Ουσιαστικά το δίλημμα δεν είναι πλέον «αυτοκίνητο ή πεζόδρομοι». Το μόνο δίλημμα σήμερα είναι «πράσινη ανάπτυξη ή γκρίζα μιζέρια».
Αν και φοβάμαι ότι οι δημοτικές αρχές της Μεσσηνίας δεν έχουν την ικανότητα να σκεφτούν ευρωπαϊκά, καθώς έχουν στραμμένο το βλέμμα στους ψηφοφόρους που έρχονται από τα χωριά για ψώνια στο κέντρο της πόλης, θα επαναλάβω όσα είχα γράψει σε ανύποπτο χρόνο το 2017:
«...Ανεξάρτητα όμως από τη βούληση της δημοτικής αρχής και της επιχειρηματικής κοινότητας, πριν διερευνήσουμε τη δυνατότητα δημιουργίας περισσότερων πεζόδρομων στην Καλαμάτα, πρέπει να τονίσουμε ότι το κέντρο της πόλης έχει περισσότερη κίνηση από την παραλιακή ζώνη επειδή λειτουργούν σε αυτό εμπορικά καταστήματα, και έτσι ο Καλαματιανός και ο επισκέπτης μπορεί να συνδυάσει τις αγορές με την ψυχαγωγία. Αντιθέτως, στην Παραλία λειτουργούν μόνο επιχειρήσεις ψυχαγωγίας προσελκύοντας Καλαματιανούς και επισκέπτες μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Γι’ αυτό πιστεύω, όπως έχω γράψει και άλλες φορές, ότι δεν αρκεί η πεζοδρόμηση της Ναυαρίνου. Χρειάζεται ένα δίκτυο πεζοδρόμων στην παραλιακή ζώνη μεταξύ Ναυαρίνου και Κρήτης, ώστε να “επιτραπεί” η λειτουργία εμπορικών καταστημάτων, για να μπορεί ο Καλαματιανός και ο επισκέπτης να συνδυάσει τις αγορές του με ψυχαγωγία.
Σε διαφορετική περίπτωση, τα καταστήματα της παραλιακής ζώνης θα λειτουργούν όσο διαρκεί η μικρή τουριστική σεζόν μιας πόλης σχεδιασμένης με βάση τις ανάγκες του περασμένου αιώνα. Μέχρι σήμερα η Καλαμάτα εξυπηρετεί πλήρως τις ανάγκες μετακίνησης των Μεσσήνιων της περιφέρειας, που θέλουν να έρθουν να κάνουν τις αγορές τους στο κέντρο της πόλης, να πιουν έναν καφέ, να φάνε ένα σουβλάκι και να φύγουν. Εννοείται ότι αν θέλουμε μια πόλη που να εξυπηρετεί μόνο τις ανάγκες των Μεσσήνιων (ψηφοφόρων) δεν χρειάζονται επιπλέον πεζοδρομήσεις και αρκούν οι αναπλάσεις της δημοτικής αρχής. Αν όμως θέλουμε η Καλαμάτα να γίνει αστικός τουριστικός προορισμός για όλες τις εποχές του έτους, θα πρέπει να συζητήσουμε τη δημιουργία νέων πεζόδρομων, όχι μόνο στην παραλιακή ζώνη, αλλά και στο κέντρο της πόλης.
“Οδηγοί” σε αυτή την πορεία των πεζοδρομήσεων είναι κυρίως οι αλλοδαποί και οι Αθηναίοι επισκέπτες της πόλης, που απολαμβάνουν τους περιπάτους τους, τις αγορές και τις υπηρεσίες σε πολύ μεγαλύτερο τμήμα της πόλης από αυτό που χρησιμοποιούν οι Μεσσήνιοι της περιφέρειας όταν έρχονται στην Καλαμάτα.
Γνωρίζω ότι μια πρόταση πεζοδρόμησης των οδών Αριστομένους (μέχρι τη Βασ. Γεωργίου), Αναγνωσταρά, Κολοκοτρώνη, Σφακτηρίας, 23ης Μαρτίου και Υπαπαντής θα “τρομοκρατούσε” την επιχειρηματική κοινότητα που φοβάται τις αλλαγές και δεν πιστεύει ότι η Καλαμάτα θα αναπτυχθεί μόνο αν γίνει αστικός τουριστικός προορισμός για όλες τις εποχές του έτους. Γι’ αυτό και μέχρι να ξεκινήσει μια ουσιαστική συζήτηση για το μέλλον της πόλης, προτείνω οι παραπάνω δρόμοι να πεζοδρομούνται τα Σαββατοκύριακα μετά το κλείσιμο των εμπορικών καταστημάτων το Σάββατο. Ετσι κι αλλιώς οι έμποροι έχουν εκφράσει ανοιχτά την επιθυμία τους να μην ανοίγουν τα καταστήματά τους την Κυριακή και άρα δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα σε ενδεχόμενη πεζοδρόμηση.
Αλήθεια, μετά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου γιατί να επιτραπεί η κυκλοφορία αυτοκινήτων σε 23ης Μαρτίου και Υπαπαντής;».
Το μόνο που έχω να προσθέσω δύο χρόνια μετά είναι ότι δίκτυο πεζόδρομων δεν χρειάζεται μόνο η Καλαμάτα. Χρειάζεται να πεζοδρομηθούν πλήρως και τα κέντρα της Μεσσήνης, της Πύλου, και τουλάχιστον η Ανω Πόλη της Κυπαρισσίας.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
