Την πραγματικότητα αυτή αγνοούν όσοι αναπαράγουν ανοησίες υπονομεύοντας το ηθικό όσων αγωνίζονται να σώσουν ανθρώπινες ζωές, σπίτια, καλλιέργειες και δάση. Δυστυχώς όμως και τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης αντί να αναζητήσουν τις αιτίες των μεγάλων πυρκαγιών προτιμούν να πουλούν τρόμο (κυρίως στους τηλεθεατές) αναμασώντας άλλοτε θρησκευτικές δοξασίες για την κλιματική αλλαγή και άλλοτε εθνικές υστερίες για ασύμμετρες επιθέσεις από εισβολείς.
Από τη άλλη πλευρά οι πολίτες δίνουν ελάχιστη σημασία σε επισημάνσεις σαν αυτές που κάναμε το Μάιο του 2022 γράφοντας μεταξύ άλλων «τόσο η αυτοδιοίκηση όσο και η κυβέρνηση εστιάζουν όπως-όπως στην πυρόσβεση, αντί να αναλύσουν τις αιτίες που κάνουν τις πυρκαγιές ασταμάτητες... και να λάβουν προληπτικά μέτρα προστασίας της ανθρώπινης ζωής, των οικισμών και των κτημάτων. Αν επιχειρούσαν, έστω και μία φορά, να καταγράψουν τα αίτια των μεγαπυρκαγιών τα τελευταία χρόνια, αυτοδιοίκηση και κυβέρνηση θα γνώριζαν ήδη ότι η δημογραφική συρρίκνωση της επαρχίας, η γήρανση του πληθυσμού των χωριών, η τεράστια μείωση της ελεύθερης βοσκής, η παραμέληση και η εγκατάλειψη των καλλιεργειών, πολλαπλασιάζουν την καύσιμη ύλη κάθε πυρκαγιάς. Από εκεί και πέρα σε όλη τη Μεσόγειο είναι απλώς θέμα χρόνου να ξεσπάσει μία πυρκαγιά κάποια μέρα με θυελλώδεις ανέμους, υψηλή θερμοκρασία και χαμηλή υγρασία. Η πυρκαγιά που θα ξεσπάσει με τέτοιες καιρικές συνθήκες δεν σταματά ούτε από εναέρια μέσα ούτε από δασοκομάντος. Όσο βρίσκει καύσιμη ύλη, η μεγαπυρκαγιά συνεχίζει την καταστροφική της πορεία μέχρι να σταματήσουν οι θυελλώδεις άνεμοι.
Και όπως προαναφέραμε, η καύσιμη ύλη στις εκτάσεις της Μεσσηνίας αυξάνεται επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια εξαιτίας των αλλαγών στη δημογραφική εικόνα, στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Αξίζει να αναφέρουμε ότι μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950 ξεχειμώνιαζαν στη Μεσσηνία περίπου 500.000 γιδοπρόβατα, που βοσκούσαν χιλιάδες στρέμματα πριν επιστρέψουν το καλοκαίρι στα βουνά της Αρκαδίας. Έπειτα οι αριθμοί άρχισαν να φθίνουν και σήμερα όλες αυτές οι εκτάσεις έχουν πλέον λογγώσει. Μαζί με τις καλλιέργειες που έχουν εγκαταλειφθεί, δημιουργούν εμπρηστικούς κλοιούς γύρω από τα χωριά και τις κωμοπόλεις της Μεσσηνίας. Αν στο κάδρο προστεθούν και τα χιλιάδες στρέμματα ελαιοπερίβολων, που μένουν κάθε χρόνο ακαθάριστα επειδή οι ιδιοκτήτες τους δεν έχουν μέσα και χρήματα για να καταστρέψουν τα χορτάρια, έχουμε μπροστά μας ολόκληρη την εικόνα πριν την καταστροφή -σε έναν νομό όπου το Δασαρχείο διεκδικεί τις μισές εκτάσεις... ενώ δεν έχει χρήματα να φροντίσει ούτε τα δάση».
Θανάσης Λαγός
