Συγχρόνως, η κοινωνία αρνείται να συζητήσει τους λόγους για τους οποίους σε επιτελικές θέσεις βρίσκονται πρόσωπα μειωμένης ικανότητας, που τις κρίσιμες ώρες αποδεικνύονται κατώτερα των περιστάσεων. Γι' αυτό, τελικά, δεν αποκλείεται στο τέλος να τιμωρηθεί αυστηρά μόνο ο σταθμάρχης Λάρισας για τα εγκληματικά λάθη του, ενώ θα μείνουν στο απυρόβλητο όχι μόνο οι πελατειακές πολιτικές σχέσεις που εμποδίζουν τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού και των δημόσιων υπηρεσιών με άξιους και ικανούς εργαζόμενους, αλλά και οι πολιτικοί προϊστάμενοι που έφεραν και διατηρούν αυτούς τους ανθρώπους σε καίριες θέσεις.

Αξίζει να επισημάνουμε ότι η αναξιοκρατία δεν βασιλεύει μόνο στον δημόσιο τομέα. Αναξιοκρατικά (κυρίως με οικογενειακά, τοπικιστικά και κομματικά κριτήρια) στελεχώνονται και οι περισσότερες κρατικοδίαιτες ιδιωτικές επιχειρήσεις, η επιβίωση των οποίων δεν εξαρτάται από την παραγωγικότητά τους, αλλά από τη σχέση του ιδιοκτήτη τους με την τοπική και κεντρική εξουσία. Η αναξιοκρατία βασιλεύει και στα πανεπιστήμια, με συνέπεια να μοιράζονται μεταπτυχιακοί τίτλοι στο «παζάρι» των κομματικών παρατάξεων, με τους υποψήφιους πρυτάνεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τόσο η προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα όσο και οι μεταπτυχιακοί τίτλοι στην Ελλάδα δεν αποτελούν εχέγγυα για την ικανότητα των υποψηφίων σε μια επιτελική θέση. Έτσι και αλλιώς, τα μεταπτυχιακά είναι πάμφθηνα πλέον, και για αυτό δεν υπάρχει υποψήφιος προϊστάμενος που να μην έχει master ή διδακτορικό τίτλο.

Στην πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα τις περισσότερες φορές σπαταλούν πολύ χρόνο για να αποκτήσουν τα τυπικά προσόντα για μια θέση, με συνέπεια να μην έχουν χρόνο να εξασκήσουν τις ουσιαστικές δεξιότητες που απαιτούνται για τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων. Και τελικά, στις περισσότερες επιτελικές θέσεις βρίσκονται άνθρωποι που δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα ή απλά να εφαρμόσουν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Σε κάθε περίπτωση, και ανεξάρτητα από τις ευθύνες τής νυν και των προηγούμενων κυβερνήσεων, η κοινωνία, αν δεν θέλει να θρηνήσει πάλι νεκρούς όπως στο Μάτι ή στα Τέμπη, θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η αναξιοκρατία και τα στραβά μάτια στις πελατειακές σχέσεις οδηγούν, αργά ή γρήγορα, σε καταστροφές. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα οδηγήσουν και σε εθνικό γεωγραφικό ακρωτηριασμό. Και ο νοών νοείτω…

lathanasis@yahoo.gr

Θανάσης Λαγός