Εξι μήνες αργότερα, στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών ο κ. Βασιλόπουλος εκλέχτηκε δήμαρχος Καλαμάτας χάρη κυρίως στις ψήφους των περιφερειακών τοπικών κοινοτήτων, αφού στο αστικό κέντρο της μεσσηνιακής πρωτεύουσας επικράτησε ο αντίπαλός του Βασίλης Κοσμόπουλος. Υπενθυμίζουμε ότι και στις εκλογές του 2006 ο Παναγιώτης Νίκας εκλέχτηκε δήμαρχος, επειδή κυριάρχησε στις περιφερειακές τοπικές κοινότητες, ενώ ο αντίπαλός του Διονύσης Αλευράς είχε επικρατήσει στο αστικό κέντρο της Καλαμάτας. Επειδή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η εκλογή του κ. Βασιλόπουλου έχει βαθιές κοινωνικοπολιτικές ρίζες και ότι όποιος τις αναζητήσει θα πρέπει να σκάψει βαθιά ξεπερνώντας τις επιφανειακές - απλουστευτικές ερμηνείες που έτσι και αλλιώς δεν προσφέρουν τίποτα και σε κανέναν.
Κυρίως όμως πρέπει να ξεπεράσει τα χιλιάδες κυβικά τσιμέντου που έριξε κατά την προεκλογική περίοδο η δημοτική αρχή για να μπετονάρει τα προνεωτερικά δίκτυα που της χάρισαν την εκλογική νίκη. Συγκεκριμένα: Ο κ. Βασιλόπουλος ακολουθώντας την πεπατημένη του κ. Νίκα εκμεταλλεύτηκε το δημοτικό πελατειακό δίκτυο και με αρχιστράτηγο της εκστρατείας τον αντιδήμαρχο Γιάννη Μπάκα (που υπενθυμίζουμε ότι εκλέχτηκε πρώτος σε σταυρούς) κατάφερε την πρώτη Κυριακή να θέσει εκτός μάχης τις δεξιές υποψήφιες Ελένη Αλειφέρη και Μαρία Οικονομάκου που δεν διέθεταν δικό τους δίκτυο εξυπηρετήσεων. Ανοίγοντας παρένθεση αξίζει να επισημάνουμε ότι τόσο οι καινοτόμες επικοινωνιακές πρωτοβουλίες όσο και ο ανανεωτικός λόγος της κ. Οικονομάκου και της κ. Αλειφέρη άφησαν αδιάφορο το εκλογικό σώμα της Δεξιάς, που όπως αποδείχθηκε δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στη συνέχιση της υπερσυντηρητικής “πολιτικής Νίκα”. Το ίδιο συντηρητικό σώμα στέκεται επιφυλακτικά (αν όχι φοβικά) απέναντι στις νεωτερικές προτάσεις που κατέθεσαν προεκλογικά οι υποψήφιοι της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς Βασίλης Κοσμόπουλος, Βασίλης Τζαμουράνης, Μανώλης Μάκαρης και Τόνια Κουζή. Εκτιμώ μάλιστα ότι ακόμα και ενωμένες να κατέβαιναν στο δεύτερο γύρο οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς δεν θα κατάφερναν τίποτα περισσότερο από το να συσπειρώσουν γύρω από την υποψηφιότητα Βασιλόπουλου τις συντηρητικές δυνάμεις που φοβούνται όπως ο διάολος το λιβάνι όχι μόνο τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις αλλά και τις... πεζοδρομήσεις. Ουσιαστικά η περιορισμένη δυναμική της υποψηφιότητας Κοσμόπουλου ανέδειξε αφενός τα αδιαπέραστα όρια του συντηρητισμού και αφετέρου το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν οι υποψήφιοι των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων επιχειρώντας να αλώσουν τα περιφερειακά “κάστρα” του φοβικού υπερσυντηρητισμού. Προσωπικά εκτιμώ ότι η αντίθεση αστικού κέντρου - περιφέρειας στο Δήμο Καλαμάτας θα συνεχιστεί μέχρι τη χρονική στιγμή που τα χωριά θα γίνουν τυπικά και ουσιαστικά τα πλούσια προάστια της πόλης φιλοξενώντας τους οικονομικά πιο εύρωστους Καλαματιανούς. Μέχρι τότε (και τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών) όπως και στο παγκόσμιο χωριό, στο αστικό κέντρο της Καλαμάτας θα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος οι κοσμοπολίτικες νεωτερικές προτάσεις και στην περιφέρεια ο φοβικός νεοσυντηρητισμός.
Θανάσης Λαγός
