Για παράδειγμα, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς σωστά επεσήμανε ότι είναι αναγκαία η περιστολή των δαπανών. Λησμόνησε όμως να αναφερθεί στο… Ζάππειο, στα ισοδύναμα μέτρα και στον αντιμημονιακό λαϊκισμό που ο ίδιος νομιμοποίησε προσπαθώντας να αποκομίσει πολιτικό όφελος. Λησμόνησε επίσης να αναφερθεί στους ρουσφετολογικούς διορισμούς ανάξιων "ημετέρων", που έκαναν αναγκαία τη λήψη των μέτρων.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας περιέγραψε πολύ ωραία το πελατειακό κράτος και τις ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν εξήγησε γιατί οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζονται με πάθος αυτές τις πελατειακές δομές και τα προνόμια των συντεχνιών που δημιούργησαν οι "πράσινοι" και οι "γαλάζιοι" εκμαυλιστές. Επί τη ευκαιρία, ακόμα δεν έχω καταλάβει αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα αυξήσει τους φόρους ή θα μειώσει τις δαπάνες για να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό, όταν θα καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση.
Ο ρήτορας πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος είναι φανερό ότι έχει πλέον χάσει την αξιοπιστία του και δεν πείθει, ακόμα κι όταν λέει... παραπάνω από τη μισή αλήθεια. Στη συζήτηση στη Βουλή ο κ. Βενιζέλος είπε σχεδόν ολόκληρη την αλήθεια, όμως δεν έπεισε κανέναν γιατί αφενός έχει αμαρτωλό παρελθόν και αφετέρου είναι πρόεδρος σε ένα αμαρτωλό κόμμα, που ενώ διέδιδε στους οπαδούς του ότι υπάρχουν λεφτά, τελικώς τους επέβαλε χαράτσια.
Οι πρόεδροι των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνος Καμμένος, της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος, της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης και του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα απευθύνθηκαν στο στενό τους ακροατήριο, και είμαι σίγουρος ότι ικανοποίησαν και τον πιο απαιτητικό οπαδό τους. Μιλώντας τη γλώσσα του κομματικού πατριωτισμού με ακαδημαϊκή προσήλωση, κατόρθωσαν αυτό που ήθελαν: να μην ξεφύγουν σπιθαμή από το κομματικό ιδεολογικό πλαίσιο. Δεν συγκίνησαν το μεγάλο ακροατήριο, αλλά δεν μπορούν να τα έχουν κι όλα δικά τους... Η κομματική ορθοδοξία απαιτεί θυσίες. Σε κάθε περίπτωση, το μαγαζί να 'ναι καλά και... ψηφοφόρους θα βρουν.
Τι δεν είπαν λοιπόν οι πολιτικοί; Πρώτα απ' όλα ξέχασαν να αναφερθούν στα… ισοδύναμα μέτρα. Για παράδειγμα, κανένας δεν είπε ότι υπάρχουν 2 επιλογές για την περιστολή των δαπανών μισθοδοσίας του Δημοσίου: Η πρώτη ήταν αυτή που ψηφίστηκε και προβλέπει οριζόντιες περικοπές στους μισθούς και κατάργηση των δώρων. Η δεύτερη επιλογή ήταν η απόλυση περίπου 250.000 δημοσίων υπαλλήλων που "δουλεύουν" ως αργόσχολοι σε οργανισμούς-φαντάσματα. Αν εφαρμοζόταν η δεύτερη επιλογή, δεν θα κοβόταν ο μισθός των δασκάλων και των νοσοκόμων για να παραμείνουν στη θέση τους οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας του Δημοσίου. Ανεξάρτητα όμως από τη δική μου θέση -που είναι σαφέστατα υπέρ της απόλυσης- θα μπορούσε να γίνει ένα δημοψήφισμα, ώστε να αποφασίσουν οι πολίτες τι ακριβώς θέλουν: Θέλουν απολύσεις ή κακοπληρωμένους δασκάλους κι αστυνομικούς; Θέλουν πολλούς χαμηλόμισθους δημόσιους υπάλληλους ή λίγους και καλοπληρωμένους;
Ειλικρινώς δεν ξέρω τι θα απαντούσαν οι πολίτες. Γνωρίζω όμως ότι δεν τους δόθηκε η δυνατότητα της επιλογής. Και δεν τους δόθηκε γιατί οι πολιτικοί έλεγαν ξανά μισές αλήθειες, τονίζοντας ότι η λήψη των μέτρων είναι αναγκαία, χωρίς να διευκρινίσουν ότι υπάρχουν κι άλλες επιλογές πέρα από την οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων.
Επίσης, οι πολιτικοί ξέχασαν να πουν ότι χρειάζεται να κλείσουν περίπου 250.000 θνησιγενείς ιδιωτικές επιχειρήσεις που επιβιώνουν επειδή δεν πλήρωναν φόρους και εισφορές ούτε την εποχή των παχιών αγελάδων. Οι επιχειρήσεις αυτές επιβιώνουν ρουφώντας ρευστότητα από τις υγιείς επιχειρήσεις, οι οποίες τελικώς θα κλείσουν πρώτες αν κάποιος δεν σκοτώσει τα... βαμπίρ. Δυστυχώς όμως, οι επιχειρήσεις-βαμπίρ θα συνεχίσουν να λειτουργούν επειδή είναι ανύπαρκτοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα μπορούσαν να τις κλείσουν. Ετσι κι αλλιώς οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στην πραγματικότητα λειτουργούσαν -και σε μεγάλο βαθμό λειτουργούν ακόμα- ως προέκταση του κομματικού κράτους. Γι' αυτό ούτε μπόρεσαν ούτε θα μπορέσουν να συλλάβουν τη φοροδιαφυγή. Χρειάζεται να διαλυθούν και στη θέση τους να δημιουργηθούν νέοι μηχανισμοί, οι οποίοι θα στελεχωθούν με νέους, αδιάφθορους και καλοπληρωμένους επιστήμονες. Ομως για να είναι καλοπληρωμένοι οι επιστήμονες που θα στελεχώσουν τον νέο κρατικό μηχανισμό, θα πρέπει να απολυθούν οι… αργόσχολοι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας του Δημοσίου.
Οι πολιτικοί όμως, όπως προαναφέραμε, ξέχασαν να αναφέρουν την εναλλακτική λύση της απόλυσης - και αυτό ουσιαστικά δείχνει ότι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Τα πρόσωπα που διαχειρίζονται την εξουσία είναι βαθιά συντηρητικά. Δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα γιατί έτσι πιστεύουν ότι θα παραμείνουν στην εξουσία. Το μόνο που ίσως χρειαστεί να αλλάξουν είναι… η κομματική τους στέγη, καθώς γκρεμίζονται οι πάλαι ποτέ λαοφιλείς πολυκατοικίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
Στον αντίποδα, η οικονομία και η κοινωνία χρειάζονται απαραιτήτως αλλαγές, τις οποίες όμως δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν οι πολιτικοί που λένε μισές αλήθειες για να παραμείνουν στην εξουσία ή για να την κατακτήσουν. Οποιος σας λέει ότι η έξοδος από τον φαύλο κύκλο είναι εύκολη υπόθεση, σας λέει τη μισή αλήθεια. Ισως γιατί θέλει να πάρει τη θέση των πολιτικών που καταρρέουν επειδή... λένε μισές αλήθειες.
