Ταυτόχρονα η ίδια απόφαση εκθέτει σοβαρά την αδυναμία της αντιπολίτευσης να "διαβάσει" τις διεθνείς εξελίξεις, ώστε να κινηθεί πολιτικά με βάση τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων, και όχι βάσει επιθυμιών που θυμίζουν όσα υποστήριζαν οι ακραίες αντιμνημονιακές δυνάμεις πριν το δημοψήφισμα του 2015.
Η αντιπολίτευση θα πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα αν συνεχίσει να μυξοκλαίει επειδή οι εταίροι και οι δανειστές δίνουν στην κυβέρνηση Τσίπρα όσα αρνήθηκαν να δώσουν στην κυβέρνηση Σαμαρά. Αντιθέτως όλοι, και όχι μόνο η αντιπολίτευση, θα βγούμε κερδισμένοι αν αντιληφθούμε τις αιτίες που προκαλέσαν την αλλαγή στάσης της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Καταρχάς όμως, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η σημερινή πολιτική σκηνή σε Ευρώπη και ΗΠΑ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αντίστοιχη του 2014, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά ζητούσε από τους Ευρωπαίους εταίρους της περιορισμό του προγράμματος λιτότητας προκειμένου να ξεπεράσει το σκόπελο των εκλογών που έθετε σε κίνδυνο την ελληνική οικονομία.
Υπενθυμίζουμε ότι στα 4 χρόνια που μεσολάβησαν από το 2014 έως σήμερα, είχαμε: Τo δημοψήφισμα στη Μεγάλη Βρετανία με το οποίο αποφασίστηκε το Brexit. Την εκλογή του εθνικολαϊκιστή Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ. Την εκλογή του Εμμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία (με παράλληλη "εξαφάνιση" του σοσιαλιστικού κόμματος). Τη συρρίκνωση των δυνάμεων του γερμανικού κυβερνητικού συνασπισμού, που ανάγκασε μεταξύ άλλων την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ να δηλώσει ότι αποχωρεί από την ηγεσία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος. Και τέλος, την εκλογή μια εθνικολαϊκιστικής κυβέρνησης στην Ιταλία, που δεν διστάζει να αμφισβητήσει τα δημοσιονομικά όρια των Βρυξελλών.
Σε επίπεδο διεθνών σχέσεων, η συμμαχία Τουρκίας - Ρωσίας προκάλεσε νέα δεδομένα στα Βαλκάνια και μεταξύ άλλων οδήγησε στην σύσφιγξη των σχέσεων ΗΠΑ και Ελλάδας, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στη Συμφωνία των Πρεσπών, που αν ολοκληρωθεί θα αλλάξει τον ευρύτερο γεωπολιτικό χάρτη στην περιοχή. Την ίδια ώρα, η συμμαχία Κύπρου - Ισραήλ για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου προκαλεί, εκτός από ανησυχία στην Αγκυρα, και συνθήκες για διεύρυνση της συνεργασίας σε στρατιωτικό επίπεδο με την Ελλάδα και φυσικά τις ΗΠΑ. Εννοείται ότι το κόστος αυτών των στρατηγικών επιλογών είναι πολύ μεγαλύτερο από το κόστος της... συνταξιοδοτικής δαπάνης - και ότι καμία σοβαρή κυβέρνηση δεν θα έθετε τις συμμαχίες της σε κίνδυνο ζητώντας εμονικά από την ελληνική κυβέρνηση να περικόψει τις συντάξεις. Εννοείται επίσης πως όποιος υποστηρίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση πρόδωσε τα εθνικά συμφέροντα με αντάλλαγμα τις συντάξεις, στην ουσία δεν λέει τίποτα διαφορετικό από όσους χαρακτηρίζουν αντεθνική την παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ.
Πέρα από τα μικροπολιτικά επιχειρήματα, η κυβέρνηση Τσίπρα εκμεταλλεύτηκε πλήρως την ευκαιρία που της έδωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν συμμαχώντας με τη Ρωσία, και τώρα απλώς δρέπει τους καρπούς της συμμαχίας με τις ΗΠΑ.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η κυβέρνηση Τσίπρα εκμεταλλεύεται πλήρως το φόβο που προκαλεί η δραματική συρρίκνωση των κατεστημένων πολιτικών δυνάμεων και η άνοδος της Ακροδεξιάς. Ο ομιλία του πρωθυπουργού Αλεξη Τσίπρα στο συνέδριο του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος SPD μεταξύ άλλων "φωτίζει" και τις επιλογές του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος αναφορικά με τις συμμαχίες των ευρωεκλογών. Η στάση των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών, όσο και να προβληματίζει τα στελέχη του Κίνήματος Αλλαγής, ουσιαστικά αποτελεί μονόδρομο για το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα που φοβάται ότι κινδυνεύει να χάσει από τον ακροδεξιό συνασπισμό τη δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Εννοείται λοιπόν ότι καμία ευρωπαϊκή δημοκρατική κυβέρνηση δεν θα έθετε σε κίνδυνο την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης απλώς για να ζητήσει εμμονικά από την ελληνική να περικόψει τις συντάξεις. Εννοείται επίσης ότι η ελληνική αντιπολίτευση θα έπρεπε να γνωρίζει ότι όλες οι σημαντικές αποφάσεις για την ελληνική οικονομία θα ληφθούν μετά τις ευρωεκλογές, και ότι δεν θα πρέπει να αποκλειστεί ακόμα το ενδεχόμενο μιας νέας ρύθμισης του ελληνικού χρέους, αφού έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατη η πληρωμή του από μια τελματωμένη οικονομία.
Σε κάθε περίπτωση, κυβέρνηση και αντιπολίτευση πρέπει να αφήσουν τα πανηγύρια και τα μυξοκλάματα αντίστοιχα, και να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στις μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν στις επιχειρήσεις να παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες.
Η ευκαιριακή στήριξη της ελληνικής οικονομίας από εταίρους και δανειστές δίνει απλώς ανάσες για τη συνέχιση του... μαραθώνιου.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
