τα θάβουν σε γνωστές χωματερές είτε τα δίνουν σε εργολάβους για να τα εξαφανίσουν σε... άγνωστες χωματερές. Επίσης όλοι γνωρίζουμε ότι εκτός από τους δήμους και οι πολίτες ενδιαφέρονται μόνο για την απομάκρυνση των σκουπιδιών από την πόρτα τους και δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή αν αυτά καταλήγουν στην πόρτα του γείτονα, στο δάσος της Φολόης ή στον Παρθενώνα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και με την ανοχή των δικαστικών αρχών η δημοτική αρχή Καλαμάτας εξαργύρωσε τη “λευκή επιταγή” για τα σκουπίδια με το χειρότερο δυνατό τρόπο, καθώς εξέλαβε το έλλειμμα συνεχούς κριτικής ως επιδοκιμασία της πολιτικής της που τελικώς οδήγησε στη σημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η κακή αρχή έγινε πριν ακόμα εκλεγεί δήμαρχος για πρώτη φορά ο Παναγιώτης Νίκας, όταν σύμφωνα με καταγγελίες (που δεν έχουν διαψευστεί) των υποψηφίων για την ίδια θέση Διονύση Αλευρά και Βασίλη Κοσμόπουλου, παράγοντες από το Ασπρόχωμα παζάρευαν ψήφους με αντάλλαγμα τη μη λειτουργία της ΜΟΛΑΚ. Η συνέχεια είναι γνωστή καθώς η ΜΟΛΑΚ δεν λειτούργησε ποτέ επί δημαρχοντίας Παναγιώτη Νίκα, ενώ την ίδια περίοδο καμία δικαστική αρχή δεν μπήκε στον κόπο να διερευνήσει για ποιο λόγο δαπανήθηκαν 10 εκ. ευρώ για μια αχρησιμοποίητη μονάδα. Κανένας επίσης δεν διερεύνησε πού βρίσκονται οι δεματοποιητές που αγοράστηκαν από τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου Νίκο Αγγελόπουλο. Τέλος κανένας δεν διερεύνησε ποτέ (ή τουλάχιστον δεν μάθαμε ποτέ το πόρισμα της έρευνας) για τη φωτιά που κατέστρεψε μηχανήματα διαχείρισης των σκουπιδιών στη Μαραθόλακκα.
Επαναλαμβάνω ότι όλα αυτά έγιναν υπό την ανοχή των πολιτών που είναι έτοιμοι να διαδηλώσουν για να μην λειτουργήσει ποτέ νόμιμη μονάδα διαχείρισης, αλλά αδιαφορούν πλήρως τόσο για τη σπατάλη εκατομμυρίων όσο και για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Σε κάθε περίπτωση, αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ότι κάθε “λευκή επιταγή” προς την εξουσία οδηγεί σε μεγαλύτερα αδιέξοδα, ειδικά όταν αυτή δίνεται από άλλους αναγκαίους θεσμούς για τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως η Δικαιοσύνη και ο Τύπος. Ανεξάρτητα λοιπόν από τις προθέσεις διαπιστώνουμε ότι για να οδηγηθούμε σε λύσεις πρέπει όλοι οι δημοκρατικοί θεσμοί να ασκούν έλεγχο και στην τοπική εκτελεστική εξουσία χωρίς εκπτώσεις και κυρίως χωρίς να φοβούνται το βραχυπρόθεσμο κόστος που υπερπροβάλλουν οι πολιτικοί που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα.
Το πάθημα της διαχείρισης των σκουπιδιών θα γίνει μάθημα σε πολίτες και θεσμούς; Πολύ φοβάμαι πως όχι, γιατί η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομική. Δυστυχώς η κρίση είναι πολύπλευρη και θα ξεπεραστεί μόνο όταν οι πολίτες συνειδητοποιήσουν ότι οι “λευκές επιταγές” οδηγούν αρχικώς σε αδιέξοδα και τελικώς σε αντιδημοκρατικές λύσεις. Οσο οι πολίτες ενδιαφέρονται μόνο να μην έχουν σκουπίδια έξω από την πόρτα τους, ενώ αδιαφορούν για όλα τα άλλα, τόσο η κρίση θα βαθαίνει οδηγώντας σε απρόβλεπτες εξελίξεις. Δυστυχώς όμως ο εκμαυλισμός της κοινωνίας τις προηγούμενες δεκαετίες έχει μετατρέψει σε καθεστώς την αδιαφορία που τρέφει με τη σειρά της τη διαφθορά και έτσι είναι εξαιρετικά δύσκολο οι πολίτες να αντιληφθούν ότι το δημοκρατικό πολίτευμα δεν έχει καμία σχέση με το κακέκτυπο που δεν καταφέρνει να διαχειριστεί ούτε τα σκουπίδια.
