Σε κάθε περίπτωση η Κίνα απέδειξε έμπρακτα για ακόμα μια φορά ότι ενδιαφέρεται να κάνει το λιμάνι του Πειραιά πύλη για τα εξαγόμενα στην Ευρώπη προϊόντα της. Από εκεί και πέρα, όποιος νομίζει ότι θα τρώει με χρυσά κουτάλια επειδή θα πουλήσει... ελιές Καλαμών στους Κινέζους, δεν έχει παρά να μελετήσει τις προηγούμενες ελληνικές προσπάθειες εξαγωγής ελαιόλαδου στην Κίνα για να αντιληφθεί ότι τα περιθώρια επιτυχίας είναι απειροελάχιστα.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι το οικονομικό άνοιγμα της Ελλάδας στην Κίνα ξεκίνησε επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή και ότι καθαριστικό ρόλο στην επένδυση του Πειραιά διαδραμάτισαν οι εξαιρετικές σχέσεις που είχε ο αείμνηστος καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος με την Cosco. Για του λόγου το ασφαλές αναδημοσιεύουμε από την greekshippingmiracle.org: «Μεγάλη στιγμή στην ιστορία της Costamare και προσωπικά του καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου υπήρξε η τελετή ονοματοδοσίας του νεότευκτου container ship Cosco Hellas, στις 27 Ιουλίου 2006 στον Πειραιά, παρουσία του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, ο οποίος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: "Ο Καπετάν Βασίλης υπήρξε πρότυπο επιχειρηματικής δράσης και επιτυχίας αλλά και συνάμα κοινωνικής ευθύνης". Το πλοίο, που την εποχή εκείνη ήταν το μεγαλύτερο container ship στον κόσμο, είχε ναυλωθεί για 12 χρόνια, μαζί με τέσσερα ακόμη αδελφά σκάφη που κατασκεύασαν τα ναυπηγεία Hyundai Heavy Industries, στη μεγάλη κινεζική εταιρεία Cosco, με την οποία η Costamare –αλλά και ο Καπετάν Βασίλης προσωπικά– είχε αναπτύξει ιδιαίτερα θερμές σχέσεις. Με σταθερή βάση αυτήν τη σχέση, σε συνδυασμό με τους μακροχρόνιους δεσμούς των Ελλήνων εφοπλιστών με τους ναυτιλιακούς εκπροσώπους αυτής της χώρας, οικοδομήθηκε τα επόμενα χρόνια μια διακρατική συνεργασία που οδήγησε στη σημαντική επένδυση των Κινέζων στον Πειραιά, καθιερώνοντας το μεγάλο λιμάνι της χώρας ως πύλη εισόδου των κινεζικών προϊόντων στην Ευρώπη».
Υπό αυτές τις συνθήκες μάλλον δεν φαντάζει περίεργη η αδελφοποίηση της Σιάν των 8,4 εκ. κατοίκων με την Καλαμάτα των 69.849 κατοίκων. Απλώς θα επισημάνουμε ότι σημαντικό ρόλο στην αδελφοποίηση διαδραμάτισε ο Μεσσήνιος τότε υπουργός Εσωτερικών και νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Κάπου εδώ όμως σταματούν τα ευχάριστα για τη Μεσσηνία, καθώς η τοπική πολιτική και επιχειρηματική ελίτ δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες συνεργασίας με την Κίνα. Ουσιαστικά οι απεσταλμένοι του δημάρχου Καλαμάτας στη Σιάν δεν έφεραν πίσω τίποτα περισσότερο από φωτογραφίες και αναμνήσεις. Τίποτα αξιοσημείωτο στη Μεσσηνία και στην Πελοπόννησο δεν έφεραν, επίσης, ούτε ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ούτε ο πρώην περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης που επισκέφθηκαν την Κίνα. Και ειλικρινά δεν ξέρω αν κάποιος θα μπορούσε να φέρει επενδύσεις από την Κίνα στη Μεσσηνία, όταν οι Μεσσήνιοι -όπως και οι υπόλοιποι Ελληνες- ήταν έτοιμοι να υποδεχτούν τους επενδυτές με διαδηλώσεις, όπως υποδέχτηκαν οι Πειραιώτες την Cosco. Κάπου εδώ αξίζει να θυμηθούμε ότι δεν διαδήλωνε μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ κατά των επενδύσεων. Διαδήλωνε κατά του «ξεπουλήματος του ΟΛΠ» και ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γιώργος Παπανδρέου.
Ας επιστρέψουμε όμως στην Πελοπόννησο και στη Μεσσηνία, για να επισημάνουμε ότι οι επιχειρήσεις και οι φορείς δεν είχαν να προτείνουν τίποτα ουσιαστικό στους Κινέζους και απλώς περίμεναν τους... επενδυτές να φέρουν καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας στις οποίες θα διόριζαν συγγενείς και φίλους. Εκτιμώ, μάλιστα, ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να αρπάξουν από τους Κινέζους όσα άρπαξαν οι πρόγονοί τους από το Σχέδιο Μάρσαλ των Αμερικάνων και οι ίδιοι από τα... ΕΣΠΑ.
Στην άλλη άκρη του... αεροδρομίου, κουνάνε μαντίλι και φεύγουν για άλλους τόπους όσοι θα μπορούσαν να σχεδιάσουν την Πελοπόννησο του 21ου αιώνα, αλλά και να συνεργαστούν ισότιμα με τους Κινέζους. Ετσι, στη Μεσσηνία και στην Πελοπόννησο μένουν μόνο όσοι μπορούν να σχεδιάσουν αμφιλεγόμενες αναπλάσεις πλατειών και όσοι καραδοκούν να αρπάξουν μεγαλύτερο μερίδιο από το ΕΣΠΑ υλοποιώντας έργα αναπλάσεων. Κάπου στην Ανατολή, οι επενδυτές δεν βιάζονται. Ξέρουν ότι μπορούν να αγοράσουν φθηνότερα στο μέλλον.
