Ειδικά στην Ελλάδα, όπου κυριαρχεί η λογική της δομικής αντιπολίτευσης, η καταψήφιση όλων των προτάσεων της πλειοψηφίας θεωρείται μονόδρομος για τα κόμματα και τις παρατάξεις της μειοψηφίας. Οποιος παρακολουθεί όμως τις συνεδριάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου και του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας αναρωτιέται αν αυτές οι ετερόκλητες συμμαχίες έχουν πολιτικό μέλλον ή αν έχουν ημερομηνία λήξης την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου.
Η απάντηση προφανώς είναι αυτονόητη, αφού η ευκαιριακή συμμαχία δεν μπορεί να κρύψει τις μεγάλες ιδεολογικές διαφορές μεταξύ των παρατάξεων, που εμποδίζουν μια μελλοντική συγκυβέρνηση. Ειδικά στο Περιφερειακό Συμβούλιο οι αντισυστημικές παρατάξεις είναι σχεδόν αδύνατον να συνεργαστούν με την αξιωματική αντιπολίτευση του Πέτρου Τατούλη, που ιδεολογικά βρίσκεται πιο κοντά με την παράταξη του περιφερειάρχη Παναγιώτη Νίκα. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο κ. Τατούλης εκμεταλλεύεται τις ψήφους των αντισυστημικών παρατάξεων με τον ίδιο τρόπο που τις εκμεταλλεύτηκε η προηγούμενη αξιωματική αντιπολίτευση, για να πλήξει τη δική του περιφερειακή αρχή. Άλλωστε δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει Θουκυδίδη για να γνωρίζεις ότι οι μικρές παρατάξεις (όπως οι μικρές πόλεις στον Πελοποννησιακό Πόλεμο) είναι καταδικασμένες να στηρίξουν ενεργητικά ή παθητικά έναν από τους δύο μεγάλους που μάχονται για την εξουσία. Από εκεί και πέρα, δεν χρειάζεται να είσαι πολιτικός επιστήμονας για να διαπιστώσεις ότι ο κ. Τατούλης δεν έχει ιδεολογικούς φραγμούς και ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί με όλα τα κόμματα για να κατακτήσει την εξουσία. Προφανέστατα επίσης, μετά από εννέα χρόνια διακυβέρνησης ο κ. Τατούλης δεν έχει κάποιο νέο πολιτικό αφήγημα να προβάλει, γι’ αυτό μετράει με ένα αόρατο ικανόμετρο τους αντιπάλους του και βγαίνει πάντα... ικανότερος από όλους.
Σε αντίθεση με το Περιφερειακό Συμβούλιο, όπου κυριαρχεί στην αντιπολίτευση η παράταξη του Πέτρου Τατούλη, στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας βασιλεύει ο απολίτικος ανταγωνισμός μεταξύ των επικεφαλής των παρατάξεων της αντιπολίτευσης (πλην “Λαϊκής Συσπείρωσης”) που χρησιμοποιούν το γνωστό ικανόμετρο, με στόχο να βγάλουν ανίκανο το δήμαρχο και όλους τους άλλους επικεφαλής. Η διαρκής χρήση του ικανόμετρου δεν μπορεί όμως να κρύψει την αδυναμία συνεργασίας μεταξύ των παρατάξεων της μειοψηφίας, εξαιτίας των τεράστιων ιδεολογικών διαφορών που υπάρχουν ακόμα και μεταξύ των μελών της ίδιας παράταξης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι αδύνατη μια κυβερνώσα συνεργασία ετερόκλητων δυνάμεων, αλλά η μακρά κυριαρχία της δεξιάς παράταξης στο Δήμο Καλαμάτας έχει προκαλέσει τεράστιες ψευδαισθήσεις, τόσο δεξιότερα όσο και στ’ αριστερά της παράταξης του δημάρχου Θανάση Βασιλόπουλου.
Σε κάθε περίπτωση και αν δεν ανατραπεί ο κομματικός συσχετισμός δυνάμεων στις εθνικές εκλογές, οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης είναι αυτές που πρέπει να αναζητήσουν ένα κοινό σχήμα διεκδίκησης της εξουσίας απέναντι στην παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Καλώς ή κακώς η Νέα Δημοκρατία είναι το μόνο κόμμα που έχει ισχυρά ερείσματα στην αυτοδιοίκηση, καθώς το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει μεγάλο αριθμό μικρομεσαίων στελεχών και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει ακόμα να γίνει μαζικό κόμμα. Απέναντι σε έναν "γαλάζιο" υποψήφιο, πιθανότητες επιτυχίας τη δεύτερη Κυριακή έχει μόνο όποιος καταφέρει να δημιουργήσει ένα αντινεοδημοκρατικό μέτωπο, που θα εκτείνεται από το χώρο της εθνικιστικής Δεξιάς μέχρι τις παρυφές του αντιεξουσιαστικού χώρου. Μπορούν άραγε να συνεργαστούν όσοι ονειρεύονται μια ευρωπαϊκή Καλαμάτα με όσους ονειρεύονται την κατάρρευση της Δύσης;
Η απάντηση είναι αυτονόητη, αν και υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ότι η προοπτική κατάκτησης της εξουσίας μπορεί να συνενώσει δημοκράτες και αντιδημοκράτες, όπως φιλοξένησε και στο παρελθόν κάτω από την ίδια στέγη εκσυγχρονιστές και λαϊκιστές. Η άποψη αυτή σε κανονικές συνθήκες κάθε άλλο παρά αβάσιμη είναι. Στους ταραγμένους σημερινούς καιρούς όμως, μάλλον αιθεροβατεί όποιος πιστεύει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι άσχετος με τον πόλεμο για τον έλεγχο των κατασκευαστικών και των δημοσίων έργων στην Ελλάδα. Εννοείται ότι αιθεροβατεί εξίσου όποιος πιστεύει ότι ο τεχνολογικός ανταγωνισμός για το 5G μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας δεν μπορεί να επηρεάσει μέσω δικτύων παραπληροφόρησης μια απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας. Και ο νοών νοείτω, σε μια εποχή που ο "εθνικός εργολάβος" και ο "εθνικός προμηθευτής" παρέδωσαν τη σκυτάλη του "Μορέα" εν μέσω αντιδράσεων για τα έργα της εταιρείας.
Θανάσης Λαγός
