Όλοι οι παραπάνω οικισμοί, αν υπήρχαν συχνά δρομολόγια τρένου, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως αναβαθμισμένα προάστια του αστικού κέντρου της Καλαμάτας και να προσελκύσουν περισσότερους κατοίκους, καθώς θα πρόσφεραν καλύτερη ποιότητα ζωής. ∆υστυχώς όμως οι άρχοντες που διαχειρίστηκαν το παρόν και το μέλλον της Καλαμάτας περιόρισαν την πόλη στα στενά όρια μεταξύ Μαντίνειας και Ασπροχώματος στερώντας της την διέξοδο στον μεσσηνιακό κάμπο. Στην πραγματικότητα άρχοντες και πολίτες "χάρισαν" στους Ρομά τα καλύτερα οικόπεδα σε Αρι και Πλατύ επειδή τα θεωρούν υποδεέστερα. Μετά από πολλά χρόνια ο ιστορικός του μέλλοντος προφανώς θα γελά με αυτές τις επιλογές, όπως γελάμε εμείς σήμερα με όσους εγκατέστησαν τους πρόσφυγες στους "ανθυγιεινούς" παραθαλάσσιους οικισμούς του Κορδία και του Νικηταρά.
Ανοίγοντας παρένθεση αξίζει να επισημάνουμε ότι τόσο η εγκατάλειψη του σιδηροδρομικού δικτύου όσο και η υποβάθμιση της οικιστικής διεξόδου στον μεσσηνιακό κάμπο δεν είναι αποτέλεσμα ενός "σατανικού σχεδίου" που εκπονήθηκε από όσους έχουν συμφέροντα στο κέντρο της Καλαμάτας. Η παρακμή των τελευταίων ετών είναι αποτέλεσμα της αδράνειας που επέφερε η άσκηση συντηρητικής διαχειριστικής πολιτικής, η οποία έχει μοναδικό στόχο τη νομή της εξουσίας. Κλείνοντας την παρένθεση θα αφήσουμε εσάς να αποφασίσετε αν είναι καλό ή κακό να ζείτε σε έναν φτωχό τόπο με άρχοντες ικανούς μόνο για τη διατήρηση της κατεστημένης τάξης πραγμάτων. Έτσι και αλλιώς οι πολίτες κρίνουν στην κάλπη τους άρχοντες που κλείνουν τους σιδηροδρομικούς σταθμούς για να στεγάσουν στα κτήριά τους συλλόγους και πανηγύρια. Στην υπόλοιπη Ευρώπη οι πολίτες θα είχαν ξεσηκωθεί ζητώντας σιδηροδρομική σύνδεση του λιμανιού της Καλαμάτας με τον Αερολιμένα "Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος", τη Μεσσήνη, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και φυσικά το Νοσοκομείο Μεσσηνίας.
∆υστυχώς όμως σχεδόν κανένας δεν ενδιαφέρεται για τον σιδηρόδρομο, ενώ αντιθέτως οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η ανάπτυξη είναι θέμα οικονομικών ενισχύσεων προς τη "συντεχνία" στην οποία είναι μέλη. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, για το τρένο στη Μεσσηνία θα συζητήσουμε σοβαρά μόνο όταν αγγίξουν το 1.000.000 ετησίως οι αφίξεις στο Αεροδρόμιο της Καλαμάτας. Για να συζητήσουμε όμως θα πρέπει να υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο και να μην έχει καταστραφεί από το δρόμο Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη. Θα επανέλθουμε λοιπόν όταν μάθουμε λεπτομέρειες για τη χάραξη του δρόμου. Για την ώρα αρκεί να θυμίσουμε ότι για τη σωτηρία του σιδηροδρομικού δικτύου έχουμε προτείνει ο δρόμος να σταματά στον κόμβο του «Μορέα».
Θανάσης Λαγός
