Σε αυτό το ερώτημα καλούνται να απαντήσουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι, περιφερειάρχες και βουλευτές, αλλά κυρίως οι πολίτες, που με την ψήφο τους θα επιλέξουν εντός του 2019 τους πολιτικούς ηγέτες της επόμενης τετραετίας.
Ανεξάρτητα όμως από την απάντηση που θα δώσουν οι πολίτες στην κάλπη, οι περισσότεροι υποψήφιοι εξακολουθούν να φλερτάρουν έντονα με το σύστημα διευθυνόμενης οικονομίας - στο οποίο το κράτος διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο, τόσο στην κατανομή των χρηματικών πόρων όσο και των παραγωγικών συντελεστών. Ετσι κι αλλιώς, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, ελάχιστοι είναι οι πολιτικοί που θα περιόριζαν το ρόλο του κράτους και της αυτοδιοίκησης στον τομέα της οικονομίας. Στο παγκόσμιο χωριό οι πολιτικοί αναγκάστηκαν να περιορίσουν το κράτος μόνο όταν ο στασιμοπληθωρισμός ανέδειξε τα όρια του κεϊνσιανού μοντέλου που ακολουθήθηκε τον 20ό αιώνα. Αντιθέτως στην Ελλάδα, οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και το φθηνό δανεικό χρήμα μετά την είσοδο στην ΟΝΕ διατήρησαν και τότε ζωντανό το μοντέλο της κλειστής, διευθυνόμενης οικονομίας.
Αν και όλοι γνώριζαν ότι η αύξηση της κατανάλωσης με δανεικά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία, ελάχιστοι ήταν οι πολιτικοί που μίλησαν πριν την κρίση του 2008 για την ανάγκη δημιουργίας μιας ανοιχτής αγοράς, που θα επέτρεπε στις επιχειρήσεις να παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα και υπηρεσίες. Οπως λοιπόν πριν την κρίση, έτσι και σήμερα, οι υποψήφιοι μιλούν περισσότερο για τη διανομή του εισοδήματος και ελάχιστα για την ανάγκη δημιουργίας πλούτου, ώστε το ποσοστό του καθενός μας από το παραγόμενο ΑΕΠ ν' αντιστοιχεί σε ολοένα και μεγαλύτερο ποσό.
Με απλά λόγια και ειδικά για την Μεσσηνία: Εχουμε ακούσει από υποψηφίους πολλές απόψεις για τη διανομή των χρηματοδοτικών πόρων και το ρόλο που καλείται να διαδραματίσει η αυτοδιοίκηση στην ανακούφιση των οικονομικά ασθενέστερων, αλλά ούτε μια συγκεκριμένη πρόταση (με σαφές χρονοδιάγραμμα και αριθμητικούς στόχους) για την αύξηση του τοπικού ΑΕΠ.
Ουσιαστικά οι υποψήφιοι δεν δείχνουν έτοιμοι να συζητήσουν μια ενδεχόμενη αλλαγή του οικονομικού μοντέλου, καθώς πιστεύουν ότι η κρατική διανομή των πόρων είναι που διασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη και την ευημερία των πολιτών. Οι αριθμοί όμως, αλλά κυρίως οι χιλιάδες νέοι επιστήμονες που φεύγουν από τον τόπο τους για να βρουν δουλειά σε Ευρώπη και Αμερική, αφενός διαψεύδουν καθημερινά τις ψευδαισθήσεις των πολιτικών και αφετέρου προειδοποιούν για τον κίνδυνο κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας - με τον ίδιο τρόπο που κατέρρευσε η κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία της Σοβιετικής Ενωσης και των υπόλοιπων κομμουνιστικών χωρών.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
