Ταυτόχρονα θα μπορέσουμε να συζητήσουμε για τη μελλοντική ανάπτυξη, απαλλαγμένοι (έστω και πρόσκαιρα) από ψευδοπροφητείες για "το τέλος του καπιταλισμού" και την ανάγκη κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας από αλάθητους σοφούς.
Ανοίγοντας παρένθεση, αξίζει να επισημάνουμε ότι προφητείες για "το τέλος του κόσμου", "το τέλος της ιστορίας" και "το τέλος του καπιταλισμού" διαδίδονταν, διαδίδονται και πάντα θα διαδίδονται, από ιερείς, επιστήμονες και πολιτικούς που θέλουν να γίνουν... χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων. Εννοείται ότι οι προφητείες πολλαπλασιάζονται σε περιόδους κρίσης, επειδή η διατάραξη της κοινωνικής ισορροπίας ευνοεί τα σχέδια όσων ονειρεύονται να γίνουν χαλίφηδες στη θέση των χαλίφηδων. Με άλλα λόγια: Από το 2008 μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα βιώσαμε μια αναμενόμενη σε περιόδους κρίσης άνθιση των προφητειών για "το τέλος του καπιταλισμού", που στόχο είχε να φέρει τους προφήτες στην εξουσία.
Κλείνοντας την παρένθεση επιστρέφουμε στη Μεσσηνία, που εδώ και πολλές δεκαετίες παραμένει δέσμια των προφητειών επειδή αρνείται να πιστέψει στις δυνάμεις της. Για λόγους που είναι αδύνατον να αναλυθούν σε άρθρο εφημερίδας, η Μεσσηνία μετά τον εμφύλιο, αντί να βασιστεί στις παραγωγικές της δυνάμεις, άκουγε δεξιές κι αριστερές σειρήνες που της έταζαν άκοπη κρατική ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα όμως, το συγκεντρωτικό κράτος των Αθηνών άφησε χωρίς σύγχρονες υποδομές τη Μεσσηνία – και χρειάστηκε να γίνει η μεγάλη επένδυση της Costa Navarino από τον αείμνηστο καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλο για να βγει ο νομός από το βάλτο της ύφεσης και της υπανάπτυξης.
Μετά το τέλος και της υγειονομικής κρίσης, οι ίδιοι οι Μεσσήνιοι, με τη στάση τους, θα επιλέξουν ανάμεσα στον ανηφορικό δρόμο της παραγωγής πλούτου και στον κατήφορο των... προφητών. Η πρώτη επιλογή προϋποθέτει εμπιστοσύνη στις παραγωγικές δυνάμεις της Μεσσηνίας, ενώ η δεύτερη απλώς εναποθέτει το μέλλον του νομού στα χέρια όσων κάνουν καριέρα προφητεύοντας δεινά και μοιράζοντας ματόχαντρα για την οικονομία.
Θανάσης Λαγός
