Η είδηση αυτή σε μια ευρωπαϊκή Περιφέρεια που ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη της οικονομίας της και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της, θα προκαλούσε την έντονη ανησυχία των κοινωνικών εταίρων και θα πυροδοτούσε διάλογο για την αναζήτηση των αιτίων της υστέρησης, αλλά και λύσεων για την προσέλκυση περισσότερων επισκεπτών. Στην Περιφέρεια Πελοποννήσου όμως, επειδή οι μεν πολίτες ασχολούνται κυρίως με τον διορισμό μελών της οικογένειάς τους στο Δημόσιο, οι δε επιχειρήσεις με το κυνήγι επιχορηγήσεων και επιδοτήσεων, η είδηση της μείωσης της τουριστικής κίνησης περνάει ασχολίαστη από τους πολιτικούς.
Ασχολίαστη πέρασε φυσικά και η είδηση ότι μειώθηκαν τα ταξιδιωτικά έσοδα του Α’ εξαμήνου στην Περιφέρεια Πελοποννήσου κατά 8% (από 167,2 εκ. ευρώ σε 153,8 εκ. ευρώ), ενώ την ίδια χρονική περίοδο τα ταξιδιωτικά έσοδα στην Ελλάδα αυξήθηκαν σημαντικά κατά 25,3%, από 5,2 δισ. ευρώ σε 6,6 δισ. ευρώ! Περιττό να επισημάνουμε ότι σε μια κανονική Περιφέρεια η τελευταία είδηση θα προκαλούσε πολιτική κρίση στην αυτοδιοίκηση και παραιτήσεις των υπευθύνων για την αποτυχημένη τους πολιτική.
Ποιος φταίει όμως τελικά για την τουριστική υπανάπτυξη της Περιφέρειας Πελοποννήσου και την αδυναμία παραγωγής πλούτου; Φταίνε μόνο οι πολίτες που ενδιαφέρονται κυρίως για διορισμούς στο Δημόσιο; Φταίνε μόνο οι επιχειρήσεις που κυνηγούν κυρίως επιδοτήσεις και αδιαφορούν για την ανταγωνιστικότητα και τη μεγιστοποίηση των κερδών τους; Φταίνε μόνο η οικογενειοκρατία, η θρησκοληψία και ο τοπικισμός, που εμποδίζουν την αξιοκρατία και τον ανταγωνισμό; Φταίει μόνο το «σύστημα Νίκα» και τώρα που φεύγει θα αρχίσει η ανάταξη της οικονομίας; Φταίει μόνο το «σύστημα Σαμαρά» και άρα δεν αλλάζει τίποτα στον Μοριά;
Η απάντηση στις παραπάνω ερωτήσεις είναι απλή: Για την υπανάπτυξη της Περιφέρειας Πελοποννήσου φταίνε πρωτίστως οι πολιτικοί, που για να επανεκλεγούν γίνονται ουραγοί της κοινής γνώμης, αντί να ανοίξουν δρόμους πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα. Και για όποιον κάνει ότι δεν κατάλαβε: Για την υπανάπτυξη της Περιφέρειας Πελοποννήσου φταίνε κυρίως οι πολιτικοί, που κάνουν ρουσφέτια σε πολίτες και επιχειρηματίες θυσιάζοντας την παραγωγή πλούτου στο βωμό της επανεκλογής τους. Εννοείται ότι τόσο το «σύστημα Σαμαρά» όσο και το «σύστημα Νίκα» και το «σύστημα Τατούλη» εξυπηρέτησαν με θρησκευτική ευλάβεια το αδηφάγο πελατειακό δίκτυο, που ζητούσε ολοένα και περισσότερα προνόμια σε βάρος του πολίτη της διπλανής πόρτας. Τα συστήματα που κυριάρχησαν στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην αυτοδιοίκηση συγκρούστηκαν μονάχα για τη νομή της εξουσίας, αδιαφορώντας πλήρως για την καινοτομία, την αξιοκρατία, τον ανταγωνισμό, την κοινωνική δικαιοσύνη και την παραγωγή πλούτου. Γι’ αυτό δεν έγιναν ποτέ πραγματικοί leaders και θα περάσουν στην Ιστορία ως ουραγοί των πελατειακών δικτύων. Οι… ρεπλίκες τους απλώς ακολουθούν την πεπατημένη.
Θανάσης Λαγός
