Συγκεκριμένα, θα αναλύσουμε στοιχεία της ΑΑΔΕ για τα φορολογικά έσοδα των επιχειρήσεων της Πελοποννήσου, που αποδεικνύουν ότι οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν, γιατί αν δηλώσουν τα πραγματικά τους εισοδήματα θα... κλείσουν εξαιτίας της υψηλής φορολόγησης.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ: Ζημιές ή μηδενικά έσοδα δήλωσε το 2019 στην Εφορία το 64,7% των 13.484 επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Εάν προστεθούν και οι επιχειρήσεις που εμφανίζονται οριακά κερδοφόρες, τα στοιχεία δείχνουν ότι το 80% των επιχειρήσεων δηλώνει κέρδη κάτω από 10.000 ευρώ.
Στον αντίποδα, μόνο 33 επιχειρήσεις δηλώνουν κέρδος μεγαλύτερο από 900.000 ευρώ – ενώ κέρδη πάνω από 7,5 εκ. ευρώ δήλωσαν μόνο 2 επιχειρήσεις της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Από τις 13.484 επιχειρήσεις της Περιφέρειας Πελοποννήσου δήλωσαν ζημιές οι 4.261 (31%) και μηδενικά κέρδη οι 4.475 (33%). Μικρά κέρδη, μέχρι 10.000 ευρώ, δήλωσαν 2.063 επιχειρήσεις (15% του συνόλου). Οι 4.261 ζημιογόνες επιχειρήσεις είχαν τζίρο 1,1 δισ. ευρώ – και όποιος κάνει τη σχετική διαίρεση, θα διαπιστώσει έκπληκτος ότι η μέση ζημιογόνος επιχείρηση έχει έσοδα 241.941 ευρώ.
Οι 4.475 επιχειρήσεις που δήλωσαν μηδενικά κέρδη έχουν μέσο τζίρο 7.505 ευρώ, και οι 2.063 που δήλωσαν κέρδη κάτω από 10.000 ευρώ έχουν μέσο τζίρο 145.501 ευρώ.
Αν πάρουμε στα σοβαρά τις παραπάνω δηλώσεις, όπως τις παίρνει το ελληνικό κράτος, θα διαπιστώσουμε ότι τουλάχιστον 2 στις 3 επιχειρήσεις της Πελοποννήσου δεν είναι βιώσιμες. Στην πραγματικότητα όμως, όποιος ξέρει να διαβάζει τα greek statistics θα διαπιστώσει ότι τουλάχιστον 2 στις 3 επιχειρήσεις φοροδιαφεύγουν, κυρίως επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Με απλά λόγια: Η φορομπηχτική πολιτική αναγκάζει τις επιχειρήσεις να λειτουργήσουν στην παράλληλη αγορά, γιατί αν δηλώσουν τα πραγματικά τους εισοδήματα θα βάλουν λουκέτο.
Σε μια κανονική χώρα, με αυτά τα δεδομένα το κράτος θα μείωνε τους φόρους, με στόχο αφενός να διευρύνει τελικά τα έσοδά του και, αφετέρου, να διευρύνει τη φορολογική βάση, ώστε να μην πέφτουν τα βάρη μόνο στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους που δεν μπορούν να αποκρύψουν το εισόδημά τους. Στην Ελλάδα όμως, το κράτος διατηρεί υψηλή τη φορολογία, κάνοντας ελκυστική τη λειτουργία των επιχειρήσεων στην παράλληλη αγορά.
Ανοίγοντας παρένθεση, αξίζει να επισημάνουμε ότι η υψηλή φορολόγηση διατηρείται στο όνομα του κράτους πρόνοιας, αλλά στην πραγματικότητα οι παρεχόμενες δημόσιες υπηρεσίες είναι χαμηλής ποιότητας και γι’ αυτό οι πολίτες προσφεύγουν συνήθως στον ιδιωτικό τομέα για να αγοράσουν (πολλές φορές στην παράλληλη αγορά) υπηρεσίες υψηλότερης ποιότητας. Για παράδειγμα: Το κράτος θεωρητικά παρέχει σε όλους δωρεάν υγεία, αλλά οι πολίτες βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη επειδή δεν εμπιστεύονται το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τις υπηρεσίες του – ή δεν εξυπηρετούνται σωστά από αυτό. Δεύτερο παράδειγμα: Το κράτος θεωρητικά παρέχει δωρεάν παιδεία σε όλους, αλλά οι γονείς βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τα φροντιστήρια των παιδιών τους.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από την ποιότητα των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών, το κράτος, για να δημιουργήσει μια υγιή ανταγωνιστική αγορά, πρέπει να θεσπίσει λογικούς φόρους και ασφαλιστικές εισφορές για τις επιχειρήσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να αφήσει αφορολόγητα τα έσοδα των επιχειρήσεων που έχουν τζίρο μικρότερο από 250.000 ευρώ, και να επικεντρωθεί στην προσπάθεια είσπραξης του ΦΠΑ, θεσπίζοντας σοβαρά κίνητρα για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους που κάνουν αγορές με ηλεκτρονικό χρήμα. Για παράδειγμα: Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι μπορούν κατοχυρώνουν αφορολόγητο εισόδημα μέχρι 25.000 ευρώ αν κάνουν με ηλεκτρονικό χρήμα το 80% των αγορών τους. Το κράτος, εισπράττοντας τον ΦΠΑ που σήμερα χάνει στην παράλληλη αγορά, όχι μόνο θα ισοσκελίσει τα απολεσθέντα έσοδα από τη μείωση του φόρου εισοδήματος, αλλά θα δει στο ταμείο του έσοδα που ούτε καν έχουν φανταστεί οι γραφειοκράτες του υπουργείου Οικονομικών.
Δυστυχώς όμως, όλες οι κυβερνήσεις, αντί να κάνουν το αυτονόητο θεσπίζοντας χαμηλούς φόρους και αυστηρές ποινές για τους φοροφυγάδες, προτιμούν να συνεχίζουν αυτή την κοροϊδία, που οδηγεί στην εξάπλωση της παράλληλης οικονομίας, στην απώλεια εσόδων και κάθε... λογικής, καθώς και στην άγνοια των πραγματικών στοιχείων της οικονομίας, που εμποδίζει τη χάραξη κάθε ρεαλιστικής και δίκαιης πολιτικής.
Οι κυβερνήσεις κάνουν ότι επιβάλουν υψηλούς φόρους, και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κάνουν ότι δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα. Και όπως φαίνεται, η κοροϊδία θα συνεχιστεί μέχρι τελικής πτώσεως μετά από μια νέα χρεοκοπία.
Θανάσης Λαγός
