Υπενθυμίζοντας ότι στις 24 Ιανουαρίου συζητείται στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) η προσφυγή κατά της απόφασης Γεωργαντά για την Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (ΠΟΠ) Ελιά Καλαμάτας, θεωρούμε περιττό να επισημάνουμε για μία ακόμα φορά πως οι περισσότεροι αιρετοί δεν πιστεύουν στις δυνατότητες των πιστοποιημένων αγροτικών προϊόντων, αλλά ενδιαφέρονται κυρίως για τις αποζημιώσεις - έμμεσες ενισχύσεις της εκλογικής τους πελατείας. Εννοείται ότι αν μόνο ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας δεν πίστευε στις δυνατότητες της ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας, θα ήταν μικρό το κακό για τη Μεσσηνία, γιατί θα αρκούσε η καταψήφισή του, προκειμένου να αλλάξει η αγροτική οικονομική πολιτική.
Το αναπτυξιακό πρόβλημα του αγροτικού τομέα όμως παραμένει άλυτο, επειδή γενικά οι κοινωνικοί εταίροι δεν πιστεύουν πραγματικά στις δυνατότητες των πιστοποιημένων αγροτοδιατροφικών προϊόντων, με συνέπεια να πωλούνται χύμα στην αγορά ανώνυμα προϊόντα χαμηλότερης αξίας από τα πιστοποιημένα επώνυμα. Με αυτό τον τρόπο, οι Έλληνες παραγωγοί παραμένουν όμηροι των αιρετών που μοιράζουν αποζημιώσεις και ενισχύσεις, ενώ την ίδια ώρα τα ιταλικά και ισπανικά επώνυμα προϊόντα κατακτούν τις διεθνείς αγορές. Σε κάθε περίπτωση, είναι ανώφελη η συζήτηση για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου με κοινωνικούς εταίρους που δεν πιστεύουν στα πιστοποιημένα αγροτικά προϊόντα, επειδή έμαθαν να πωλούν, να αγοράζουν και να ενισχύουν ανώνυμα προϊόντα άγνωστης προέλευσης και ποιότητας.
Προσωπικά δεν θα εκπλαγώ ακόμα κι αν δω σε λίγα χρόνια να προσφέρονται στα καταστήματα εστίασης της Μεσσηνίας μόνο ελιές Τουρκίας και ελαιόλαδο Τυνησίας, αφού η άρχουσα πολιτική και οικονομική τάξη του νομού δεν μπορεί να αντιληφθεί τις σύγχρονες τάσεις της αγοράς και ενδιαφέρεται μόνο για την κατανομή της πίτας των αποζημιώσεων και των ενισχύσεων.
Θανάσης Λαγός
