Συνήθως όμως οι άρχοντες προτιμούν να ακούν και να διαβάζουν ύμνους για την πολιτική τους θέτοντας ταυτόχρονα στο στόχαστρο της εξουσίας όσους επισημαίνουν τα λάθη τους. Ειδικά στην Ελλάδα η εκάστοτε κυβέρνηση, περιφερειακή ή δημοτική αρχή χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα τους υμνολόγους, που ουσιαστικά την αποκοιμίζουν λέγοντας ή γράφοντας πως είναι μοναδική, ανεπανάληπτη και άχαστη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και καθώς η επιχειρηματική τάξη στην Ελλάδα είναι "πάντα με το γκουβέρνο", οι υμνολόγοι αναπαράγουν την προπαγάνδα της εξουσίας μεταφέροντας τελικώς στην ίδια την εξουσία μια ψευδή εικόνα της κοινωνίας, της οικονομίας και των πολιτικών συσχετισμών. Η ψευδής εικόνα οδηγεί σε λάθος αποφάσεις που εξυμνούνται όπως πάντα από τους παρατρεχάμενους της εξουσίας και έτσι η κοινωνία βουλιάζει ακόμα περισσότερο στον φαύλο κύκλο της παρακμής.
Και όταν καταρρεύσει η κυβέρνηση, περιφερειακή ή δημοτική αρχή, οι υμνολόγοι αλλάζουν τροπάριο και υμνούν τον νέο πρωθυπουργό, περιφερειάρχη ή δήμαρχο. Και η ζωή συνεχίζεται μέχρι τελικής κατάρρευσης του μηχανισμού εξουσίας, στο οποίο κυριαρχούν οι δυνάμεις αυτοκαταστροφής, το "περιβάλλον" και οι "κύκλοι" που πιστεύουν τα ψέματα που οι ίδιοι διαδίδουν.
Θανάσης Λαγός
