Γι’ αυτό δεν διαμαρτύρονται ούτε για τα σύγχρονα «γεφύρια της Άρτας» που ονομάζονται δημόσια έργα, ούτε για την αναποτελεσματικότητα του κράτους, ούτε καν για το χρόνο που χρειάζεται κάποιος ασφαλισμένος για να κλείσει ραντεβού με γιατρό. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο προεκλογικός διάλογος για το μέλλον της Μεσσηνίας μάλλον δεν θα ανοίξει ούτε και σε αυτή την προεκλογική περίοδο, αφού σχεδόν κανένας δεν τολμά να θέσει «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων» για να εξηγήσει τις αιτίες της υπανάπτυξης του νομού και της Πελοποννήσου. Όμως η Περιφέρεια Πελοποννήσου, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (ΜΟΔ) ίσο με το… 54% του μέσου όρου της Ευρώπης των 27, βρίσκεται πλέον σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Κι αν δεν ακολουθήσει την αναπτυξιακή ευρωπαϊκή πεπατημένη, εντός της επόμενης αυτοδιοικητικής περιόδου θα βρεθεί αντιμέτωπη με απειλές που μπροστά τους η χρεοκοπία του 2010 θα μοιάζει με παρέλαση προσκόπων πριν την επέλαση της Χρυσής Ορδής.
Και πρώτα απ’ όλα, η Περιφέρεια Πελοποννήσου χρειάζεται να συνδεθεί αεροπορικώς τόσο με την υπόλοιπη Ευρώπη όσο και με Αμερική, Ασία και Αυστραλία. Το Αεροδρόμιο της Καλαμάτας όμως δεν μπορεί να γίνει πύλη της Πελοποννήσου χωρίς αξιόπιστη συγκοινωνιακή σύνδεση με την υπόλοιπη Μεσσηνία αλλά και με τους υπόλοιπους νομούς. Το έλλειμμα συγκοινωνιακής σύνδεσης με το Αεροδρόμιο της Καλαμάτας οδηγεί καθημερινώς δεκάδες Πελοποννήσιους στο Αεροδρόμιο της Αθήνας, για να ταξιδέψουν στη Θεσσαλονίκη ή σε προορισμούς της Ευρώπης με τους οποίους συνδέεται και ο Αερολιμένας «Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος»! «Για την Αθήνα, το ΚΤΕΛ Λακωνίας έχει 7 δρομολόγια την ημέρα, ενώ για την Καλαμάτα υπάρχουν μόνο 4 δρομολόγια την εβδομάδα… που δεν εξυπηρετούν τη βραδινή αεροπορική σύνδεση με τη Θεσσαλονίκη καθώς είναι πρωινά και μεσημβρινά» μας επεσήμανε ένας Λάκωνας, εξηγώντας το έλλειμμα επιχειρηματικού ενδιαφέροντος για την άγονη αεροπορική γραμμή Θεσσαλονίκη – Καλαμάτα.
Προφανώς, η γραμμή δεν είναι βιώσιμη ούτε με… επιδοτήσεις, αν εξυπηρετεί μόνο τις ανάγκες της Μεσσηνίας ή ακόμα χειρότερα μόνο της Καλαμάτας. Προφανέστατα επίσης, η λειτουργία του Αεροδρομίου της Καλαμάτας δεν είναι βιώσιμη αν εξυπηρετεί μόνο τις ανάγκες της Costa Navarino επειδή κανένας δεν αξιοποιεί την σιδηροδρομική σύνδεσή του, όχι μόνο με την Καλαμάτα, τη Μεσσήνη και την Κυπαρισσία, αλλά ούτε και - κυρίως- με τους παγκόσμιους προορισμούς της Ολυμπίας και των Μυκηνών! Μπορεί λοιπόν να γίνει η Πελοπόννησος ευρωπαϊκή περιφέρεια, με πύλη εισόδου την… Αθήνα και το «Ελ. Βενιζέλος»; Η απάντηση θεωρητικώς είναι αυτονόητη. αλλά πολύ φοβάμαι ότι υπάρχει κίνδυνος να χαθεί στη βαλκανική μετάφραση. Όπως χάθηκαν και πολλές άλλες αναπτυξιακές ευκαιρίες, με συνέπεια η Περιφέρεια Πελοποννήσου να έχει κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης ίσο με το 54% του μέσου όρου της Ευρώπης των 27.
Σ.Σ. Η φωτογραφία του... δασωμένου σιδηροδρομικού δικτύου είναι στην περιοχή της Λίμνης Καϊάφα. Η γραμμή Πάτρα - Πύργος - Αρχαία Ολυμπία- Κυπαρισσία - Καλαμάτα - Αερολιμένας "Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος" ενώ μπορεί να έχει εκατομμύρια επιβάτες, έχει γίνει δάσος
Θανάσης Λαγός
