Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών λειτούργησε ως επιταχυντής εξελίξεων στον χώρο της αντιπολίτευσης. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε διαλυτική περιδίνηση, με τις ηγεσίες τους να αμφισβητούνται. Τα σενάρια για το μέλλον πολλά, με όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά. Ενδέχεται μέσα από αυτή την αναταραχή να προκύψει ένας κομματικός φορέας και μια ηγεσία, που θα ενώσει και θα πάρει πλειοψηφικά χαρακτηριστικά με προοπτική εξουσίας. Μπορεί όμως να έχουμε και τη διάσπαση του… ατόμου με 5-6 κομματίδια, που θα ανταγωνίζονται μεταξύ εισόδου στη Βουλή και διψήφιου ποσοστού.
Οι πολίτες και ειδικά αυτοί που κινούνται στον κεντροαριστερό χώρο δείχνουν στις δημοσκοπήσεις ότι θέλουν ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας. Υπάρχει δηλαδή πολιτικός χώρος για κάτι που θα υπερβαίνει τις διαφορές και τις ρήξεις του παρελθόντος. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να υπάρξει σύμπτωση σε προγραμματικό πλαίσιο και βέβαια ηγεσία που να εγγυάται την κοινή πορεία. Οι απαντήσεις που θα δοθούν τους επόμενους μήνες στα συγκεκριμένα ερωτήματα θα καθορίσουν τις εξελίξεις.
Η συνάντηση στην κάλπη ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ μέχρι τη Νέα Αριστερά μπορεί να επιτευχθεί όταν υπάρξει ηγεσία, η οποία μπορεί να εμπνεύσει για κάτι νέο στη χώρα. Δεν αναζητείται απλώς ένα αφήγημα, αλλά μια συνολική πρόταση που να κινητοποιεί στην κατεύθυνση της στήριξης των ανθρώπων και στην ανάπτυξη της χώρας. Η συνειδητοποίηση της κατάστασης που υπάρχει στην οικονομία και την κοινωνία απαιτεί διαφορετικές προσεγγίσεις και προτάσεις που θα κινητοποιούν δημιουργικά τους πολίτες. Η συντήρηση των υπαρχουσών δομών στην οικονομία και το κράτος είναι συνταγή αποτυχίας, η οποία θέτει σε κίνδυνο ακόμα και την ύπαρξη της χώρας.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη μια πολιτική δύναμη, η οποία δεν θα προτείνει απλώς λύσεις αναδιανομής της μικρής πίτας, αλλά θα την αυξάνει και θα την μοιράζει δίκαια. Η αντιμετώπιση των ολιγοπωλίων στα τρόφιμα, τα καύσιμα, την ενέργεια, τις κατασκευές και τις τηλεπικοινωνίες είναι το ένα ζήτημα, αλλά χρειάζεται ταυτόχρονα και ενίσχυση επενδύσεων στις νέες τεχνολογίες και στην παραγωγή ποιοτικών προϊόντων για τη διεθνή αγορά. Όλο αυτό μοιάζει με τετραγωνισμό του κύκλου, αλλά δεν είναι, αν υπάρχει ξεκάθαρο πλαίσιο του που θέλουμε να φτάσουμε, για ποιους και με ποιους.
Η χρεοκοπία το 2010 βρήκε τους πολίτες ανέμελους με διακοποδάνεια και σίγουρους ότι με κάποιο τρόπο θα βρεθούν τα λεφτά, για να συνεχιστεί η πορεία βελτίωσης του εισοδήματός τους. Η έκρηξη θυμού και οι αλλοπρόσαλλες επιλογές που ακολούθησαν, οδήγησαν στην κατάρρευση κάθε ψευδαίσθησης καταλήγοντας σε μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών. Σήμερα η συντριπτική πλειονότητα των πολίτων δεν προσδοκά και δεν περιμένει τίποτα. Απέχει από τα κοινά και προσπαθεί απλώς να επιβιώσει μέσα σε μια δύσκολη καθημερινότητα. Οι νέοι με όνειρα και δυνατότητες φεύγουν από τα αστικά κέντρα εκτός χώρας και στα χωριά έχουν μείνει μόνο απόμαχοι, που περιμένουν να μαζέψουν την όποια σοδειά με οικονομικούς μετανάστες. Η πορεία των πραγμάτων φαντάζει εφιαλτική.
Υπάρχει θέληση να σπάσει ο φαύλος κύκλος την υπανάπτυξης; Μπορεί να υπάρξει προγραμματική συμφωνία με συγκεκριμένα μέτρα που θα ανατρέπουν τη στασιμότητα και την παρακμή; Υπάρχουν πολιτικές ηγεσίες που είναι αποφασισμένες και μπορούν να συγκρουστούν με ό,τι μας κρατά καθηλωμένους; Οι βαλκανικές χώρες που απελευθερώθηκαν από τα δεσμά της υστέρησης και της παρακμής το 1990 μας έχουν φτάσει και μας ξεπερνούν και εμείς ακόμα συζητούμε για το πώς θα αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.
Οι ευρωεκλογές έστειλαν σε όλο το πολιτικό σύστημα ένα ηχηρό μήνυμα αλλαγής κατεύθυνσης. Η χώρα χρειάζεται μια ισχυρή ομάδα, που θα την ξεκολλήσει από τη στασιμότητα της διευθέτησης συμφερόντων και του ξεκοκαλίσματος των διαθέσιμων πόρων. Αν αυτό δεν συμβεί από πολιτικούς που πιστεύουν στο δημοκρατικό πολίτευμα και τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, φοβόμαστε ότι θα οδηγηθούμε σε απίστευτες περιπέτειες. Ο φόβος για τα χειρότερα είναι αυτός που οδηγεί και στην ακινησία των χαμηλών προσδοκιών. Το πολιτικό σύστημα, οι πολίτες και η χώρα χρειάζονται μια δημιουργική προοπτική για να βγουν από τον βάλτο της στασιμότητας. Αν συνεχίσουμε έτσι, φοβόμαστε ότι σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν ούτε κόμματα ούτε αρχηγοί αλλά ούτε και χώρα.
panagopg@gmail.com
