Η… σουρεαλιστική αυτή είδηση, αν και είναι φανταστική, περιέχει μεγάλη δόση αλήθειας, αφού όλα τα πρόσωπα είναι υπαρκτά και συνδέονται μεταξύ τους με τις σχέσεις που περιγράφονται. Με άλλα λόγια: Ο επικεφαλής της περιφερειακής παράταξης “Πελοπόννησος Πρώτα” Νίκος Πατσαρίνος που φέρεται να ενδιαφέρεται να είναι υποψήφιος δήμαρχος Καλαμάτας, έχει πολιτικό προϊστάμενο τον νυν δήμαρχο Καλαμάτας και υποψήφιο περιφερειάρχη και προϊστάμενο τον διευθυντή των δημοτικών υπηρεσιών Βασίλη Τζαμουράνη που επίσης ενδιαφέρεται να είναι υποψήφιος δήμαρχος Καλαμάτας. Σε ένα διπλανό γραφείο η δημοτική υπάλληλος, πρόεδρος της ΝΟΔΕ Μεσσηνίας Νατάσσα Κυριακοπούλου, συνάδελφος του Νίκου Πατσαρίνου και υφισταμένη των κ.κ. Νίκα και Τζαμουράνη προσπαθεί να βγάλει άκρη με τους “γαλάζιους” δελφίνους ελπίζοντας ότι και ο επόμενος πολιτικός της προϊστάμενος θα είναι… νεοδημοκράτης.
Καταρχάς και πριν συνεχίσουμε το σχολιασμό, για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις οφείλω να διευκρινίσω ότι θεωρώ όλους τους παραπάνω αξιόλογους και τις φιλοδοξίες τους θεμιτές. Ειλικρινά θεωρώ ότι καθένας από τη θέση του έχει προσφέρει πολλά τόσο στο Δήμο Καλαμάτας όσο και γενικότερα στην πολιτική ζωή της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου. Ετσι και αλλιώς σκοπός αυτού του άρθρου είναι να επισημάνει τον κίνδυνο να μετατραπούν τα αιρετά όργανα της αυτοδιοίκησης σε απλή προέκταση του γραφειοκρατικού μηχανισμού των ίδιων των ΟΤΑ. Κατά την ταπεινή μου άποψη η μετατροπή των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων σε… ΚΑΠΗ δημοτικών και περιφερειακών υπαλλήλων θα έχει ολέθριες επιπτώσεις τόσο για τους δήμους και τις περιφέρειες όσο και για την κοινωνία γενικότερα.
Σε κάθε περίπτωση ο κίνδυνος μετατροπής της πολιτικής ζωής σε προέκταση του δημόσιου γραφειοκρατικού τομέα είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός, αφού ολοένα και λιγότεροι επιχειρηματίες, επαγγελματίες, εργάτες και αγρότες θα εγκαταλείψουν τις δουλειές τους για να ασχοληθούν με την πολιτική και τη διοίκηση του… Λεβιάθαν. Από εκεί και πέρα είναι τουλάχιστον ανόητο να θεσμοθετείται ποσόστωση των φύλων στα ψηφοδέλτια και να μην μπαίνει όριο στην υπερεκπροσώπηση όχι μόνο των δημοσίων υπαλλήλων αλλά γενικότερα μιας κοινωνικής ή επαγγελματικής ομάδας. Προσωπικά εκτιμώ ότι ο γραφειοκρατικός μηχανισμός του Δημοσίου θα ήταν αποδοτικότερος αν οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είχαν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, αλλά είμαι σίγουρος ότι μια σχετική πρόταση συνταγματικής αναθεώρησης στην Ελλάδα δεν θα ψηφιζόταν ούτε από τους αυτοαποκαλούμενους φιλελεύθερους.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
