Η εσωστρέφεια της τοπικής οικονομικής ελίτ, με φωτεινές εξαιρέσεις λίγες επιχειρήσεις, έχει βαθιές ρίζες στο μεταπολεμικό προστατευτικό κράτος της Δεξιάς και δεν είδε ποτέ με καλό μάτι το άνοιγμα της ελληνικής οικονομίας μετά την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι τάσεις εσωστρέφειας της τοπικής οικονομικής ελίτ ενισχύθηκαν και από την Αριστερά, που ζητούσε διαρκώς και αδιαλείπτως επιπρόσθετα μέτρα προστασίας των μεσσηνιακών επιχειρήσεων από τον ανταγωνισμό και την παγκοσμιοποίηση. Η απομόνωση του νομού ξεπεράστηκε μόνο όταν οι δημοτικές παρατάξεις του Σταύρου Μπένου, του Χρήστου Μαλαπάνη, του Γιώργου Κουτσούλη, υποκαθιστώντας τη δειλή επιχειρηματική τάξη κατάφεραν να εξαγάγουν την πολιτιστική φήμη της Καλαμάτας στην υπόλοιπη Ελλάδα. Τα χρόνια εκείνα μπήκαν δειλά - δειλά και οι βάσεις για να μετατραπεί η Καλαμάτα σε τουριστικό προορισμό, αλλά η προσπάθεια έμεινε ημιτελής εξαιτίας της έλλειψης επενδύσεων. Οι δημοτικές επιχειρήσεις, πάνω στις οποίες βασίστηκε η εξωστρεφής πορεία της Καλαμάτας και του νομού, έκλεισαν τον κύκλο τους, που έτσι και αλλιώς είχε μικρή ακτίνα, στις αρχές του 20ού αιώνα και από τότε μέχρι σήμερα κανένας ιδιωτικός φορέας δεν μπόρεσε να αναπληρώσει το έργο τους.
Έτσι και αλλιώς η Costa Navarino ήταν… μακριά και η τουριστική κοινότητα της Καλαμάτας απρόθυμη να ακολουθήσει τα οράματα του αείμνηστου καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου. Για αυτό ο μέσος Καλαματιανός επιχειρηματίας δεν έδειξε καμία διάθεση να «εμπλακεί» στην παραγωγή σύνθετων τουριστικών προϊόντων, όπως για παράδειγμα η κατασκευή και πώληση παραθεριστικών καταλυμάτων που γινόταν στην Ισπανία από τη δεκαετία του 1980. Η τοπική επιχειρηματική ελίτ ενδιαφερόταν και ενδιαφέρεται κυρίως να διατηρήσει την πελατεία των εμπορικών αντιπροσώπων και για αυτό ανεβαίνει στα κάγκελα όταν ακούει για πεζοδρομήσεις που θα εμποδίζουν τη μετακίνηση των πλασιέ από το ξενοδοχείο στο εμπορικό κατάστημα. Αυτή η τάση εσωστρέφειας εκφράστηκε απόλυτα από τον πρώην δήμαρχο Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα που διοίκησε την πόλη (σύμφωνα με τον ίδιο) χωρίς όραμα και με γνώμονα τη βούληση της τοπικής ελίτ, που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα στην Καλαμάτα και στη Μεσσηνία. Μη βιαστείτε όμως να ρίξετε το ανάθεμα στον κ. Νίκα. Ο πρώην δήμαρχος απλώς αναδείχθηκε ιδανικός διαχειριστής των αιτημάτων μιας εσωστρεφούς ελίτ, που φοβάται τον ανταγωνισμό και την ελεύθερη αγορά.
Θανάσης Λαγός
