Προφανώς αν δεν είχαν ληφθεί ακραία αστυνομικά μέτρα οι ντόπιοι κουκουλοφόροι θα είχαν συγκρουστεί με αυτούς που έρχονταν από την Αττική και σταμάτησαν στα διόδια των Αρφαρών. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, «ενώ έχει εκδοθεί η σχετική απόφαση απαγόρευσης μετακίνησης οργανωμένων φιλάθλων από τον υφυπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, ομάδα περίπου 200 ατόμων επιβαίνοντες σε οχήματα και βαν κατευθύνθηκαν μαζικά προς την Καλαμάτα, όπου και έχει προγραμματισθεί να διεξαχθεί ο τελικός Κυπέλλου βόλεϊ. Τα άτομα, μόλις αντιλήφθηκαν αστυνομική παρουσία στα διόδια Αρφαρών και λίγο πριν διενεργηθεί ο έλεγχος, απέρριψαν στο πρανές του αυτοκινητοδρόμου 89 φωτοβολίδες - κροτίδες, πυρσό, 3 αυτοσχέδια πιστόλια εκτόξευσης φωτοβολίδων (τύπου στυλό), 3,6 γραμμάρια ακατέργαστης κάνναβης, 0,4 γραμμάρια κοκαΐνης και 1 δισκίο Xanax».
Αξίζει να σημειωθεί ότι για να αποφευχθούν συγκρούσεις οπαδών στην Τέντα, όπου διεξήχθη το Final-4, εκδόθηκαν 1.200 ονομαστικές προσκλήσεις (ονοματεπώνυμο, αριθμός δελτίου ταυτότητας ή διαβατηρίου ή άδειας διαμονής, εφόσον πρόκειται για αλλοδαπούς και ΑΜΚΑ για τα παιδιά), που μοιράστηκαν στις 4 φιναλίστ ομάδες και στα τοπικά σωματεία. Όπως φαίνεται όμως, οι χούλιγκαν είχαν δώσει ραντεβού στους δρόμους της Καλαμάτας -και τελικώς η αιματοχυσία αποφεύχθηκε χάρη στα αυστηρά αστυνομικά μέτρα.
Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι τα πρωτόγνωρα μέτρα ελήφθησαν γιατί η κυβέρνηση μετά τα Τέμπη φοβάται ότι ένα νέο θανατηφόρο δυστύχημα ενδέχεται να δώσει τη χαριστική βολή στο επικοινωνιακό προφίλ της. Άλλοι τονίζουν θετικά τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Αστυνομίας, υποστηρίζοντας ότι μόνο η κυβέρνηση είναι εγγυητής της δημόσιας τάξης -και ότι όποιος καταγγέλλει γενικώς και αορίστως την «αστυνομοκρατία» τελικώς υποθάλπει τη βία και την εγκληματικότητα. Το θέμα είναι όμως ότι σε κάθε Final-4 πρέπει να πρωταγωνιστούν μονάχα οι αθλητές. Μόνο σε ένα αποτυχημένο κράτος (failed state) πρωταγωνιστούν οι αστυνομικοί στα Final-4 (και δη του βόλεϊ!), επειδή η κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί να συγκρουστεί με τους μισθοφορικούς στρατούς των ολιγαρχών, οι οποίοι εκτός όλων των άλλων λυμαίνονται και τον ελληνικό αθλητισμό.
Στα κανονικά κράτη ο αθλητισμός είναι μια γιορτή για οικογένειες που πάνε στο γήπεδο χωρίς να φοβούνται τις φωτοβολίδες και τα ρόπαλα. Οι τρόποι για να γίνει αυτό είναι γνωστοί. Και η απροθυμία, ασυγχώρητη.
Θανάσης Λαγός
