Πολύ φοβάμαι όμως ότι για μια ακόμα φορά τα κόμματα θα χρησιμοποιήσουν τα κρούσματα κυρίως για να πλήξουν τον πολιτικό τους αντίπαλο, αφήνοντας άθικτες όλες τις πηγές διαφθοράς και το σύστημα συγκάλυψης του ελληνικού παρεοκρατικού καπιταλισμού. Έτσι και αλλιώς κανένα κόμμα δεν δείχνει διάθεση να θεραπεύσει τον «μεγάλο ασθενή» της δημοκρατίας στην Ελλάδα, που είναι η δικαιοσύνη. Για αυτό και οι πολίτες είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί κάθε φορά που ακούν μεγαλόστομες διακηρύξεις για «το μαχαίρι που θα φτάσει στο κόκκαλο». Ιδιαίτερα επιφυλακτικοί όμως είναι οι πολίτες και απέναντι στον «ευνουχισμένο» Τύπο, που δεν μπορεί να δημοσιεύσει ούτε τα ονόματα νεκρών κακοποιών, επειδή ο νομοθέτης θέτει τα προσωπικά δεδομένα πάνω από το κοινό καλό.
Μέσα σε αυτό το θεσμικό πλαίσιο η αποκάλυψη των κρουσμάτων διαφθοράς απλώς ενισχύει την καχυποψία των πολιτών, που έτσι και αλλιώς γνωρίζουν ότι πάντα υπάρχουν θύματα στον διαρκή πόλεμο για τη νομή της εξουσίας και τη διανομή του κρατικού χρήματος. Μένει λοιπόν να δούμε αν τα πρόσφατα κρούσματα διαφθοράς είναι μεμονωμένα τυχαία περιστατικά ή αν ήρθαν στην επιφάνεια λόγω των ανακατατάξεων που προκαλεί στον πολιτικοοικονομικό χάρτη της Ευρώπης η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Σε κάθε περίπτωση, είναι τουλάχιστον αξιοπρόσεκτος ο ρυθμός αποκάλυψης κρουσμάτων διαφθοράς, ενώ θεωρητικώς η οικονομική ελίτ και η ελληνική κυβέρνηση έχουν συμφωνήσει σιωπηρά για τη διανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης. Προσωπικά δεν θα εκπλαγώ αν συνεχιστεί με αμείωτη ένταση η αποκάλυψη «κρυμμένων σκελετών» στις κομματικές ντουλάπες. Αντιθέτως θα εκπλαγώ αν το πολιτικό προσωπικό της χώρας καταφέρει να διαχειριστεί ικανοποιητικά τις πληροφορίες που βγάζουν προς τα έξω επιλεκτικά οι εμπλεκόμενοι στον ενεργειακό πόλεμο που έχει ξεσπάσει μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Θανάσης Λαγός
